“Tο χάος είναι μια τάξη, που περιμένει να την ερμηνεύσουμε” γράφει ο Πορτογάλος συγγραφέας Ζοζέ Σραμάγκου.
Σήμερα, στην Ελλάδα, η ερμηνεία του χάους είναι, ίσως, η μόνη λύση στο κύριο πρόβλημα της χώρας, που είναι το Μεταναστευτικό.
Όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο, το Μεταναστευτικό είναι το κύριο πρόβλημα, διότι έχει να κάνει και με τα δύο άλλα, τεράστια προβλήματα που γονατίζουν τη χώρα: Την Ανεργία και το Ασφαλιστικό.
Μπορεί μέχρι πρότινος να θεωρούσαμε υπερβολικό ή ακραίο όποιον έλεγε ότι “οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές”, αλλά σήμερα ουδείς θεωρεί εκτός πραγματικότητας όποιον προβλέψει πως “όταν ανοίξουν οι δουλειές θα σκοτωθούμε με τους μετανάστες”!
Μπορεί μέχρι πριν λίγο καιρό οι απίθανοι εκείνοι “Εργατολόγοι”-υπάλληλοι της ΓΣΕΕ να έλεγαν ότι “Με την ένταξη των ξένων εργαζομένων στο ΙΚΑ θα έχουμε μεγαλύτερες κρατήσεις”, αλλά ποιός μπορεί σήμερα να αμφισβητήσει όποιον λέει ότι “Τα ταμεία δεν θα έχουν σε λίγο να δώσουν συντάξεις σε ανθρώπους που δούλεψαν 40 χρόνια και θα ζητούν τώρα σύνταξη και επιδόματα οι παράνομοι μετανάστες”;
Αλλά και ποιός μπορεί πλέον να αμφισβητήσει ότι η ελληνική κοινωνία οδηγείται σε βίαιη αλλαγή της εθνικής και πολιτισμικής της ταυτότητας;
Όλες αυτές οι σκέψεις, έρχονται βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο (πολύ καθυστερημένα) η κυβέρνηση αποφάσισε(;) να ασχοληθεί σοβαρά με το Μεταναστευτικό.
Σκέψεις, που γίνονται προβληματισμοί σοβαροί, καθώς γνωρίζουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει το πρόβλημα από την πλευρά του “Ακτιβισμού” και όχι από τη θέση του στιβαρού κυβερνήτη μιας χώρας η οποία καταλαμβάνεται βιαίως, αναιμάκτως και-δυστυχώς- με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής συμμαχίας…
Βρέθηκα πριν λίγες μέρες στην Κω και, σας βεβαιώ, είδα το πρόβλημα να εξελίσσεται μπρος στα μάτια μου και στα μάτια δεκάδων ξένων τουριστών, που απαθανάτιζαν το γεγονός.
Στην παραλία, στο Αστυνομικό Τμήμα, εκατοντάδες πρόσφυγες, είχαν συγκεντρωθεί έξω από την πύλη και φώναζαν συνθήματα, προφανώς για να αφεθούν ελεύθεροι κάποιοι συμπατριώτες τους που κρατούνταν από την Αστυνομία. Μέσα στην πόλη, σε κάθε γωνιά, δεκάδες πρόσφυγες, καθισμένοι στα πεζοδρόμια. Εικόνες που δεν τις φανταζόταν κανείς πριν λίγα χρόνια.
Αυτομάτως σου έρχεται στο μυαλό η (ριζοσπαστική) λύση που πρότεινε ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος του Real Estate Τζέισον Μπούζι.
Η πρότασή του: Να αγοράσει ο ΟΗΕ μια αραιοκατοικημένη έκταση κάπου στον πλανήτη και να την μετατρέψει σε “Κράτος των Προσφύγων”. Να πάνε εκεί, δηλαδή, με έξοδα της Παγκόσμιας Κοινότητας, όλοι οι απανταχού πρόσφυγες και να δημιουργήσουν ένα νέο Έθνος!
Αν σας φαίνεται “τρελή” η πρόταση, σκεφθείτε ότι το ίδιο “τρελά” θα σας φαίνονταν όσα συμβαίνουν σήμερα, αν σας έλεγαν πριν από χρόνια ότι θα συμβούν!
Έχουμε, λοιπόν, μια Ευρώπη που δεν γεννάει παιδιά και που δέχεται μια απρόσμενη(;) εισβολή μεταναστών, που είναι κυρίως νέοι, σε ηλικίες τεκνοποιίας και που-λόγω θρησκεύματος- κάνουν και πολλά παιδιά.
Έχουμε και μια Ελλάδα, που επίσης αντιμετωπίζει δημογραφικό πρόβλημα, καθώς οι νέοι δεν παντρεύονται και δεν κάνουν παιδιά (σήμερα λόγω της κρίσης, προ του 2008 λόγω της…καλοπέρασης) και συνάμα χάνει κάθε χρόνο μια κωμόπολη νέων ανθρώπων, που σκοτώνονται ή σακατεύονται σε τροχαία δυστυχήματα!
Μια Ελλάδα που έχει ήδη δεχθεί βίαιη επίθεση και τμήμα της έχει καταληφθεί από πρόσφυγες πάσης μορφής και είδους, ο αριθμός των οποίων υπερβαίνει σήμερα τον πληθυσμό της Πελοποννήσου!
Μια Ελλάδα η οποία- βλακωδώς- παπαγαλίζει την άποψη ότι “Οι πρόσφυγες δεν θέλουν να μείνουν εδώ, αλλά να πάνε στην Ευρώπη”! Λες και η Ελλάδα δεν είναι Ευρώπη!
Μια Ελλάδα που δεν βλέπει ότι οι πρόσφυγες που μας έρχονται-απελπισμένοι και με μόνη σκέψη να ξεφύγουν από τον όλεθρο του πολέμου και τον θάνατο- χωρίζονται στις ακόλουθες κατηγορίες:
- Τους εύπορους, που έχουν καταβάλει μεγάλα ποσά στους διακινητές, αλλά και που έχουν “τον τρόπο τους”, με χρήματα που διαθέτουν σε ευρωπαϊκές τράπεζες ή σε χέρια συγγενών τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
- Τους άπορους, οι οποίοι δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, λένε ότι έχουν πληρώσει όλα τους τα χρήματα στους διακινητές, αλλά στην ουσία δεν είχαν ούτε εκείνα τα χρήματα.
- Τους “Έτοιμους”, που μόλις φθάσουν στην Ελλάδα, τους περιμένουν συμπατριώτες τους, με κατάλυμα και ίσως κάποια “μαύρη” εργασία στην Αθήνα και
- Τους “περίεργους”, που χάνονται τα ίχνη τους και δεν εντοπίζονται. Για αυτούς η ΕΛ. ΑΣ ανησυχεί ιδιαίτερα και ερευνά συνεχώς, κυρίως σε παράνομους χώρους λατρείας που λειτουργούν ως εστίες προσηλυτισμού.
Για την “Ευρώπη” φεύγουν πολύ εύκολα όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Μα έτσι, μα αλλιώς, θα βρουν τρόπο. Εξάλλου κανείς δεν λέει “Όχι” σε πρόσφυγες νοικοκυραίους και ικανούς να ζήσουν με τα δικά τους χρήματα μέχρι να προσαρμοσθούν.
Γίνεται, δηλαδή, μια άτυπη “διαλογή”, η “αφρόκρεμα” των προσφύγων “πάει Ευρώπη” και στην Ελλάδα μένει “ο κατιμάς”, τον οποίο θα πρέπει τώρα να διαχειρισθεί.
Ποιός, όμως, είναι σε θέση να κάνει αυτή την διαχείριση;
Ασφαλώς όχι εκείνοι που μέχρι πριν λίγο καιρό έτρεχαν στα αστυνομικά τμήματα ή στα δικαστήρια ως “συνήγοροι υπεράσπισης” κάθε είδους προσφύγων ή μεταναστών, ως “ακτιβιστές” και “υπέρμαχοι της διαφορετικότητας”.
Εδώ απαιτείται δουλειά επιστημονική, επίπονη, επίμονη και, κυρίως, πολιτική. Όχι, όμως, με το “στίγμα” του ακτιβισμού ή του “πρώτη φορά αριστερά”, αλλά με την ψυχρή, απόλυτα λογική και αντικειμενική άποψη που λέει: “Δεν χωράμε παρά ελάχιστους μετανάστες σε μια χώρα που δεν μπορεί να θρέψει τους δικούς της κατοίκους”.
Οι ευθύνες της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες. Δεν αντιλήφθηκαν, όσο κυβερνούσαν, το μέγεθος ούτε την προοπτική του προβλήματος και τώρα καλείται ο ΣΥΡΙΖΑ να ασκήσει πολιτική στην οποία δεν πιστεύει και δεν μπορεί να αποδεχθεί!
Στην Ελλάδα, κατά ευτυχή συγκυρία, έχει ανατεθεί από τον Γιουνκέρ το χαρτοφυλάκιο του Μεταναστευτικού. Ο επίτροπος Δημ. Αβραμόπουλος προέρχεται από τη ΝΔ.
Έχει, άραγε, η ΝΔ συνομιλήσει -εκτός πρωτοκόλλου- με τον “άνθρωπό” της;
Έχει καταστρώσει σχέδιο για το Μεταναστευτικό;
Έχει σκεφθεί ότι στις επερχόμενες εκλογές το εν λόγω θέμα θα είναι από τα πιο “Καυτά” στα Debates;
Έχει σκεφθεί ότι μια έξυπνη, ρεαλιστική, ριζοσπαστική, καινοτόμος, πρόταση μπορεί να αποδειχθεί “Λυδία λίθος”;
Αν δεν το έχει σκεφθεί, μόλις που προλαβαίνει…
