Συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια να πέφτουν άνθρωποι από τον ουρανό με το παραμικρό. Έτσι και χθες, έβρεχε ανθρώπους, οι οποίοι δήλωναν έκπληκτοι για το διορισμό σε υπουργική θέση ενός ανθρώπου, οι δηλώσεις και οι αναρτήσεις του οποίου στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ήταν εμέσματα θανατηφόρας χολής και μίσους.
Η πρωτοτυπία του διορισμού του Δημήτρη Καμμένου ανήκει στην, ούτως ειπείν, αριστερή κυβέρνηση της χώρας, πράγμα που προκάλεσε την μήνιν πολλών, μεταξύ δε αυτών και των ίδιων των στελεχών του κυβερνώντος κόμματος που επιθυμεί να αναδειχθεί σε εσωκομματική αντιπολίτευση.
Πολλοί θεωρούν την κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ «παρά φύσιν» (όπως λένε) και διατυπώνουν διάφορους προβληματισμούς σχετικά με την πολιτική, την ιδεολογική, την πολιτισμική συμβατότητα των δύο αυτών κομμάτων.
Μια πιο προσεκτική όμως ανάγνωση της ιστορίας, μας δείχνει ότι η συνεργασία αυτή είναι απολύτως φυσιολογική για τους δύο αυτούς πολιτικούς οργανισμούς, δεδομένων των παραδόσεων απ’ όπου έλκουν την καταγωγή τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα προερχόμενο από την παράδοση της κομμουνιστικής Αριστεράς, σε όλες τις εκφάνσεις της (από τον σταλινισμό μέχρι τον ευρωκομμουνισμό) είναι ένα κόμμα που κυριαρχείται από τις επιταγές του λενινιστικού αμοραλισμού. Δύο είναι οι βασικές πολιτικές επιλογές του: α) «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» και β) «θα συμμαχήσω ακόμη και με το διάβολο προκειμένου να καταλάβω την εξουσία».
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι οπαδοί του, γνωρίζουν πολύ καλά τα θέσφατα του λενινιστικού αμοραλισμού, γι’ αυτό και έχουν εξαπολύσει μια εκστρατεία παραποίησης της αλήθειας και εξαγνισμού του ακροδεξιού χαρακτήρα του κυβερνητικού τους εταίρου. Το «βαθύ διαδίκτυο» σε διατεταγμένη, έμμισθη αποστολή, επιδίδεται νυχθημερόν στο «ξέπλυμα» του ρατσιστικού, ακροδεξιού, ξενοφοβικού, ομοφοβικού λόγου των ΑΝΕΛ, παρουσιάζοντας το κόμμα αυτό, ούτε λίγο ούτε πολύ, ως κόμμα ευρωπαϊκών θέσεων και αντιλήψεων.
Την ίδια στιγμή, το κόμμα των ΑΝΕΛ, προέρχεται από τη βαθιά μισαλλόδοξη παράδοση, η οποία τρέφεται με θεωρίες συνωμοσίας και στηρίζεται στην αμορφωσιά και στα πιο ποταπά και χαμερπή αισθήματα.
Η πολιτική, κυβερνητική και πολιτισμική ώσμωση και συνεργασία των δύο αυτών χώρων όμως ούτε καινοφανής είναι, αν αναλογιστούμε την αγαστή συνεργασία των κομμάτων της Γ’ Διεθνούς με το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Γερμανίας τη δεκαετία του 1930, ούτε περίεργη είναι, αν αναλογιστούμε ότι και οι δύο πολιτικοί αυτοί οργανισμοί ανήκουν στους λεγόμενους «αναθεωρητές» της ιστορίας μη αποδεχόμενοι, ο καθένας για δικές του σκοπιμότητες, την τεράστια ανθρωπιστική τραγωδία που προκάλεσαν οι πολιτικοί τους προπάτορες στον 20ό αιώνα.
Είναι εξαιρετικά γλαφυρή η περιγραφή της συνεργασίας των κομμουνιστών με τους χιτλερικούς που κάνει ο Άρθουρ Καίσλερ στο Μηδέν και το άπειρο, ένα προφητικό βιβλίο, γραμμένο το 1940!
Ας μη λησμονούμε ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα της Ευρώπης, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι της οποίας αρνήθηκαν να ψηφίσουν το κείμενο για την καταδίκη των εγκλημάτων του φασισμού και του κομμουνισμού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η σημερινή συνεργασία των δύο αυτών κομμάτων, δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη θριαμβευτική επιβεβαίωση της θεωρίας των δύο άκρων. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως δεν γνώριζε το ποιόν του άλλου. Οι δήθεν έκπληκτες συμπεριφορές του πρωθυπουργού και του αρχηγού των ΑΝΕΛ είναι φύλλα συκής και δεν μπορούν να κρύψουν τη γύμνια του εγχειρήματος και την ανηθικότητα της μεταξύ τους συνεργασίας.
Η κυβερνητική αυτή συνεργασία δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ο οριστικός και αμετάκλητος ενταφιασμός του μύθου περί ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς, η οποία αποδείχτηκε εξαιρετικά επιρρεπής προς επαίσχυντους, επονείδιστους, απεχθείς συμβιβασμούς, για να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία που ο ίδιος ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός εισήγαγε στην πολιτική επικοινωνία.
Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης
Πηγη the books journal
