Γράφει ο Τάσος Τέλλογλου… Στις 7 το πρωί της Δευτέρας ξανάρχισαν να κινούνται τα τρένα μεταξύ Αυστρίας και Γερμανίας, με εξαίρεση τα τρένα από το Σάλτσμπουργκ στο Μόναχο καθώς στον σταθμό του Σάλτσμπουργκ υπήρχαν άνθρωποι στις γραμμές του τρένου. Αντίθετα με τις σιδηροδρομικές γραμμές, στους δρόμους από την Αυστρία οι έλεγχοι ήταν εξονυχιστικοί.
Γερμανοί αξιωματούχοι είπαν στο Protagon ότι πολλοί από τους πρόσφυγες που εμφανίζονται σαν Σύροι είναι Άραβες από τις χώρες του Μαγκρέμπ (Αλγερία, Μαρόκο). Το Σαββατοκύριακο, οι Γερμανοί περίμεναν στο Μόναχο 12.000 πρόσφυγες, τους ήρθαν περισσότεροι, ορισμένοι από αυτούς κοιμούνται στους δρόμους, κάτι που δεν αρέσει στους κατοίκους των γερμανικών πόλεων. Παράλληλα, τα κρατίδια δεν δείχνουν όλα την ίδια προθυμία να πάρουν ανθρώπους στην κατανομή που γίνεται στην πύλη εισόδου, στον σταθμό του Μονάχου. Έτσι η Μέρκελ αναγκάσθηκε και ενόψει του σημερινού συμβουλίου των υπουργών Εσωτερικών να κάνει μια μεγάλη στροφή από το απόλυτο ελεύθερο προσέγγισης της Γερμανίας στην είσοδο των προσφύγων στη de facto αναστολή της Συνθήκης του Σένγκεν. Αλλά τα σημάδια από τις Βρυξέλλες δεν είναι καλά: Οι άλλες χώρες της Ένωσης δεν είναι διατεθειμένες να αναλάβουν πολύ μεγαλύτερο βάρος και καθώς η μία πίσω από την άλλη κλείνουν ή θα κλείσουν τα σύνορά τους, τίθεται το ερώτημα: τι θα κάνει η ελληνική υπηρεσιακή κυβέρνηση;
Ο Γιώργος Μουζάλας, ο Χρήστος Ζώης και οι άλλοι της υπηρεσιακής κυβέρνησης σχεδιάζουν να μεταφέρουν τους πρόσφυγες από τα νησιά στο Λαύριο, στον χώρο των ΕΑΣ, μετά από μια εισήγηση του τοπικού δημάρχου ώστε να γίνει δυνατή μια καταγραφή εκτός Αθηνών -και εκτός Πειραιά- των χιλιάδων που έρχονται από τα νησιά. Το μέρος δεν είναι κατάλληλο -πιο δίπλα φτιάχνουν οβίδες- και το Λαύριο δεν έχει συγκοινωνία με τρένο. Όσο χαλάει ο καιρός τόσο λιγότεροι θα έρχονται στα νησιά, ίσως κάποιοι ξαναδιαλέξουν τον δρόμο της ξηράς από τον Έβρο ή και την Βουλγαρία με την οποία έχουμε ανοιχτά σύνορα (για πόσο ακόμα;). Στη Θεσσαλονίκη ετοιμάζονται να φιλοξενήσουν πρόσφυγες για τον χειμώνα καθώς η διαδρομή από τη «βαλκανική οδό» μοιάζει τους επόμενους μήνες να εγκαταλείπει το συνηθισμένο δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Κουμάνοβο-Σερβία και να στρέφεται δυτικότερα προς Κόσοβο-Βοσνία.
Όπως και να διαμορφωθεί τελικά η πορεία των προσφύγων και λαθρομεταναστών -στο τεράστιο ανθρώπινο ρεύμα «κολυμπάνε» και τα δύο στοιχεία- η Ελλάδα χρειάζεται ξεκάθαρα στοιχεία σε ό,τι αφορά την ανατολική προσφυγική της πολιτική αλλά και τη δυτική:
– Καλύτερη φύλαξη των συνόρων με ενίσχυση της Frontex με πιο γρήγορη ταυτοποίηση και διαχωρισμό προσφύγων από λαθρομετανάστες. Δημιουργία με τη συμμετοχή των συνόρων υπηρεσίας για τη φύλαξη των συνόρων όπως είχε σχεδιασθεί επί Νίκου Δένδια.
– Μία σαφής απόφαση για το πόσους ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ θα κρατήσουμε εδώ και πόσο θα μας στοιχίσουν. Πρέπει να αναλάβουμε και μεις με αριθμητικά σαφή τρόπο ένα μέρος της υποχρέωσης που μας αναλογεί.
– Κονδύλια για επαναπροώθηση των υπολοίπων στις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Ασίας απ’ όπου προέρχονται.
-Αντιστροφή της μέχρι τώρα λογικής να «πασάρουμε» το πρόβλημα στον επόμενο, στο μέτρο των υποδομών που μπορούμε με βάση τα ευρωπαϊκά κονδύλια να διατηρήσουμε εδώ.
Φυσικά τα πράγματα δεν είναι απλά. Η έτσι και αλλιώς προβληματική και επιβαρυμένη από το πρόβλημα Τουρκία, δεν είναι στα καλύτερά της. Ακόμα και αν θέλουμε να κρατήσουμε πρόσφυγες εκείνοι δεν θέλουν να μείνουν εδώ όσο η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι αυτή που είναι. Αλλά αυτό δεν μας απαλλάσσει από την υποχρέωση της αλληλεγγύης. Σε πρόσφυγες και Ευρωπαίους πολίτες.
