“Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε…” αναφέρει η επιγραφή στην είσοδο της κολάσεως, από τη “Θεία Κωμωδία” του Δάντη.
Βλέποντας τα πολιτικά δρώμενα νομίζω ότι πλέον μπορούμε να καταλήξουμε ότι σοβαρός και ηγέτης είναι έννοιες ασυμβίβαστες τουλάχιστον για τήν ώρα. Θεωρώ ότι είναι αναγκαία η ολική επαναφορά του φυσικού ηγέτη.
Είναι αυτός που πριν κάνει κριτική στους κακούς ξένους, θα κάνει κριτική στον εαυτό του. Στη συνέχεια στον ψηφοφόρο του και σε όλες τις ελαττωματικές συμπεριφορές που γενιές τώρα οδηγούν τη χώρα στον κατήφορο.
Ύστερα θα εμπνεύσει την αλλαγή σε επίπεδο ατομικό, σε επίπεδο οικογένειας, σε επίπεδο μικρο-κοινωνίας και τελικά στη χώρα.
-Θεωρώ ότι είναι αναγκαία η ολική επαναφορά του φυσικού ηγέτη.
Η αναγκαιότητα ολικής επαναφοράς του φυσικού ηγέτη είναι επιβεβλημένη στις παρούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες. Η δε διαδικασία της αλλαγής τού πολιτικού σκηνικού θα πρέπει να ξεκινήσει αντίστροφα, από τα κάτω προς τα πάνω, από εμάς, με μια γενναία αυτοκριτική.
Για να διορθώσεις όμως το λάθος πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιήσεις.
Βλέποντας τα γεγονότα των τελευταίων ετών με αποκορύφωμα το ξεφτιλίκι των τελευταίων ημερών, δε θυμώνω ούτε με τον Τσιπρα, ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ, το Schäuble, το Σαμαρά, τον Παπανδρέου κτλ.
Αισθάνομαι μόνο ντροπή και για το που καταντήσαμε, για το πως καταφέραμε να τα κάνουμε όλα λάθος και το χειρότερο… για το ότι ακόμη κανένας μας δεν είναι διατεθειμένος να κάνει την αυτοκριτική του και να αναλάβει τις ευθύνες του…
Αντιθέτως βλέπω να συμπεριφερόμαστε σαν κακομαθημένα νήπια και να παίζουμε την κολοκυθιά των ευθυνών… Και μάλιστα με οπαδικο τρόπο…
Κρίμα γιατί κάποτε ήμασταν περήφανος λαός. Στοιχειώδης εγωισμός μας έχει απομείνει;
Η Ελλάδα είναι ήδη (με τό ένα πόδι) …εκτός Ευρώ, σε default, χωρίς τραπεζικό σύστημα και τελειωμένο τουρισμό τουλάχιστον για φέτος, αλλά το πιθανότερο και για του χρόνου.
Ακόμη και τυπικά νόμιμο να είναι το δημοψήφισμα.
Δεν αμφισβητούν το γεγονός ότι μια κυβέρνηση βερμπαλιστών -που μάλλον εσκεμμένα επιλέχθηκαν να είναι τέτοιοι- οδήγησαν την χώρα σε μια προαναγγελθείσα καταστροφή.
Το παλιό σχέδιο του Γεωργάκιου του Μικρού και των πατρόνων του, υλοποιείται τώρα με το επιπρόσθετο στοιχείο της “υπερήφανης” αυτοχειρίας.
Εκεί που ο πρώτος υπαναχώρησε μπροστά στον φόβο της κρεμάλας, ο αφέντης της Ροζ αριστεράς ήδη προβάλλεται σαν, “εθνικός ήρωας” και χαρισματικός από τον εσμό των πληρωμένων μικροφωνακλάδων του γυάλινου βυζιού…
Επειδή ότι και στο δίλημμα, μνημόνιο των δανειστών ή μνημόνιο του κ. Τσίπρα, πάλι η ψήφος του λαού μπορεί να ήταν υπέρ του δευτέρου, πάλι μικρή η διαφορά. Το θέμα είναι ότι ο κ.Τσίπρας δεσμεύτηκε στις 25/1/2015 να διαπραγματευτεί, αλλά πρωτίστως με την εγγύηση ότι θα μείνουμε στο ευρώ.
Από τη στιγμή που έφτασε τη διαπραγμάτευση στο μη περαιτέρω και την χώρα στην άκρη του γκρεμού, θα πρέπει ή να υπογράψει σύμφωνα με αυτά που διακήρυττε ή να αποσυρθεί. Αυτό θα ήταν πιο έντιμο.
Τώρα τί νομιμοποίηση μπορεί να έχει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος, που το μόνο που θα σημαίνει είναι φόροι και όχι, γλιτώνουμε από τους φόρους;
Πώς εμείς θα εμπιστευθούμε το μέλλον των παιδιών μας σε μιά στιγμιαία ενδεχομένως λάθος απόφαση όποια και αν είναι;
