H Mάργκαρετ Θάτσερ συνήθιζε να λέει, όταν της έλεγαν ότι ο κόσμος αντιδρά σε ένα μέτρο και δεν αισθάνεται καλά: «Δεν με ενδιαφέρουν τα συναισθήματα, μιλήστε μου για ιδέες. Με νοιάζουν οι σκέψεις και οι ιδέες. Οι σκέψεις γίνονται λέξεις. Οι λέξεις γίνονται πράξεις. Οι πράξεις συνήθειες. Οι συνήθειες χαρακτήρες. Και οι χαρακτήρες πεπρωμένο». Προσέθετε μάλιστα και το εξής:
«Σέβομαι τους Αμερικανούς γιατί δεν ασχολούνται με την ιστορία αλλά με την επιτυχία. Δεν τους ενδιαφέρει τι έγινε χθες αλλά τι μπορεί να γίνει αύριο». Τη μνημονεύω σήμερα γιατί φοβάμαι ακριβώς αυτό: Πάμε σε μια προεκλογική εκστρατεία συναισθημάτων με ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ και με την ανοχή της Ν.Δ. Παρατηρώ μέρες τώρα την αμερικανική λογική των σποτ της Αριστεράς, που θέλουν να κινητοποιήσουν το φιλότιμο του Ελληνα και να τον εμποδίσουν να σκεφτεί με τη λογική.
Εχω σημειώσει ατάκες: «Θέλω πρωθυπουργό αυτόν που δεν φοβήθηκε την Ευρώπη ολόκληρη». «Θέλω κάποιον που να νοιάζεται για τα συμφέροντά μου». «Θέλω να με υπολογίζουν». «Θέλω κάποιον που να στέκεται όρθιος, όχι να κάθεται στην καρέκλα». Φράσεις που στοχεύουν στο θυμικό, που βάζουν τον πολίτη στη θέση του θύματος, που τον ωθούν να πανηγυρίζει τις ήττες. Στην πραγματικότητα η συναισθηματική καμπάνια του ΣΥΡΙΖΑ, που χαϊδεύει την οργή για το παλαιό, είναι επανάληψη της καμπάνιας του δημοψηφίσματος στη λογική του τύπου «Πλούσιοι – φτωχοί».
Αναζητείται προς στοχοποίηση αόρατος εχθρός για να συντριβεί με τη συμμαχία Τσίπρα – λαού. Στον αντίποδα, η Ν.Δ. διεκδικεί την ψήφο των Ελλήνων με σποτάκια που στοχεύουν στον κόσμο της εργασίας και δεν καταφέρνουν μέχρι στιγμής να ενεργοποιήσουν ούτε τα συναισθήματα ούτε τη λογική. Επαγγελματικά άρτια -αν και ζαλίζουν, «γυρισμένα» με το σύστημα point of view-, στην πραγματικότητα τους λείπει το μήνυμα.
Γιατί κατηγορείται ο Τσίπρας; Επειδή ψήφισε Μνημόνιο, αν και είχε υποσχεθεί ότι θα το σκίσει; Δεν χρειάζεται σποτ, είναι πλεονασμός, το ξέρoυμε.
Και ποια είναι η διαπίστωση: Ρήμα σε τρίτο πρόσωπο: «Δεν γίνεται έτσι». Υπάρχει ένα ζήτημα εδώ: Το politically correct χρώμα της καμπάνιας απέχει από το λαϊκό προφίλ του αρχηγού. Δημιουργεί χάσμα.
Αντιθέτως, τα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλήρως ενταγμένα στη ρητορεία Τσίπρα. Φράσεις τους εκφωνήθηκαν σε προεκλογικές ομιλίες προτού φτάσουν στις τηλεοράσεις μας. Προλαβαίνω την απορία σας: Παίζουν αυτά ρόλο; Απάντηση: Στους αναποφάσιστους, που ψάχνουν έναν λόγο για να ψηφίσουν ή να καταψηφίσουν, ναι, παίζουν.
Στην Ελλάδα παίζουν ρόλο τα συναισθήματα, όχι οι ιδέες.
Μανωλης Κοττακης – Δημοκρατια
