Μέσα σε μια “βραδυφλεγή” παγκόσμια οικονομία που μαζεύει ακόμη τα κομμάτια της από τη χρηματοπιστωτική κρίση και αναζητά επειγόντως καύσιμα, υπάρχουν αγορές που γεννούν ευκαιρίες, δημιουργώντας ευνοϊκές συνθήκες για επενδύσεις.
Ο managing director και επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής αγοράς της U.S. Trust της Bank of America Private Wealth Management, Joseph Quinlan προτείνει τις καλύτερα οχυρωμένες επιχειρήσεις μεγάλης κεφαλαιοποίησης με ιδιαίτερη προτίμηση στους κλάδους ενέργειας και τεχνολογίας.
Ο ίδιος συμβουλεύει την Ελλάδα να δώσει έμφαση στη στήριξη της επιχειρηματικότητας και στην εξασφάλιση της διαφάνειας που σε συνδυασμό με την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων, θα τονώσει το επενδυτικό ενδιαφέρον.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΠΕΛΛΟ
Υπάρχουν “ασφαλείς” αγορές για μεσοπρόθεσμες τοποθετήσεις στο υφιστάμενο περιβάλλον;
Ναι, υπάρχουν. Προσωπικά προτιμώ τις πολυεθνικές εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης, τόσο τις αμερικανικές, όσο και τις ευρωπαϊκές, εκείνες με ισχυρούς ισολογισμούς, ενισχυμένες βασικές δυνατότητες και ηγετικό ρόλο στην καινοτομία. Η παγκόσμια οικονομία διανύει περίοδο επιβράδυνσης, αλλά θα ανακάμψει στο προσεχές μέλλον. Μαζί της θα ανακάμψουν και οι ηγέτιδες εταιρείες. Επίσης, προτιμώ τις εταιρείες μεγάλης κεφαλαιοποίησης που διανέμουν μέρισμα. Τέτοιες επιχειρήσεις είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος τρόπος να αντεπεξέλθει αυτή τη δύσκολη περίοδο στις αγορές κεφαλαίων διεθνών. Από πλευράς κλάδων, αυτήν τη στιγμή, έχω στραμμένη την προσοχή μου σε Ενέργεια και Τεχνολογία.
Ποιοι είναι οι πιο σημαντικοί κίνδυνοι για την παγκόσμια οικονομία;
Υπάρχουν αρκετοί κίνδυνοι, αλλά μένει να φανεί εάν κάποιος από αυτούς θα βγει τελικά στην επιφάνεια ή όχι. Ξεχωρίζω τους εξής:
-μία πιστωτική κρίση στις αναδυόμενες αγορές, κυρίως από τις επιχειρήσεις που έχουν δανειστεί αφειδώς σε δολάριο ΗΠΑ τα τελευταία χρόνια
– μία απότομη προσγείωση της Κίνας (αν και δεν θεωρείται πιθανή)
– τη σύγχυση γύρω από την επόμενη κίνηση της Κεντρικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ στο μέτωπο των επιτοκίων
– μία οικονομική υποτροπή στην Ευρώπη, με τις αποπληθωριστικές δυνάμεις να λαμβάνουν σοβαρότερες διαστάσεις
– ένα γεωπολιτικό συμβάν στη Μέση Ανατολή που θα μπορούσε να καθυστερήσει την ανάπτυξη και να υποβαθμίσει την εμπιστοσύνη
Ένας ακόμη κίνδυνος είναι ο προστατευτισμός στην ψηφιακή οικονομία που θα μπορούσε να ανακόψει την ανάπτυξη στον τομέα των υπηρεσιών και να εξασθενίσει περαιτέρω το παγκόσμιο εμπόριο. Η παγκόσμια οικονομία είναι πολύ εύθραυστη, τη δεδομένη στιγμή, με περισσότερους κινδύνους καθοδικής παρά ανοδικής απόκλισης.
Μπορείτε να περιγράψετε τις πιο σημαντικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληροί η Ελλάδα προκειμένου να προσελκύσει επενδύσεις;
Πρέπει για αρχή να επιδιορθώσει τα μικρά πράγματα -να διευκολύνει το επιχειρείν για τις επιχειρήσεις. Η αποκρατικοποίηση κάποιων κλάδων θα μπορούσε να βοηθήσει σε αυτή την κατεύθυνση και να προσελκύσει κεφάλαια. Χρειάζεται περισσότερη διαφάνεια σε πολλούς τομείς – ειδικά στο σκέλος της φορολογίας. Ο τρόπος διαχείρισης της οικονομίας είναι το “κλειδί” -απαιτούνται πολλές φιλικές προς την αγορά πολιτικές ούτως ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη στην οικονομία. Επίσης, χρειάζεται και εσωτερική προσαρμογή υπό τη μορφή της ελαχιστοποίησης του κόστους για τις επιχειρήσεις και για την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων.
Θεωρείτε πως οι οικονομικές σχέσεις ΗΠΑ-Ευρώπης έχουν επιδεινωθεί μετά τις εξελίξεις του τελευταίου χρόνου με τη BNP Paribas, τη Volkswagen, τη Deutsche Bank κλπ; Επίκειται εμπορικός πόλεμος;
Δεν νομίζω ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα εμπορικού πολέμου, αλλά δεν είμαι αισιόδοξος για την Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου (TTIP) καθώς δεν βλέπω να κλείνει σύντομα. Υπάρχει πληθώρα εμποδίων μέχρι την ολοκλήρωση της συμφωνίας. Οι ΗΠΑ καταγράφουν ένα τεράστιο εμπορικό έλλειμμα στις συναλλαγές τους με την Ε.Ε., η οποία θα μπορούσε να ζητήσει αντισταθμιστικούς όρους στις ΗΠΑ. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι πως οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και οι νομοθέτες και από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού εργάζονται κατά μόνας. Υπάρχει περιορισμένη διατλαντική συνεργασία σε πολλούς τομείς και κυρίως στα χρηματοοικονομικά. Δεν “βλέπω” κάποιον εμπορικό πόλεμο, αλλά απουσία δεσμεύσεων από τους υπεύθυνους για τη χάραξη πολιτικής να διασφαλίσουν πως το “όχημα” της παγκοσμιοποίησης θα συνεχίσει να κινείται προς τα εμπρός.
