Κόκκινα δάνεια και κατασχέσεις με πατέντες..
Οι τραπεζικοί πλειστηριασμοί είναι αναγκαστικό μέτρο για είσπραξη οφειλών μέσω του οποίου πρακτικά επιβεβαιώνεται η ανικανότητα του δανειστή ως προς την επιλογή του οφειλέτη αλλά και του δανειζόμενου να διαχειριστεί το ποσό που δανείστηκε
Ανέκαθεν οι αναγγελίες πλειστηριασμών από επιχειρηματικά ,στεγαστικά η προσωπικά χρέη ακόμη και τότε που ήταν περιορισμένες (την εποχή όπου η ελληνική αγορά λειτουργούσε) άφηναν ένα πικρό αίσθημα σε όλους .
Υπενθύμιζαν με τον δύσκολο τρόπο τους κινδύνους και κακοτυχίες που θα μπορούσαν να συμβούν στον κάθε έναν .
Ήταν και είναι κοινωνικά απωθητικό μέτρο γι αυτό κατονομάστηκαν εύστοχα ως “κοράκια” εκείνοι που παρεπιδημούντες την δυστυχία προσπαθούσαν να “αγοράσουν” κοψοχρονιά περιουσίες κόπους και όνειρα .
Αλλά τότε ήταν και άλλες εποχές και το κακό περιορισμένο ποσοστιαία στις πραγματικότητες της αγοράς.
Σήμερα έχουμε επιδημία κατασχέσεων στα ενυπόθηκα δάνεια από τις ανεπιστρεπτί χρεοκοπημένες μας “ συστημικες ” τράπεζες .
Τους κάνουν για να μαζέψουν λεφτά ;;. Τους κάνουν για να αναγκάσουν σε αποικιακούς και μη βιώσιμους διακανονισμούς ( balloon ) τους έντρομους εγγυητές ;;
Μάλλον όχι.
Τα στοιχεία βεβαιώνουν ότι οι τράπεζες υλοποιώντας την πολιτική που είχαν εξαγγείλει, αγοράζουν οι ίδιες τα ακίνητα που βγάζουν στο σφυρί.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα έχουν αγοράσει τα μισά από τα ακίνητα που έχουν εκπλειστηριαστεί.
Να σημειώσουμε την έλλειψη ενδιαφέροντος για τα ακίνητα που οι τράπεζες ρευστοποιούν και έχει κυρίως να κάνει με το γεγονός ότι τα ακίνητα αυτά αντιμετωπίζουν διάφορα νομικά και τεχνικά προβλήματα που αποτρέπουν υποψήφιους αγοραστές.
Επιπλέον οι τράπεζες έχουν υπολογίσει ότι τα δύο προσεχή χρόνια θα αγοράσουν πάνω από 5.000 ακίνητα και για τον λόγο αυτό έχουν εγγράψει στον προϋπολογισμό τους έως και 5 δισ. Ευρώ.
Από αυτή τους την πολιτική προκύπτει και η αυταπόδεικτη ευθύνη τους για την κατάσταση αλλά και μια σειρά ερωτημάτων .
α) Εάν τα ακίνητα ήταν προβληματικά πως τα δέχθηκαν ως υποθήκες ;;
β) Γιατί αγοράζουν τα ακίνητα οι ίδιες στο ένα τρίτο της εμπορικής τους αξίας μετά από δυο άγονους πλειστηριασμούς;;
Για το πρώτη ερώτηση η απάντηση είναι μάλλον εύκολη και εντάσσεται στην γενικότερη πολιτική των άκριτων τραπεζικών θαλασσοδανείων μικρών και μεγάλων τα τα οποία οι διευθυντές των υποκαταστημάτων τους την καλή εποχή σχεδόν εκλιπαρούσαν ιδιώτες και επιχειρήσεις να αποδεχθούν .
Όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα οι απαντήσεις είναι πιο περίπλοκες
“Το έτος 2014 δημοσιεύθηκε ο νόμος 4308/2014 με τίτλο «Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα, συναφείς ρυθμίσεις και άλλες διατάξεις» Στο άρθρο 24 του ειδικά για τα ακίνητα εισάγει τη δυνατότητα χρήσης εύλογων αξιών αυστηρά σε προαιρετική βάση, ως εναλλακτικό μοντέλο έναντι του ιστορικού κόστους, κατά την ελεύθερη επιλογή της υποκείμενης επιχείρησης, με απόφαση της διοίκησής της”.
Εδώ λοιπόν έρχεται το ελληνικό τραπεζικό δαιμόνιο που ερμήνευσε και εφάρμοσε τον νόμο ως εξής .
Ας πάρουμε για παράδειγμα ότι κάποιος ιδιώτης η επιχείρηση οφείλει με υποθήκη ακίνητο άξιας 1.000 .000 (εκατομμύριο) ευρω η τράπεζα το βγάζει στο σφυρί και μετα τον δευτερο αγονο πλειστηριασμο το αγοράζει η ίδια στις 330.000 (τριακόσιες τριάντα χιλ.) ευρώ αλλά στα βιβλία της θα το καταγράψει με την εύλογη αξία .Την αξία δηλαδή που το εκτίμησε κατά την υποθήκευση στο 1.000.000 (ένα εκατομμύριο) . Επίσης με νέα εκτίμηση έχει την δυνατότητα να ανεβάσει επιπλέον την αξία του ακινήτου για τα λογιστικά της βιβλία.
Κατά συνέπεια με βάση το παράδειγμα η τράπεζα θα καταγράψει τουλάχιστον ως λογιστικό κεφαλαιακό κέρδος ποσό ύψους 670.000 (εξακόσια εβδομηντα χιλιάδων) ευρώ.
Σε ποσοστά εκφράζει το 200% σε ένα χρόνο του κεφαλαίου που διέθεσε για την αγορά του εκπλειστηριασμενου ακινήτου και ισχύει για όλα τα ακίνητα που αγοράζουν οι τράπεζες μετά από δυο άγονους πλειστηριασμούς.
Με δυο λόγια στην πράξη πραγματοποιείται μια εικονική αγοραπωλησία διοτι και αυτός που πλειστηριάζει και ο αγοραστής (τράπεζα) είναι ταυτόσημος το αποτέλεσμα της είναι να καταγράφεται πλασματικό κεφαλαιακό κέρδος μέσω μιας επίσης εικονικής – πλασματικής κίνησης χρημάτων (κεφαλαίων).
Αγοράζει δηλαδη η τράπεζα για λογαριασμό της εισπράττοντας η ιδια παλι το ποσό που κατέβαλε για την αγορά του ακινητου.
Αστεία πράγματα
Το κεφαλαιακό κέρδος που καταγράφουν είτε ως πρόβλεψη είτε ως αποτέλεσμα στους ισολογισμούς τους οι τράπεζες από αυτή την διαδικασία είναι αέρας κοπανιστός και δεν βελτιώνει στο παραμικρό την οικονομική τους κατάσταση
Το νομικό πλαίσιο που προαναφέραμε και στο οποίο στηρίζονται ισχύει σε όλη την Ε.Ε. δημιουργήθηκε για να διευκολύνονται οι επιχειρήσεις να αποτιμούν την ακίνητη περιουσία τους στην εύλογη αξία της αγοράς (πραγματικές τιμές) και όχι βέβαια για να “βολεύονται” οι αποτυχημένοι τραπεζίτες μας μετατρέποντας το σε ελληνική πατέντα κίνησης εικονικών κεφαλαίων.
Βέβαια πάντα υπάρχουν και οι αρμόδιες αρχές να ελέγξουν την “νομιμότητα” της πατέντας.
Υπάρχει βέβαια και η δυνατότητα ο δύσμοιρος εγγυητής επιχείρηση η ιδιώτης να “διαπραγματευτεί” ρύθμιση του δανείου του . Στο παράδειγμα μας του προτείνουν στην καλύτερη διακανονισμό για 25 (εικοσιπέντε) χρόνια τα δεκαπέντε τουλάχιστον με κυμαινόμενο επιτόκιο. Θα πρέπει να πληρώνει λοιπόν περίπου 4000 ευρω το μήνα η 48.000 τον χρόνο (balloon) για 25 χρόνια . Κατά κανόνα οι εγγυητές είναι άνω των πενήντα “ζήσε Μάη μου” και ότι πάρουμε . Αυτό όμως δεν είναι τραπεζικός σχεδιασμός περισσότερο “κοράκι” με επιστημονική κατάρτιση θυμίζει.
Έχοντας και κατά νου ότι αυτή την στιγμή οι τράπεζες λειτουργούν όπως- όπως μετά από τις αποτυχημένες “ανακεφαλαιοποιησεις” με τα λεφτά του ελληνικού λαου συμπεριλαμβανομένων και αυτών που κυνηγούν να τους πάρουν τα σπίτια και τα χωράφια
Το σύνολο των κόκκινων δανείων στην Ε.Ε. είναι 800 δις τα 100 από αυτά των ελληνικών τραπεζών στα οποία πρέπει να προστεθούν και τα 45,4 δις από την ανακεφαλαιοποίηση που εξανεμίστηκαν Τα μεγέθη είναι αστρονομικά και το πρόβλημα δεν λύνεται με τις αμφιλεγόμενες πατέντες των εγχώριων παρα-σιτεμένων πλέον τραπεζικών μας “golden boys” . Ούτε μπορούμε σαν παραγωγικό περιβάλλον έστω και μακροοικονομικά να σηκώσουμε το 12% των μη εξυπηρετουμένων (κόκκινων) δανείων της Ε.κ.Τ .(Ευρωπαϊκή κεντρική Τράπεζα).
Επάνω σε αυτή την άθλια πραγματικότητα για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά απαιτούνται καθαρές και συγκεκριμένες πολιτικές αποφάσεις που υποχρεωτικά περιλαμβάνουν την μείωση “κούρεμα” όλων ανεξαιρέτως των δανείων ενυπόθηκων και μη . Διότι μέχρι τώρα αυτά που κουρεύονται είναι όσα δεν έχουν υποθήκες στην ουσία επιβραβεύοντας την ανικανότητα της τράπεζας δανειστή και τιμωρώντας όσους χρηματοδοτήθηκαν πιστεύοντας ότι το δάνειο τους θα είναι σε θέση να το εξυπηρετήσουν .Γι αυτό άλλωστε έβαλαν και υποθήκες.
Το ότι πάρουμε όπως το πάρουμε και αύριο έχει ο θεός είναι η αντίληψη που μας οδήγησε σε αυτό το οικονομικό χάλι και καμία σχέση δεν έχει με την ελεύθερη αγορά και τον ανταγωνισμό.
Με λογιστικά μαγειρέματα με κινήσεις ανύπαρκτων κεφαλαίων και με πραγματική αδυναμία πληρωμής των ψευτό ρυθμίσεων “balloon “ που προτείνουν οι τράπεζες απλά ο καιρός να περνάει με την αγορά σε τέλμα.
Το πρόβλημα παραμένει και σε λίγο καιρό δεν θα έχουμε χρηματοπιστωτικό σύστημα παρα μόνο κελύφη “οχήματα’ κατ όνομα τράπεζες που στα γραφεία τους θα περιφέρονται οι σκιές των στρουμπουλών γραβατωμένων ανίκανων golden boys μας .
Δ. Ε. Παστελακος
