Μανώλης Κοττάκης…Θέτω υπ’ όψιν σας σήμερα μια δημοκρατική άσκηση και, παρακαλώ, ας επιχειρηθεί η επίλυσή της μακριά από τις αντιπαραθέσεις της Νέας Δημοκρατίας. Εστω και αν το σενάριό της ίσως είναι βασικό σχέδιο ενός εκ των διεκδικητών της αρχηγίας. Ερώτημα: Θα μπορούσαν να συστρατευθούν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από την ίδια στέγη υπό τη μορφή ενός φιλοευρωπαϊκού κόμματος («Νέα Δημοκρατία – Νέες Δυνάμεις») ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Σταύρος Θεοδωράκης, η Μαρριέτα Γιαννάκου, ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, η Αννα Διαμαντοπούλου και άλλες δυνάμεις; Και αν ναι, πόσο βιώσιμο θα μπορούσε να είναι ένα τέτοιο σχήμα; Πόσο μακριά θα μπορούσε να πάει; Η νεότερη Ιστορία μας δίνει αντιφατικές απαντήσεις στο ερώτημα.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όρισε ως ιδεολογία της Ν.Δ. τον πολιτικό χώρο που αρχίζει «από τον παραδοσιακό φιλελευθερισμό και φθάνει έως τις παρυφές του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Ενέταξε με άνεση στη Ν.Δ. φιλελεύθερους τύπου Μάνου, στον οποίο ανέθεσε την επανάσταση του οικιστικού νόμου, έως κεντρώους τύπου Μητσοτάκη, Κανελλόπουλου, Παπακωνσταντίνου. Θεωρητικά, λοιπόν, είναι δυνατή η σύζευξη, υπό έναν απαράβατο όρο: Η παράταξη έχει ιδεολογικό κέντρο βάρους. Ιδιωτική οικονομία δεν σημαίνει ιδιωτική ασυδοσία (Διακήρυξη Χαλκιδικής). Ο Μάνος, που κατηγορείται ως θατσερικός, ως υπουργός Βιομηχανίας αντιτέθηκε, με ενθάρρυνση Καραμανλή, σε ιδιωτική επένδυση που απαιτούσε η Θάτσερ στο Λαύριο! Κανείς δεν έκανε του κεφαλιού του.
Υπάρχει, όμως, και άλλη πτυχή της Ιστορίας, που αποθαρρύνει την ανάληψη εγχειρήματος με τη σύμπραξη κεντροδεξιών, φιλελευθέρων και σοσιαλδημοκρατών: η μετεμφυλιακή. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου συνασπίστηκαν στο μέτωπο κατά του αριστερού εχθρού οι αντίπαλοι του εθνικού διχασμού: Γεώργιος Παπανδρέου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος, Νικόλαος Πλαστήρας, Αλέξανδρος Παπάγος, Θεμιστοκλής Σοφούλης, Σοφοκλής Βενιζέλος. Μετεμφυλιακά, μάλιστα, το Κέντρο υπήρξε ο πλέον απηνής διώκτης της Αριστεράς. Ο Παπανδρέου ζητούσε να αντικατασταθεί το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων από «εθνικών φρονημάτων». Ο Μπελογιάννης εκτελέστηκε υπό την απειλή της παραίτησης του Βενιζέλου. Η Μακρόνησος άνοιξε επί Σοφούλη.
Τι συνέβη, όμως, όταν η Αριστερά ηττήθηκε; Μόλις το επιτήδειο Κέντρο ένιωσε δυνατό, απομακρύνθηκε από τη Δεξιά, δεν πλήρωσε τον αντικομμουνισμό, διεκδίκησε τον ζωτικό χώρο του και ηγήθηκε του Ανένδοτου! Ακόμη, λοιπόν, και αν υποθέσουμε ότι ένα τέτοιο σχήμα θα κατανικήσει την Αριστερά, την επομένη της νίκης θα αρχίσει η διάλυσή του. Οι πρωταγωνιστές του δεν έχουν τις ίδιες αναφορές και ας τους δένει ο ψευδεπίγραφος αντι-συριζαϊσμός. Κόμμα με αυτή τη σύνθεση θα αρχίσει να διασπάται από προσωπικές στρατηγικές την επομένη ενός θριάμβου. Οι «λυκοσυμμαχίες» δεν κάνουν τις παρατάξεις.
Κόμμα με Κυριάκο, Στουρνάρα, Σταύρο και Αννα;
Μανώλης Κοττάκης…dimokratianews.gr
