Οι πρώτες φετινές εκλογές, αυτές του Ιανουαρίου, έγιναν με ανάδρομο Ερμή. Το δημοψήφισμα έγινε με ανάδρομο Ερμή. Οι εκλογές του Σεπτεμβρίου έγιναν – ω ναι σωστά μαντέψατε – με ανάδρομο τον πλανήτη αγγελιοφόρο.
«Εάν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν κάτι θα ήταν παράνομες» θυμάμαι ένα αφοριστικό, αναρχικό(;) σύνθημα γραμμένο σε έναν τοίχο. Αφοριστικό αλλα σίγουρα αληθινό. Και οι φθινωπορινές εκλογές το απέδειξαν περίτρανα. Για αυτό και η προεκλογική περίοδος κινήθηκε με τρολαρίσματα και προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Γιατί η πολιτική της επόμενης – των εκλογών – ημέρας είναι προδιαγεγραμμένη. Και δεν φταίει το μνημόνιο ή οι κακοί δανειστές.
Η χώρα είναι εδώ και δεκαετίες είναι σαν ένα δωμάτιο το χειμώνα. Ερμητικά κλειστό για να διατηρήσει την θερμοκρασία του. Η ατμόσφαιρα επιβαρύνεται από την δραστηριότητα των ενοίκων αλλά κανείς δεν διανοείται να ανοίξει το παράθυρο και να ανανεώσει την ατμόσφαιρα. Ο παγωμένος αέρας θα φέρει την ποθούμενη ανανέωση, θα χαλάσει όμως την θαλπωρή και την βολή που υπάρχει.
Το πολιτικό προσωπικο της χώρας είναι αυτό που κρατάει πεισματικά το «παράθυρο» ερμητικά κλειστό. Διατηρεί εν ζωή ένα σύστημα που έχει ήδη πεθάνει και αποσυντεθεί. Και φυσικά δεν μπορεί να βοηθήσει την εξέλιξη της ζωής σε αυτή τη χώρα. Νεκρός λύσεις μόνο ο Ελ Σιντ έδωσε.
Αποτελεί προφανώς ιστορική φάρσα στην χώρα που γέννησε τη δημοκρατία να εφαρμόζεται η πιο επιθεωρησιακή μορφή της. Το κράτος είναι μονίμως σε ομηρία του κόμματος που πλειοψηφεί, αφού δεν υπάρχει καμία διάκριση εξουσιών. Εκτελεστική και νομοθετική ενώνονται σαν μεταφυσικό δόγμα και ο έλεγχος της δικαστικής δημιουργεί την αγία τριάδα της διακυβέρνησης.
Δεν υπάρχει πλαίσιο λειτουργίας. Η πρώτη σκέψη μετά τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης είναι το πως θα την ανατρέψουμε και η δεύτερη το πότε. Και τα μέλη της κυβέρνησης δεν είναι τίποτα ερασιτέχνες για να αφήσουν την εξουσία να γλυστρίσει από τα χέρια τους. Προτιμούν να ετοιμάζουν την άμυνά τους και να εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους από το να κυβερνήσουν. Οι δικαστές να μην ενοχλήσουν για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα άνω και τα μέσα δώματα και ο καθένας που κάθεται σε θέση ευθύνης χαζεύει το ρολόι του μέχρι ο δείκτης να σημάνει τέλος και αυτής της ημέρας.
Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο και από μέτρα οικονομικής ελάφρυνσης είναι να αποκτήσουμε ένα σύστημα που θα έχει όρια. Συγκεκριμένα και σαφή. Και δεν θα μπορεί κανένας επιτήδειος εξυπνάκιας να τα αλλάζει κατά βούληση.
Καθώς δεν είμαι κάτοχος πτυχίου πολιτικής επιστήμης, δεν είμαι και σε θέση να υποστηρίξω κάποιο σύστημα έναντι κάποιου άλλου. Υποστηρίζω μόνο την αυτονόητη ανάγκη ολοκληρωτικής αλλαγής του μοντέλου διακυβέρνησης της Ελληνικής Δημοκρατίας(sic). Μιας δημοκρατίας που έπαψε καιρό να είναι αυθεντική και ο μόνος λόγος που συνεχίζουμε να την αποκαλούμε έτσι είναι για να μην τρομάξουμε τον ευαίσθητο δημοκρατικό – ψυχισμό μας.
Όπως κάποτε που στελέχη του κυβερνώντος τότε ΠΑΣΟΚ διέκοπταν δοξολογίες στο άκουσμα του «νίκας τοις βασιλεύσι» θεωρώντας ότι έτσι την υπερασπίζονται. Και μετά συνέχιζαν να την διαλύουν.
Αλλά ας μην τρέφουμε ελπίδες. Είναι εξαιρετικά απίθανο να αλλάξει οτιδήποτε σε αυτή την κατεύθυνση. Οπότε ας πάμε παρακάτω και ας ετοιμαστούμε για τις επόμενες εκλογές. Παρεμπιπτόντως ο Ερμής αναδρομεί τον Φεβρουάριο και τον Μάιο το 2016.
