Σήμερα μια αγαπημένη φίλη έφερε στον κόσμο την κόρη της. Μια “άφιξη” που η μικρή ανέβαλλε για μέρες. Προφανώς κληρονομώντας μέρος από το πείσμα της μητέρας της προτιμούσε την ενδομήτρια (in utero) θαλπωρή από την επικρατούσα παράνοια.
In utero βρίσκεται και η κοινή λογική. Αυτή που εγκλωβίστηκε σε ένα στείρο “Ναι” ή “Όχι” ενός ανεξήγητου διλήμματος. Η απουσία της οποίας επέτρεψε να φωλιάσει ο φόβος στις καρδιές όλων.
Δεν δημιουργούν τα ΜΜΕ τον φόβο. Τον μεγιστοποιούν σε απόλυτο βαθμό ναι, αλλά δεν τον δημιουργούν. Ο φόβος δημιουργείται στην πραγματική ζωή. Εκεί όπου οι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν θα είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις βασικές υποχρεώσεις τους. Εκεί όπου επιχειρήσεις αντί να παράγουν, επεξεργάζονται σενάρια επιβίωσης.
Η είδηση ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται καθ οδόν προς Βρυξέλλες δημιουργεί την υποψία ότι η κοινή λογική μπορεί να βρίσκεται σύντομα κοντά μας.
Για να διαπραγματευτεί το -σίγουρα σκληρό και δύσκολο- μέλλον της χώρας. Με όρους που θα εξασφαλίζουν την επιβίωσή της και όχι με την λογική “all in” θολωμένου τζογαδόρου. Με ύποπτα κίνητρα.
Όπως εκείνου από το πάνθεον των Ελλήνων ηρώων της επανάστασης που εξεγέρθηκε κατά του Βαυαρού μονάρχη, γιατί η ίδρυση εθνικής τράπεζας του αφαιρούσε το μονοπώλιο στον τοκογλυφικό δανεισμό.
Είμαστε ένας περήφανος λαός. Όχι by default, αλλά γιατί το αποδείξαμε όταν οι περιστάσεις το απαίτησαν. Και τώρα το ξαναζητάνε. Να κάνουμε κάτι δύσκολο και σύνθετο. Κάτι που δεν μας αρέσει να το φέρουμε στα μέτρα μας και όχι να απομονωθούμε πεισμωμένοι.
Θέλουμε την Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης; Ας τους (ξανά)δείξουμε πως γίνεται.
Ας θυμηθούμε όμως πρώτα τι πρυτάνευσε και φτάσαμε στο ύψιστο αυτό διδασκαλικό επίπεδο. Η Λογική.
