Του Κώστα Στούπα
Τα δημόσια έσοδα τον Ιούλιο που πέρασε καθώς και τον Αύγουστο δεν πήγαν καλά. Αυτό παρά το γεγονός πως καθ’ όλη τη διάρκεια της Άνοιξης και του Καλοκαιριού συστηματικά διαρρέονται από το οικονομικό επιτελείο για να προβληθούν στον τύπο πληροφορίες περί κατασχέσεων λογαριασμών και ακινήτων.
Συστηματική προβολή της ειδησεογραφίας περί κατασχέσεων αποσκοπεί στο να τρομοκρατήσει όσους μπορούν ακόμη να πληρώσουν, να το κάνουν οικειοθελώς για να αποφύγουν τις συνέπειες.
Η απόκλιση των εσόδων από τους στόχους, τους δυο μήνες του καλοκαιριού, καταδεικνύει είτε πως οι οφειλέτες δεν λαμβάνουν στα σοβαρά τις απειλές είτε πως δεν έχουν να πληρώσουν.
Όπως έγραφε σε άρθρο του πριν λίγες μέρες ο πρόεδρος του Οικονομικού επιμελητηρίου κ. Κ. Κόλλιας το νέο κίνημα που αναπτύσσεται είναι “Δεν έχω να πληρώσω”.
Το κίνημα δεν έχω να πληρώσω έρχεται σαν συνέχεια του κινήματος δεν πληρώνω που στήριξε ανοιχτά ως αντιπολίτευση τα τελευταία χρόνια η σημερινή κυβέρνηση του κ. Τσίπρα.
Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν θερίζουν απλά ό,τι έσπειραν, κάτι που θα εμπεριείχε και μια χροιά δίκαιης ανταμοιβής της απάτης και της δολιοφθοράς που διέπραξαν στη χώρα, αλλά υπόκεινται και τις συνέπειες της τελευταίας φάσης μιας από καιρό προαναγγελθείσας κατάρρευσης, στην οποία συνέβαλαν σημαντικά είτε ως αντιπολίτευση είτε στη συνέχεια ως κυβέρνηση.
Τα κατασταλτικά μέτρα όπως οι κατασχέσεις ή ο εξαναγκασμός των πολιτών να δημοσιοποιούν σε κρατικές υπηρεσίες που φημίζονται για τη ροπή τους προς τη διαφθορά, όλα τα περιουσιακά στοιχεία από μετρητά, μέχρι κοσμήματα και χαλιά, δεν βοηθούν στη δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης που είναι απαραίτητο για την αντιστροφή της πορείας προς μια ολοσχερή οικονομική κατάρρευση.
Η κυβέρνηση με τη στήριξη των δανειστών συμπεριφέρεται στην ελληνική κοινωνία σαν ορδή κατσαπλιάδων που αρπάζει ό,τι βρει στο διάβα της.
Ήδη, οι ληξιπρόθεσμες οφειλές είναι εκτός ελέγχου. Οι Έλληνες αθροίζουν ληξιπρόθεσμες οφειλές πάνω από 200 δισ. ευρώ (περί τα 90 δισ. στα δημόσια ταμεία, πάνω από 100 δισ. στις τράπεζες, πάνω από 20 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία, κοντά στα 3 δισ. στη ΔΕΗ κλπ). Αυτά χωρίς το δημόσιο χρέος συν την υποχρέωση κάλυψης της αδυναμίας των ασφαλιστικών ταμείων για συντάξεις.
Οι οφειλές είναι ήδη μεγαλύτερες από το ετήσιο ΑΕΠ. Υπάρχει κανείς που πιστεύει πως αυτές μπορούν να πληρωθούν κάποτε; Κυβέρνηση και ΔΝΤ περιορίζουν την ανάγκη αναδιάρθρωσης στα 300 δισ. ευρώ του δημόσιου χρέους γιατί είναι κάτι που θα στοιχίσει σε άλλους και δεν κυρίως δεν είναι του παρόντος…
Είναι φανερό πως αν δεν διευθετηθεί και το εσωτερικό “κόκκινο” χρέος που είναι θέμα χρόνου να ξεπεράσει το δημόσιο εξωτερικό χρέος, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις εξόδου από το φαύλο κύκλο των τελευταίων ετών της μεταχρονολόγησης της ημερομηνίας κατάρρευσης μέσω της εξάντλησης των τελευταίων τραπεζικών καταθέσεων.
Μοιραία, όταν αυτό γίνει αντιληπτό από τον καθένα από αυτούς που δεν πληρώνουν λόγω αδυναμίας, σε αυτούς θα προστεθούν και αυτοί που θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν.
Δυστυχώς, όλα τα στοιχεία αυτά αθροίζουν μια κατάσταση που κάνουν οποιαδήποτε προσδοκία για ανάπτυξη να μοιάζει με κακόγουστο αστείο.
Αρκετοί, ενοχλούνται με τη λέξη κατάρρευση που χρησιμοποιεί συχνά η στήλη για να καταδείξει την κατάληξη του αδιεξόδου που βρισκόμαστε.
Όπως έχω ξαναγράψει η κατάρρευση είναι μια αργή διαδικασία όπου κάθε επόμενη ημέρα, εβδομάδα ή χρονιά είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Παρατηρήστε τις ληξιπρόθεσμες οφειλές στο δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία, τη ΔΕΗ, τα “κόκκινα δάνεια” τις τράπεζες, τις καταθέσεις στις τράπεζες. Από το 2010 υπάρχει μια διαρκής επιδείνωση…
Η επιδείνωση αυτή έχει άμεσες συνέπειες στην οικονομία, τους μισθούς, την κατανάλωση, τη δημόσια υγεία, τη δημόσια ασφάλεια, τη δημόσια παιδεία όπως επίσης και σε επίπεδο υλικών όρων παρατηρείται επίσης επιδείνωση της κατάστασης. Οι νέοι και ικανοί συνεχίζουν να φεύγουν από τη χώρα, το ίδιο και οι επιχειρήσεις. Αυτό είναι κατάρρευση μιας οικονομίας και μιας κοινωνίας.
Από το 2010 ακούμε πως το πολύ του χρόνου, οι συνθήκες θα βελτιωθούν καθώς θα προκύψει ανάπτυξη. Αυτοί που το λένε δεν κάνουν τίποτα για να προσελκύσουν επενδύσεις ώστε να προκύψει ανάπτυξη. Χειρότερη απ’ όλες στην υπεράσπιση των πελατειακών προτεραιοτήτων αποδείχτηκε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα η οποία επιλέγει να απασχολεί 3.000 αργόσχολους (όσους απασχολούν όλα τα κανάλια μαζί) στην ΕΡΤ με μερίδιο 2-3% αλλά αφήνει να καταρρέουν τα δημόσια νοσοκομεία…
Τούτα δεν συνιστούν απλώς στοιχεία μιας οικονομικής κατάρρευσης αλλά και ηθικής, κοινωνικής και πολιτικής. Η κατάρρευση βρίσκεται ήδη σε ένα προχωρημένο στάδιο. Απομένει μόνο το σοκ που θα μας αποκαλύψει ένα πρωί πως ο βασιλιάς είναι γυμνός…
