Η δήλωση Βερναρδάκη και η ευθύνη των μέσων ενημέρωσης
Γνωρίζω τον Χριστόφορο Βερναρδάκη πολλά χρόνια και εκτιμώ την ανεξαρτησία του. Ως δημοσκόπος αρνήθηκε να παίξει στις εκλογές του 2000 το παιχνίδι εντυπώσεων του κυρίαρχου καθεστώτος. Παρά τις υποδείξεις, μετέδιδε την αλήθεια. Ως υπουργός δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς. Η αμφίεσή του την ημέρα της ορκωμοσίας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -χωρίς σακάκι και με αθλητικά παπούτσια- με εξόργισε και του άσκησα οξεία κριτική.
Σήμερα, όμως, νιώθω την ανάγκη να πάρω το μέρος του. Προκάλεσε τεράστια εντύπωση η άποψη Βερναρδάκη ότι «η αυτονόμηση των μέσων ενημέρωσης προκαλεί ζημιά στη δημοκρατία». Το τι άκουσε δεν λέγεται. Ενδεχομένως θα έπρεπε να την είχε διατυπώσει καλύτερα, αλλά όσους βιάστηκαν να τον «ξεσκίσουν» θέλω να τους ρωτήσω ειλικρινά: Είναι αμέτοχη η τηλεόραση στην κρίση που περνά ο τόπος ή μήπως έχει βασική ευθύνη και ντρεπόμαστε να το πούμε; Στήριξε ποτέ μισή μεταρρύθμιση ή πάντα στοιχιζόταν με τη βοή του λαϊκισμού; Μήπως να ξαναδούμε βίντεο για τη μεταρρύθμιση του Ασφαλιστικού το 2008; Τότε που κατήγγειλε τις ελάχιστες αλλαγές ως «Αρμαγεδδώνα» και μετά την ψήφιση τις χλεύαζε ως «λάιτ»; Να ξαναδούμε βίντεο με τα πρωινάδικα της δεκαετίας του 2000; Υπήρξε αίτημα κοινωνικής ομάδας για παροχή επιδόματος και μονιμοποίηση συμβασιούχων που να μην προβλήθηκε, σε σημείο παρεξηγήσεως; Υπήρξε υπουργός που να μην κυνηγήθηκε ανελέητα όταν είπε «όχι»; Υπήρξε παραπολιτικής σημασίας ιστορία που να μην έγινε λαϊκό ανάγνωσμα και σκάνδαλο; Από πού να αρχίσει κανείς και πού να τελειώσει…
Ζούμε στη χώρα όπου το «ξενοπήδημα» γραμματέα υπουργείου έγινε κεντρικό πολιτικό θέμα και στη χώρα όπου το σκάνδαλο της Siemens ανακαλύφθηκε μόνο όταν διατάχθηκε έρευνα από την Αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ζούμε στη χώρα της οποίας η ιδιωτική τηλεόραση -καθ’ ομολογίαν προβεβλημένου στελέχους της- λογόκρινε τον εαυτό της και δεν υπερασπιζόταν το αίτημα για «κούρεμα» του χρέους καθ’ υπόδειξην των τραπεζών και του αρμόδιου υπουργού. Τα ξεχάσαμε αυτά και δεν μας αρέσει που τα λέει ο Βερναρδάκης;
Δυστυχώς, ο υπουργός λέει την αλήθεια. Ζούμε σε μια λαϊκίζουσα άμεση δημοκρατία, στην οποία για να πάρει πρωθυπουργός τολμηρή απόφαση πρέπει να ζητήσει άδεια από τους πρωινούς λαϊκιστές. Ζούμε σε μια δημοκρατία της οποίας τα ΜΜΕ έκρυβαν την πορεία προς τη χρεοκοπία, επειδή οι μέτοχοί τους -όχι όλοι- ήταν ηθικοί αυτουργοί της. Ας μη μας ενοχλεί, λοιπόν, η αλήθεια και ας μην προσπαθούμε να την καταστήσουμε γραφική. Οσο κι αν πονάει! Η τηλεόραση συγκυβέρνησε -δεν αυτονομήθηκε- και γι’ αυτό φέρει ευθύνες.
Mανώλης Κοττάκης dimokratianews.gr
