Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Για λίγο, κλείνουν οι τράπεζες, για λίγο, βάζουν λουκέτο επιχειρήσεις και μαγαζιά, για λίγο, κλείνουν οι δρόμοι, για λίγο, έρχονται οι πρόσφυγες και τώρα, για λίγο, θα κλείσουν τα σύνορα. Και το χειρότερο όλων; Για λίγο νομίζουμε ότι θα έχουμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!
Η μοιρολατρική αποδοχή της σχετικότητας του χρόνου είναι προνόμιο των ανθρώπων που καθοδηγούνται από μία «αυτιστική» αντίληψη για την λειτουργία του. Και δυστυχώς, για την περίπτωσή μας, η Αριστερά υπολογίζει όλα τα διαστήματα της διάρκειας που περιβάλλουν το στίγμα της, μικρά και ασήμαντα. Αντίθετα, το ίδιο καθεαυτό αποτύπωμά της στο χώρο, το αξιολογεί ως διαχρονικό και τείνει να το καταξιώσει ως αιώνιο! Με πιο απλά λόγια, όλα γύρω μας τα δύσκολα διαρκούν λίγο αλλά εμείς έχουμε χρέος να διαρκούμε για πάντα. Μόνο και μόνο, για να δημιουργούμε προβλήματα, εξασφαλίζοντας μονίμως την ήττα που τρέφει το επικοινωνιακό μας γόητρο. Το «λίγο» των καταστάσεων γύρω μας, τροφοδοτεί αντιστρόφως ανάλογα, το «πολύ» της δικής μας ανεπάρκειας…
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Δραγασάκης δηλώνει έτοιμος να δεχτεί κλείσιμο των ελληνικών συνόρων και να θέσει υποψηφιότητα για αποπομπή της χώρας από τη Συνθήκη Σένγκεν. Δηλώνει έτοιμος να αποδεχτεί «για λίγο», και την de facto απομόνωση της χώρας μετά από τον οικονομικό και διπλωματικό της διασυρμό.
Ακόμα και ο «σοβαρός» του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην αντιλαμβάνεται την διάσταση του ζητήματος και διατυπώνει την «νομοτελειακή» κατάληξη, μιας προαναγγελθείσας καταδίκης. Σαν «αμερόληπτος» μάντης κακών καταξιώνει το «λίγο» που πρώτη η κυρία Τασία (πρώην υπουργός!) εγκαινίασε, με τους πρόσφυγες να «λιάζονται» και μετά να «εξαφανίζονται» στην «μαύρη τρύπα» του χωροχρόνου!
Αυτό το λίγο λίγο, μοιάζει με το μαρτύριο του Σισύφου. Να σέρνουμε όλοι μαζί το βράχο και να μας πέφτει αιώνια από την κορυφή. Κι όλα αυτά γιατί ο ρουφιάνος Σίσυφος «κάρφωσε» τον Δία, φυλάκισε τον Θάνατο και ξεγέλασε τον Άδη. Λίγο το ένα, λίγο το άλλο, στο τέλος, κατάφερε να τον καταδικάσουν για πάντα…liberal.gr
