«Είμαι η Στερίνα Ταμπώχ ή Μαρίκα Γρηγοριάδου και δέκα χρονών βρέθηκα στην αγκαλιά μιας ποντιακής οικογένειας στη Βέροια. Του Γιάννη και της Σοφίας Γρηγοριάδη. Ήξερα την εβραϊκή μου θρησκεία, αλλά έμαθα να είμαι Πόντια και είμαι περήφανη για την ποντιακή μου καταγωγή. Δεν ξεχώριζα ως ξένη μέσα στους Πόντιους. Ευχαριστώ το Θεό που μου έδωσε την ποντιακή οικογένειά μου».
Μιλώντας σε εκδήλωση της Μέριμνας Ποντίων Κυριών την Τετάρτη 21 Οκτωβρίου, η Στερίνα διηγείται πώς η ίδια, μια εβραιοπούλα της Θεσσαλονίκης, βρήκε καταφύγιο στην αγκαλιά μιας ποντιακής οικογένειας όταν η θηριωδία του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου την έκανε να χάσει τους γονείς της στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας.
Αποκαλεί τους θετούς γονείς της «μπαμπά Γιάννη» και «μαμά Σοφία» και τα παιδιά τους «αδέλφια μου». Τονίζει ότι την μεγάλωσαν με πολλή αγάπη, χωρίς να την ξεχωρίζουν καθόλου από τα πραγματικά τους παιδιά. Θυμάται τη μαμά Σοφία να κλαίει δίπλα της, όταν η μνήμη των αληθινών της γονιών έσκιζε σαν μαχαίρι την καρδιά της.
Θυμάται και τον μπαμπά Γιάννη να την παραδίδει με περηφάνια νύφη, με όλα της τα προικιά, στο σύντροφο της ζωής της, Ισαάκ Ταμπώχ. Λέει με συγκίνηση η Στερίνα ότι ο μπαμπάς της αρνιόταν να ενδώσει στα προξενιά που του γίνονταν με τον όρο να βαπτιστεί χριστιανή, ίσως επειδή η Γενοκτονία των Ποντίων τον έκανε να μην θέλει να την αναγκάσει να απαρνηθεί την εβραϊκή καταγωγή της.
Όταν εν τέλει έκανε η ίδια οικογένεια, ούτε στιγμή δεν έφυγαν από το μυαλό της, ούτε όμως και από τη ζωή της, οι θετοί γονείς της. Τους επισκεπτόταν πολύ συχνά μαζί με τον άντρα και τα παιδιά της και τους πήγαινε όσα πράγματα είχαν ανάγκη. Θερμές σχέσεις διατηρεί ακόμα και σήμερα με όσα από τα πραγματικά παιδιά του Γιάννη και της Σοφίας Γρηγοριάδη βρίσκονται εν ζωή.
Στο τέλος της διήγησής της αναφέρεται και στο πώς βρέθηκε από τη Θεσσαλονίκη όπου γεννήθηκε, στην αγκαλιά των Πόντιων θετών γονιών της στη Βέροια.
«Είχαμε πάει για μία ημέρα στη Βέροια με μια φίλη της πραγματικής μου μητέρας. Τότε οι Γερμανοί είπαν ότι απαγορεύεται να ταξιδεύουν οι Εβραίοι. Η φίλη των γονιών μου ανέβηκε στο βουνό κι εγώ βρέθηκα στην οικογένεια Γρηγοριάδη», λέει η Στερίνα Ταμπώχ.
Κατάμεστη ήταν η αίθουσα της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, στην εκδήλωση της Μέριμνας Ποντίων Κυριών με τίτλο «Ποντιακός ανθρωπισμός και Εβραίοι», όπου παρουσιάστηκε η ιστορία της ζωής της Στερίνας Ταμπώχ.
Ομιλητής ήταν και ο Πόντιος κοινωνιολόγος και συγγραφέας Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «Ο Βησσαρίων και οι Εβραίοι. Νυρεμβέργη–Βενετία 1460-1463». Πρόκειται για την ιστορία του Τραπεζούντιου Βησσαρίωνα, ο οποίος σε μια πολύ δύσκολη εποχή στήριξε τους Εβραίους στη Νυρεμβέργη και τη Βενετία.
«Αν ήμουν σήμερα βουλευτές της Κνεσέτ (σ.σ. η Βουλή του Ισραήλ), για να τιμήσω τον Βησσαρίωνα, τον ανθρωπιστή που υπερασπίστηκε τους Εβραίους στην Ευρώπη σε μια δύσκολη εποχή, θα έπαιρνα πρωτοβουλία για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων. Είμαι σίγουρος ότι θα γραφτούν πολλά βιβλία για τον Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο και τους Εβραίους», είπε ο Μ. Χαραλαμπίδης.
Διότι «γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, όταν μπεις στον αγώνα για τη δικαίωση ενός λαού, ιδίως ενός λαού που έχει υποστεί Γενοκτονία. Μπαίνεις σε μια διαδικασία ανύψωσης του ανθρωπισμού σου. Η ιστορία της Στερίνας δεν είναι μόνο δική της. Είναι δημόσια ιστορία, είναι της πόλης της Θεσσαλονίκης, των δύο κοινοτήτων της ποντιακής και της εβραϊκής, και πρέπει να γίνει γνωστή. Είμαι σίγουρος ότι θα υπάρξει μία όσμωση μεταξύ ποντιακής και εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης».
Την εκδήλωση άνοιξε ο πρόεδρος της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, Γιάννης Αποστολίδης, ο οποίος ανέφερε ότι τα ολοκαυτώματα είναι «εγκλήματα και η ανοχή τους από την ανθρωπότητα αποτελεί ενοχή της». Παράλληλα ανακοίνωσε ότι η Εύξεινος Λέσχη Θεσσαλονίκης θα διοργανώσει εκδήλωση, με την παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλου, στην οποία θα παρουσιαστεί το αρχείο της κυβέρνησης του Πόντου, το οποίο βρέθηκε σε κρύπτη του κτηρίου της Λέσχης.
