Του Κώστα Στούπα
1) Κυριάκο να ετοιμάζεσαι…
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια το δόγμα της καθυστερήσεως μέχρι αποσυνθέσεως. Ο στόχος της αποσύνθεσης είναι οι πιθανοί θύλακες αντίδρασης στην κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα.
Η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και όχι στον πυθμένα αυτού, χάρη στην ανάληψη του χρέους που έληγε τα προηγούμενα χρόνια από τους Ευρωπαίους και χάρη στον ELA που κρατάει τα ΑΤΜ των τραπεζών ανοιχτά.
Η κυβέρνηση χειρίζεται τα πάντα από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μέχρι το προσφυγικό και τα εθνικά θέματα με γνώμονα τις αντιδράσεις των 153 βουλευτών της και τις ιδεολογικές αγκυλώσεις ενός κομματικού ακροατηρίου μερικών ποσοστιαίων μονάδων.
Μοιραία, το ρίσκο που έχει αναλάβει, έστω και εν αγνοία της λόγω αδυναμίας κατανόησης του διεθνούς περιβάλλοντος και της πραγματικότητας, είναι τεράστιο και για τη χώρα και για την ίδια την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση μοιάζει, ως η ηγεσία (ή γέφυρα) του Τιτανικού μετά την πρόσκρουση με το παγόβουνο και ενώ αμπάρια μπάζουν νερά, στο χρόνο που μεσολαβεί μέχρι τη βύθιση, να ασχολείται με τη μεταφορά μέρους του δίσκου του πρωινού της πρώτης θέσης στην τρίτη θέση.
Δεν μπορούν να καταλάβουν πως πάντα τα νερά της κρίσης φτάνουν πρώτα στην τρίτη θέση του πλοίου, οι καμπίνες της οποίας βρίσκονται χαμηλότερα.
Η καθυστέρηση λήψης των αποφάσεων που έπρεπε να είχαν ληφθεί 10-15 χρόνια νωρίτερα, έχει σαν μοναδικό σκοπό την απρόσκοπτη συνέχιση της συντήρησης του κράτους των ημετέρων και ενός μη βιώσιμου ασφαλιστικού.
Η παράταση μιας κατάστασης που δεν είναι βιώσιμη όμως επιδεινώνει τις συνθήκες της επόμενης μέρας. Όσο καθυστερεί η ημέρα που η οικονομία θα αντιστρέψει πορεία, τόσο χαμηλότερα θα συνεχίσουν να πέφτουν οι μισθοί και οι συντάξεις και στον ιδιωτικό αλλά με βεβαιότητα και στο δημόσιο τομέα.
Η κυβέρνηση καταρρέει. Πριν ένα χρόνο περίπου, η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης είχε την αποδοχή των δυο τρίτων της κοινής γνώμης. Σήμερα οι συσχετισμοί αυτοί έχουν αντιστραφεί. Στην τελευταία έρευνα της Public Issue για την Αυγή στις 20 Μαρτίου το 88% δηλώνει δυσαρεστημένο από την κυβέρνηση. Η κυβέρνηση ελπίζει στο ότι το 88% είναι δυσαρεστημένο και από την αντιπολίτευση.
Στα κυβερνητικά σχέδια μέχρι πρόσφατα διαφαινόταν η στρατηγική της συγκράτησης της φθοράς της εικόνας της κυβέρνησης ή ακόμη και αντιστροφής της μέσω της επιβολής στους θεσμούς μιας συμφωνίας όπου οι στόχοι θα επιτυγχάνονταν κατά 80-90% μέσω φόρων.
Αυτό σε συνδυασμό με κάποια, επί της ουσίας αδιάφορη αναδιάταξη του χρέους, θα παρείχε τις επικοινωνιακές λαβές να ανακοπεί η κατάρρευση της εικόνας της κυβέρνησης στην κοινή γνώμη.
Η δαιμονοποίηση του ΔΝΤ εξυπηρετούσε μέρος αυτών των σκοπιμοτήτων. Οι επικοινωνιακές τακτικές έχουν αποτέλεσμα όταν η “τσέπη” δεν δέχεται πλήγματα. Όταν η “τσέπη” αδειάζει νωρίτερα, τα κριτήρια που διαμορφώνουν τις συμπεριφορές αλλάζουν δραματικά.
Η επανάληψη του έργου
Πέρυσι τέτοια εποχή ακούγαμε από τους δήθεν συνετούς αυτής της κυβέρνησης πως η συμφωνία είναι θέμα ημερών και πως δήθεν καθαρογράφεται. Τα ίδια ακούμε και φέτος.
Ακούγαμε πέρυσι πως επειδή δεν τα βρίσκουν με τα τεχνικά κλιμάκια θα πάνε σε πολιτική διαπραγμάτευση. Η πολιτική διαπραγμάτευση έφερε για πρώτη φορά πάνω στο τραπέζι το grexit, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, το τρίτο μνημόνιο που ήταν χειρότερο από τα προηγούμενα τα οποία θα αποτελούσαν παρελθόν αν δεν είχε ανέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Τα ίδια ακούμε και φέτος. Αφού δεν υποχωρούν οι θεσμοί στα σχέδια φορολογικής αυτοκτονίας της κυβέρνησης θα πάμε σε πολιτική διαπραγμάτευση. Ο κ. Τσίπρας ποντάρει στις φυγόκεντρες δυνάμεις που προκαλούν το βρετανικό δημοψήφισμα, το προσφυγικό και η ισλαμική τρομοκρατία. Πέρυσι πόνταρε στην αντίδραση των αγορών στο άκουσμα του Grexit.
Το πιθανότερο είναι να πέσει και φέτος έξω.
Εν τω μεταξύ οι καθυστερήσεις και η αβεβαιότητα ροκανίζουν ό,τι έχει μείνει από το υπέδαφος της οικονομίας. Αποτελεί θέμα χρόνου από την πλευρά των επιχειρήσεων και της οικονομίας να διαβάσουμε ειδήσεις που θα ανατρέψουν το σκηνικό και θα προκαλέσουν πανικό, ακόμη και στους άσχετους που μας κυβερνούν.
Όλα αυτά επιταχύνουν τις εξελίξεις που θα οδηγήσουν σε δομικές πολιτικές ανατροπές και την ανάγκη θεραπείας – σοκ για να σταθεί η οικονομία και η χώρα στα πόδια της.
Αν κάποιος ήταν προπονητής και έβλεπε την εξέλιξη του ματς, θα σήκωνε τον Κυριάκο για ζέσταμα…
2) Ερωτήματα…
Κύριε Στούπα καλησπέρα,
Παρακολουθώ την αρθρογραφία σας σχεδόν καθημερινά, και επειδή το τελευταίο χρονικό διάστημα έχω διαπιστώσει μία σφοδρή επίθεση προς την αριστερά θέλω να σας καταθέσω τη δική μου άποψη.
Πριν προχωρήσω, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ούτε αριστερός ούτε δεξιός για τον πολύ απλό λόγο ότι θεωρώ αυτούς τους όρους παρωχημένους που αποτελούν ακόμη μετα-εμφυλιακές πληγές. Έχω πολιτική άποψη, είμαι οικονομολόγος με τρία πανεπιστημιακά πτυχία αλλά δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή σας με την αριστερά. Και εξηγούμαι:
1) Όταν υπάρχει μία νοσηρή κατάσταση υπάρχει και κάποιο αίτιο που την έχει δημιουργήσει. Στην εποχή μας, εννοώ τα τελευταία 40 χρόνια της μεταπολίτευσης, η αριστερά τυγχάνει μιας πιο ευνοϊκής κριτικής, ενός “ηθικού πλεονεκτήματος”. Που οφείλεται όμως αυτό;
Απάντηση: Κατά τη γνώμη μου οφείλεται σε πολλές παραμέτρους.
α) Πρώτα απ’ όλα οφείλεται στο γεγονός ότι η αριστερά ηττήθηκε στον εμφύλιο πόλεμο. Πώς όμως ηττήθηκε; Ηττήθηκε με τη βοήθεια των Αμερικάνων στον Εθνικό στρατό. Το γεγονός ότι οι αριστεροί θα “πωλούσαν” την πατρίδα στο Στάλιν δε λαμβάνεται υπ’ όψιν διότι πολύ απλά δε συνέβη ποτέ ελέω της ήττας τους στον εμφύλιο. Οι άνθρωποι γενικά αποφεύγουν να κάνουν τη λεγόμενη “what if analysis” όχι μονάχα εδώ στην Ελλάδα αλλά απανταχού της γης. Η τότε όμως αριστερά είχε στους κόλπους της ήρωες, αγωνιστές και πατριώτες οι οποίοι βέβαια στις περισσότερες των περιπτώσεων περιθωριοποιήθηκαν ή εξορίστηκαν ή ακόμη και εξαφανίστηκαν από τους ίδιους τους αριστερούς, ωστόσο όμως πρόλαβαν να “ηρωοποιήσουν” την ίδια την αριστερά. Υπήρχαν βέβαια και οι προδότες αλλά πάλι λόγω της ήττας χάθηκαν στο χωροχρόνο…
β) Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρώπης στην οποία οι συνεργάτες των Ναζί, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν αλλά αποτέλεσαν και τον ακρογωνιαίο λίθο της μετέπειτα Ελληνικής “Δημοκρατίας”, το λεγόμενο παρακράτος της δεξιάς. Πολιτικές δολοφονίες τύπου Μπελογιάννη έχουν μείνει χαραγμένες στη μνήμη σχεδόν όλων των Ελλήνων, ακόμη και των μετριοπαθών δεξιών.
γ) Το μεταπολιτευτικό σύνθημα “Ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει δεξιά” εκπορεύεται από την επταετία των συνταγματαρχών, τις εκλογές βίας και νοθείας, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως της Γυάρου, Μακρονήσου κ.τ.λ., την τραγωδία της Κύπρου και γενικά την κατάλυση κάθε έννοιας της δημοκρατίας με (τονίζω τη λέξη) ΑΜΕΣΟ τρόπο.
δ) Οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ΠΑ.ΣΟ.Κ. και Νέας Δημοκρατίας είναι άμεσα συνυφασμένες με διαφθορά και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος. Η Νέα Δημοκρατία χρωστάει σε δάνεια 210.000.000,00 ευρώ, διεκδικεί τη διακυβέρνηση της χώρας αλλά ούτε λόγος για το από που προήλθαν τα χρέη. Κατά τη διακυβέρνηση του Δήμου Θεσσαλονίκης από το γνωστό δήμαρχο που προερχόταν από τη “γαλάζια” παράταξη χάθηκαν περίπου 20.000.000,00. Που πήγαν; Εξηγήσεις δε δίνονται ασχέτως του γεγονότος ότι ο εν λόγω δήμαρχος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη (Φυσικά σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος γιατί έχει προβλήματα…υγείας). Αναλογικά τα ίδια ισχύουν και για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και φυσικά τα παραπάνω σκάνδαλα είναι η κορυφή του παγόβουνου γιατί η διαφθορά έχει πλημμυρίσει τη χώρα.
Όλα αυτά και πολλά άλλα είναι οι λόγοι που ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται στην εξουσία. Και όχι μόνο αυτό. Καταφέρνει και επιβιώνει στην εξουσία ασχέτως εάν έχουν συμβεί πράγματα και θάματα στην Ελλάδα. Η Αριστερά δεν έχει “ηθικό πλεονέκτημα”. Οι άλλοι όμως έχουν ηθικό μειονέκτημα (χωρίς εισαγωγικά).
Από την πλευρά σας όμως εσείς Κε Στούπα επιτίθεστε ιδεολογικά στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και κατά καιρούς εκφράζεστε με κολακευτικά λόγια για στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Επειδή όμως σας διαβάζω πολλά χρόνια θέλω να σας διορθώσω σε κάτι. Ιδεολογικά ταιριάζετε με τις απόψεις του Στέφανου Μάνου, ο οποίος (Προς τιμήν του) αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία και δε γύρισε ποτέ. Ο Κος Μητσοτάκης δε θα μπορέσει να εφαρμόσει τίποτε από μεταρρυθμίσεις όσο στους κόλπους του κόμματός του υπάρχουν ακροδεξιά στοιχεία, λαϊκιστές και φυσικά… ένας πρώην πρωθυπουργός ο οποίος θαυμάζεται ως Θεός… Κινεί τα νήματα … Και το κυριότερο ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάρρευση της πατρίδας μας.
Θα ήταν προτιμότερο, ίσως και δημοσιογραφικά δεοντολογικό, να προσφέρετε μεταρρυθμιστικές λύσεις που μπορούν να εξοικονομήσουν πόρους και να απελευθερώσουν δημιουργικές δυνάμεις.
Θα σημειώσω μόνο μία από τις εκατοντάδες που έχω.
Διακοπή της κρατικής επιχορήγησης στην τοπική αυτοδιοίκηση. Οι Δήμοι πρέπει να στηρίζονται στα δικά τους έσοδα, όπως ο ΕΝΦΙΑ (Που κατά τη γνώμη μου πρέπει να εισπράττεται από τις δημοτικές αρχές), εκμετάλλευση περιουσιακών στοιχείων που ανήκουν στην περιφέρεια του κάθε Δήμου κ.τ.λ. Δε θεωρώ δίκαιο τα σπασμένα του “Ατσαλάκωτου” δημάρχου της Θεσσαλονίκης (Όπως καταλάβατε ζω στη Θεσσαλονίκη) να τα πληρώνει ο δημότης του π.χ. Ηρακλείου. Και αν κάποιος Δήμος χρεοκοπήσει, η λύση θα πρέπει να βρεθεί εκ των έσω του εν λόγω Δήμου. Το πόσο γρήγορα θα στρώσουν όλοι ούτε που θα το καταλάβετε…
Σταματήστε λοιπόν να γράφετε για διχαστικά συνθήματα του τύπου “Ο λαός δε ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά” και επικεντρωθείτε σας παρακαλώ στη συγγραφή λύσεων, προτάσεων και νέων ιδεών.
Με εκτίμηση,
Χ. Ι.
Υ.Γ. Θα σας παρακαλούσα, σε περίπτωση που δημοσιεύσετε την επιστολή μου, να χρησιμοποιήσετε μόνο τα αρχικά από το ονοματεπώνυμό μου.
Απάντηση: Δεν διαφωνώ με τα περισσότερα απ’ όσα αναφέρετε. Ο ίδιος έχω επισημάνει τις ευθύνες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε σχέση με την ελληνική χρεοκοπία. Απλά η καταστροφή που θα φέρει η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα θα είναι πολύ μεγάλη και θα την χρεωθεί η αριστερά σαν παράταξη. Συμφωνώ πως οι όροι δεξιά, αριστερά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα των σημερινών οικονομικών και πολιτικών αντιθέσεων σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης.
