Κρίσιμη χαρακτηρίζει την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών, το μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και εκπρόσωπος της Γερμανίας στην Τραπεζική Εποπτεία της ΕΚΤ, Αντρέας Ντόμπρετ, και εκφράζει αμφιβολίες για τη φερεγγυότητά τους.
Ο γερμανός τραπεζίτης τάσσεται κατά της επιβάρυνσης των άλλων χωρών της Ευρωζώνης σε περίπτωση που οι έλληνες αποταμιευτές υποστούν απώλειες.
Ο κ. Ντόμπρετ δηλωσε στο «Focus» ότι
«Στην παρούσα κατάσταση, μπορεί κανείς για διάφορους λόγους να αμφιβάλλει αρκετά για τη φερεγγυότητα των ελληνικών τραπεζών», και επισημαίνει ότι η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου τους (ανακεφαλαιοποίησή) πρέπει να γίνει πολύ γρήγορα.
“Όσο στον ευρωχώρο, δεν έχουμε κοινή δημοσιονομική πολιτική, δεν πρέπει να υπάρχει και κοινή ευθύνη για την προστασία των τραπεζικών καταθέσεων”, προσθέτει. “Δεν θεωρώ σκόπιμη την ταχεία εφαρμογή της κοινής ασφάλισης των καταθέσεων στην Ευρωζώνη. Δεν πρέπει να πάμε στο σημείο όπου οι εθνικοί κίνδυνοι θα ανακατανέμονται κατ` αυτόν τον τρόπο”.
Από αυτή την τοποθέτηση είναι ξεκάθαρη η αντίληψη και η πολιτική των Γερμανικών τραπεζών και του κεφαλαίου που εκπροσωπούν για την πορεία της ΕΕ.
Ο κ Ντομπρετ αναφερόμενος στους «εθνικούς κινδύνους» οριοθετεί τα κεφάλαια των γερμανικών τραπεζών ως “εθνικά” γερμανικά κεφάλαια και την τραπεζική οικονομική τους πολιτική ως “εθνική πολιτική”.
Αυτό όμως το φερόμενο ως “εθνικό” και μάλιστα ως δήλωση στο “λαϊκό περιοδικό Focus” είναι μόνο πολιτική προπαγάνδα που προσπαθεί να ταυτίσει και να πείσει ταυτόχρονα τους Γερμανούς πολίτες και εργαζόμενους, ότι το “εθνικό” τους συμφέρον συμπίπτει με τα οικονομικά συμφέροντα των γερμανικών τραπεζών.
Είναι η αντίληψη που καλλιεργούσε, ενθάρρυνε και βάθυνε την οικονομική ανισότητα ανάμεσα στον Ευρωπαϊκό βορρά και νότο. Είναι η πολιτική που αποθησαυρίζει στις γερμανικές τράπεζες σε ευρώ, άπειρες εργατοώρες των Πορτογάλων, των Ισπανών, των Ιταλών και των λεηλατημένων Ελλήνων.
Είναι η πολιτική που επιβάλλοντας υψηλα λειτουργικά κόστη με την υπερφορολογήση και τα γραφειοκρατικά εμπόδια, οδήγησε στην αποβιομηχάνιση του νότου, στην απαξίωση και στον περιορισμό της επιχειρηματικής ανάπτυξης. Έχει ως φυσικό επακόλουθο την απώλεια θέσεων εργασίας με την ταυτόχρονη άνοδο της ανεργίας και τις δραστικές περικοπές στην κρατική πρόνοια.
Μετά την παγκόσμια κατακραυγή και την αποτυχία της πολιτικής του Grexit, οι γερμανικές τράπεζες στην προσπάθεια τους να δικαιολογηθούν μεσω του κ Ντομπρετ αναφέρονται ότι η έλλειψη κοινής δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρωζώνη τους δίνει το «ηθικό» δικαίωμα ώστε να μην αποτελεί κοινή ευρωπαϊκή ευθύνη το κούρεμα – «απαλλοτρίωση» των καταθέσεων σε μια χώρα μέλος.
Προετοιμάζοντας κατ` αυτο τον τροπο, την κοινή γνώμη κυρίως στο εσωτερικό της χώρας του, για την επερχόμενη απαλλοτρίωση (κούρεμα) των καταθέσεων στην Ελλάδα.
Η κοινή δημοσιονομική πολιτική εφ όσον και όταν καθοριστεί πρέπει να πάρει σοβαρά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των οικονομιών των χωρών του νότου και απαραίτητα προϋποθέτει πολιτική ένωση και ενιαίο νόμισμα για όλη την Ε.Ε.
Εάν το Γερμανικό «εθνικό» κεφάλαιο πείσει άλλη μια φορά τους Γερμανούς ότι τα συμφέροντα τους ταυτίζονται μαζί του, συνοδεύοντας το στο δικό του οικονομικό και πολιτικό αδιέξοδο, θα είναι η τρίτη φορά μέσα σε 100χρονια που θα προκαλέσουν την αντιπάθεια της ιστορίας.
