Το εμφανές άγχος για το έλλειμμα και τα συνεχή τηλεφωνήματα
Eχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά αυτή την εποχή. Αίφνης, χωρίς να υπάρχει προφανής δημόσια αφορμή (εξεταστική για το πώς φθάσαμε στα Μνημόνια), άρχισαν να μιλούν οι πρωταγωνιστές μίας από τις πλέον ενδιαφέρουσες περιόδους της νεότερης Ιστορίας μας. Πρώτος έλαβε τον λόγο ο υπουργός του πρώτου Μνημονίου Γιώργος Παπακωνσταντίνου, το βιβλίο του οποίου με τον τίτλο «Game Over» κυκλοφορεί προσεχώς.
Στη συνέντευξη που έδωσε, μας προσέφερε μια πρόγευση των εξευτελιστικών συνθηκών με βάση τις οποίες οδηγηθήκαμε στην κηδεμονία του ΔΝΤ (συμφωνία της Ελληνικής Δημοκρατίας με τους πιστωτές σε μια κουζίνα στο Νταβός!). Λέγεται ότι το βιβλίο του δεν θα είναι ανέφελο ούτε για τον Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος τον εγκατέλειψε στη δικαστική περιπέτεια που είχε στο Ειδικό Δικαστήριο για τη «λίστα Λαγκάρντ» (αν και είναι βέβαιο ότι εκτελούσε εντολές), ούτε για τον υπουργό του δεύτερου Μνημονίου Ευάγγελο Βενιζέλο.
Η εποχή που θα γίνουν οι αποκαλύψεις είναι κρίσιμη για λόγους τους οποίους δεν χρειάζεται να αναλύσω. Μετά τον Παπακωνσταντίνου έρχεται ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Η κινητικότητα που δείχνει είναι πρωτοφανής, σαν να φοβάται κάτι. Εχοντας συνάψει δημόσια συμμαχία με τον Γιάννη Στουρνάρα, με τον οποίο είχε χείριστες σχέσεις στο παρελθόν (τώρα γευματίζει σχεδόν κάθε εβδομάδα μαζί του), και με τον Κώστα Σημίτη (επίσης χείριστες οι σχέσεις τους στο παρελθόν), o τέως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ εκπέμπει μια αγωνία να γράψει ο ίδιος την Ιστορία, πριν η Ιστορία γράψει γι’ αυτόν. Διάβασα με προσοχή την τελευταία ομιλία του για το χρέος και διέκρινα σε αυτήν μια τριπλή αγωνία: πρώτον, να μην καταγραφεί ιστορικά ότι είναι το χρέος η αιτία της χρεοκοπίας, άρα και το ποιοι το δημιούργησαν.
Είναι κάτι που προφανώς ενδιαφέρει τον κύριο Σημίτη. Δεύτερον, να καταγραφεί ιστορικά ότι η ρύθμιση για το PSI, η «δική» του ρύθμιση, απεδείχθη εθνικά ωφέλιμη – υποστηρίζει ότι γλιτώσαμε 200 δισ. ευρώ χρέους. Στη θέση του, θα άφηνα αυτές τις «δάφνες» στον Λουκά Παπαδήμο, συνεργάτες του οποίου χλεύαζαν τον κύριο Βενιζέλο εκείνη την εποχή (σύμφωνα με τις σημειώσεις μου) ότι «δεν καταλαβαίνει τα θέματα και χρειάστηκε να πάει ο Λουκάς στο Eurogroup για να καθαρίσει».
Η τρίτη αγωνία του κυρίου Βενιζέλου (ακατανόητη, γιατί δεν αφορά δικούς του χειρισμούς) είναι το αληθινό ύψος του ελλείμματος του 2009. Είπε τη Δευτέρα:
«Μήπως κακώς αποκαλύψαμε τα ελλείμματα; Είναι μια πολύ δημοφιλής πτυχή των γενικών θεωριών της συνωμοσίας. Τα δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδος ήταν επί χρόνια αλλοιωμένα. Δεν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από τους αυστηρούς κανόνες της Eurostat. Το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 αποτυπώθηκε στο σοκαριστικό 15,7% του ΑΕΠ, μετά την υπαγωγή της Ελλάδας στο πρόγραμμα στήριξης. Και μετά τη σύναψη του πρώτου Μνημονίου».
Λαμβανομένου υπόψη ότι ο Γεωργίου κατηγορείται πως αλλοίωσε το έλλειμμα του 2009, το ερώτημα είναι το εξής: Γιατί άγχεται για το έλλειμμα ο κύριος Βενιζέλος και τηλεφωνεί δεξιά και αριστερά; Ξέρει κάτι; Φοβάται κάτι;
Μανώλης Κοττάκης dimokratianews.gr
