Γράφει ο Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς… Ο κοινός παρονομαστής και των δύο ιερών πολέμων του Ισλάμ τα τελευταία εκατό χρόνια είναι ότι αμφότεροι οργανώθηκαν από κοινού από την Δύση και την Τουρκία με στόχο την Ρωσία.
Στις 15 Νοεμβρίου του 1914 στην Κωνσταντινούπολη το αγριεμένο πλήθος των μουσουλμάνων κρατώντας τα πράσινα λάβαρα του Ισλάμ διέσχιζε βιαστικά την γέφυρα του Γαλατά κατευθυνόμενο προς το Φετιχιέ τζαμί της Πόλης για να συμμετάσχει στην παράδοση του ιερού ξίφους του Προφήτη από τον Seych-ul-Islam στον Σουλτάνο-Χαλίφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Mehmet-Reshad V και στην τελετουργική κήρυξη ενός ακόμα υποχρεωτικού ιερού πολέμου κατά των «απίστων» (Jihad farz-i-ayn).
Η ιδιαιτερότητα του γεγονότος συνίστατο αφενός στο ότι σηματοδοτούσε την κήρυξη ενός ιερού πόλεμου του Χαλιφάτου εναντίον των χριστιανικών πληθυσμών και αφετέρου, στο ότι καθόριζε συγκεκριμένους στόχους με θύματα αποκλειστικά τους πολίτες της Εγκάρδιας Συνεννόησης, Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους. Εδώ, όπως και στην κήρυξη του ιερού πολέμου κατά των Ελλήνων στον ατυχή πόλεμο του 1897, θα παραβιαστούν και πάλι οι θεολογικοί κανόνες που δεν θέτουν ζήτημα εθνοτικής διάκρισης των «απίστων» επειδή ο ιερός πόλεμος είναι μια διαρκής διαδικασία μάχης μεταξύ των «πιστών» του Ισλάμ (Dar al Islam) των «απίστων» ( Dal al Harb).
Η θεολογική αντίφαση της τελετής, που εξαιρούσε από την εμπλοκή τους πολίτες των Κεντρικών Δυνάμεων, Γερμανίας και Αυστροουγγαρίας, θα έφτανε στην αποκορύφωση της με την συγκέντρωση του πλήθους έξω από την Γερμανική πρεσβεία της Πόλης. Εκεί, ο πρεσβευτής της Γερμανίας Wangenheim χαιρετούσε το αφιονισμένο πλήθος από το μπαλκόνι πλαισιωμένος από 14 Γαλλόφωνους Μαροκινούς αιχμαλώτους πολέμου από το Δυτικό Μέτωπο. Τους αιχμαλώτους είχε μεταφέρει τις προηγούμενες μέρες με το Orian Express μέσω Βουκουρεστίου από την Βιέννη στον σταθμό Sirkeci της Πόλης ο ανώτατος υπάλληλος του Γερμανικού υπουργείου εξωτερικών Karl Emil Schabinger von Schowingen με διαταγή του Γερμανού Αυτοκράτορα Wilhem II.
Η φαντασμαγορική και ταυτόχρονα συμβολική θεατρική (mise-en-scene) κήρυξη του ιερού πολέμου alla Franka [*] ήταν μία τυπική επιχείρηση του Βαρόνου Max Oppenheim εμπνευστού της ιδέας ενός κοινού Γερμανό-Τουρκικού καθολικού ιερού πολέμου με εντολή του Kaiser, που αποσκοπούσε στην εξέγερση των 200 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της Βρετανικής και της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Εκατό χρόνια αργότερα, ο Hakan Fidan, δεύτερος στην ιεραρχία του Τουρκικού κράτους, ως αρχηγός της ΜΙΤ, «θα ανελάμβανε να φέρει εις πέρας την πολυπλοκότητα της στρατιωτικής και διοικητικής οργάνωσης» που απαιτούσε ο δεύτερος ιερός πόλεμος του Ισλάμ στην Συρία, σημείωνε η Wall street journal σε άρθρο της στις 10 Οκτωβρίου 2013.
Το Ισλαμικό Κράτος οργανώθηκε, χρηματοδοτείται και εξοπλίζεται από την Δύση, την Τουρκία, την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ με απώτατο σκοπό να διακοπεί ο εφοδιασμός της Ευρώπης σε φυσικό αέριο από την Ρωσία μέσω της κατασκευής νέων αγωγών που θα μεταφέρουν το φυσικό αέριο των Αραβικών Εμιράτων του Κόλπου στην Ευρώπη.
Σήμερα, τα στρατηγικά σχέδια των Δυτικών για τον «Δρόμο των Πετρελαίων» είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά του Γερμανού Αυτοκράτορα Wilhem II πριν από 100 χρόνια. Ο έλεγχος όμως των ενεργειακών δρόμων προϋποθέτει την δημιουργία νέων κρατών στην Μέση Ανατολή και την εγχάραξη εκ νέου των συνόρων στα Βαλκάνια, όπως συνέβη και τότε, ώστε να εξουδετερωθούν οι ορθόδοξοι πληθυσμοί κατά μήκος του δρόμου των υδρογονανθράκων. Ο λόγος είναι προφανής. Οι ορθόδοξοι χριστιανικοί λαοί της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων έχουν κοινή πολιτισμική παράδοση με τον Ρωσικό λαό και συνεπώς αδυνατούν να ακολουθήσουν συναισθηματικά αντί-Ρωσικές ενέργειες, ασχέτως γεωστρατηγικών συσχετισμών και πολιτικής των ηγεσιών των.
Ταυτόχρονα, η πιθανή μεταφορά του ιερού πολέμου από την Μέση Ανατολή στην Κεντρική Ασία, στην καρδιά της Ρωσίας, όπου ζουν αρμονικά εκατομμύρια μουσουλμάνοι και χριστιανοί, θα ολοκλήρωνε τον αρχικό Τούρκο-Γερμανικό σχεδιασμό και το όνειρο του Max Von Oppenheim για μια καθολική εξέγερση των μουσουλμάνων στην Ρωσία.
Ο κοινός παρονομαστής και των δύο ολοκληρωτικών ιερών πολέμων του Ισλάμ τα τελευταία εκατό χρόνια είναι ότι αμφότεροι οργανώθηκαν από κοινού από την Δύση και την Τουρκία με στόχο την Ρωσία.
Αν η Ρωσία δεν αντιδρούσε δυναμικά στην Συρία, είναι βέβαιον ότι θα έχανε τις ενεργειακές αγορές της Ευρώπης με αποτέλεσμα την οικονομική καταστροφή της, ενώ θα κινδύνευε άμεσα η εσωτερική της ασφάλεια από την μεταφορά του ιερού πολέμου στην επικράτεια της, σε περίπτωση που ο Πούτιν αποτύγχανε να κλείσει και πάλι το Τζίνι στο μπουκάλι.
Η μόνη κερδισμένη χώρα από μια πιθανή επικράτηση των Τζιχαντιστών στην Σύρια θα ήταν η Τουρκία, επειδή εκτός των άλλων, η μεταφορά του ιερού πολέμου από την Μέση Ανατολή στην Κεντρική Ασία, αφενός θα αφύπνιζε την εθνική συνείδηση και θα ενοποιούσε πολιτικά τα εκατομμύρια των Τουρκόφωνων πληθυσμών που κατοικούν στις αχανές εκτάσεις μεταξύ Κίνας και Βαλκανίων και αφετέρου θα μετέτρεπε την Τουρκία σε μια παγκόσμια πολιτική υπερδύναμη μέσω του αλυτρωτισμού και της ενοποίησης των Τουρανικών πληθυσμών.
Έστω και αργά, οι Δυτικές χώρες κάτω από την πίεση των εκατομμυρίων προσφύγων που μαζικά εμφανίσθηκαν στις αυλές τους για να γλυτώσουν από την κόλαση του πολέμου, έντρομες αντιλήφθησαν το μέγα γεωπολιτικό λάθος που διέπραξαν στην Συρία και το Ιράκ. Ο καθολικός ιερός πόλεμος του Ισλάμ που οργάνωσαν, χρηματοδότησαν και υποστήριξαν για δεύτερη φορά μέσα σε 100 χρόνια, δεν θα εγκλωβίσει το περιεχόμενο του Κουτιού της Πανδώρας που άνοιξαν μόνο στην Μέση Ανατολή, την Ασία και την Αφρική όπως πίστευαν, αλλά σύντομα θα ξεχυθεί και στα δικά τους σπίτια.
Όσον αφορά τα εθνικά θέματα της χώρας, η πρόσφατη πολιτική θέση της Γερμανίδας καγκελαρίου περί κοινών Ελληνοτουρκικών δράσεων στο Αιγαίο και οι διαχρονικές φιλοτουρκικές δηλώσεις των γραφειοκρατών των Βρυξελλών, συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι η παρουσία των Ρωσικών δυνάμεων στην περιοχή θα αποθαρρύνει την Τουρκική επιθετικότητα στο Αιγαίο και θα περιορίσει στο μέλλον την φιλοτουρκική ρητορική και θέση των Βρυξελλών, αρκεί οι πολιτικές ηγεσίες να κατανοήσουν ότι το συμφέρον της χώρας προϋποθέτει μία διαρκή και σταθερή φιλική πολιτική προς την Ρωσία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα απαιτεί από μία ερειπωμένη Ελλάδα να εφαρμόζει την απαγόρευση αποστολής προϊόντων προς την Ρωσία, όταν ταυτόχρονα κλείνει τα μάτια στην παρουσία εκατοντάδων φορτηγών αυτοκινήτων καθημερινά στους Ρωσικούς αυτοκινητόδρομους που μεταφέρουν Γερμανικά και Γαλλικά αυτοκίνητα, Ιταλικό λάδι, και Ισπανικά κρασιά, επιδιώκοντας έτσι όχι μόνο να συνεχίσει την οικονομική καταστροφή της χώρας μέσω των μνημονίων, αλλά και να διακόψει τις παραδοσιακές, ιστορικές, φιλικές και οικονομικές σχέσεις με τον ομόδοξο λαό, φυσικά προς όφελος των εθνικών συμφερόντων των «εταίρων».
