Οι σημερινοί έμποροι των ονείρων, εκμεταλλεύτηκαν το λαϊκό πόθο για μια ζωή με το κεφάλι ψηλά, μια ζωή ολόκληρη και όχι με το κομμάτι.
Σε μια πορεία στο άγνωστο χωρίς χάρτη και μπούσουλα, βούλιαξαν τις ζωές μας, τσαλαπάτησαν την εμπιστοσύνη μας, εκμεταλλεύτηκαν την ανοχή μας, επέπλευσαν πιασμένοι στην αντοχή μας, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους.
Το τρίτο μνημόνιο προσπαθούν να χρυσώσουν με πατριωτικές και λαϊκίστικες κορόνες, ηρωοποιούμενοι, οι ανέτοιμοι και λαλίστατοι ψευτοεπαναστάτες των ενδυματολογικών κωδίκων και της μνημονιακής- αντιμνημονιακής παραφιλολογίας, ταμπουρωμένοι πίσω από τηλεοπτικούς φακούς, “θεσμούς”, “εργαλειοθήκες ΟΟΣΑ” κ.λπ.
Η περίφημη διαχείριση τού χρέους, άρχισε με τη ψήφιση και του τρίτου και χειρότερου μνημονίου, με πρώτη και καλύτερη τη θυσία στο βωμό του όσων ανθρώπινων -εργατικών – μισθολογικών – ασφαλιστικών – συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, είχαν απομείνει ανέγγιχτα από τους τυφώνες των προηγούμενων μνημονίων.
Όσο βεβαίως υπάρχουν άνθρωποι στα λόγια επαναστάτες και “εξυπνοι”, που παραπέμπουν σε ιδεαλιστές των σαλονιών, που νομίζουν οτι μια ατάκα ή ένα μπινελίκι θα αλλάξουν τη ροή των πραγμάτων, τότε δυστυχώς το έχουμε χαμένο το παιχνίδι της ζωής, της κρίσης.
Πώς θα ορθοποδήσουμε όταν δεν μπορούμε να συντονίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε το καλό από το κακό, το ενδιαφέρον από την αδιαφορία, όλο αυτό μοιάζει καταδικασμένη υπόθεση πριν ακόμη της ρίξουμε μια δεύτερη ματιά…
Ήξεραν αλλά τους άρεσε η δημιουργική ασάφεια και έπαιξαν με την αγωνία ενός ολόκληρου λαού, στεγνώνοντας την αγορά και την οικονομία.
Δεν ήθελαν την αξιολόγηση για να πάρουμε την τελευταία δόση των 7,2 δις και να τελειώνουμε με τα μνημόνια και τελικά μας περνούν τη θηλιά στο λαιμό με μέτρα που υπερβαίνουν τα 14 δις για τα επόμενα δυο χρόνια…
Mε ενιαίο συντελεστή ΦΠΑ, που πρώτους θίγει είναι όσους έχουν χαμηλό εισόδημα. Έκτακτη εισφορά 30% σε όσους έχουν εισόδημα (κατά πάσα πιθανότητα) άνω των 25 χιλιάδων.
Διατήρηση του ΕΝΦΙΑ. Όσοι έχουν αδήλωτα εισοδήματα και δεν έχουν πληρώσει ούτε μισό ευρώ φόρο και τώρα καλούνται να τα δηλώσουν πληρώνοντας 10-15%, που θα μπορούσε βεβαίως να είναι σημαντικό αναπτυξιακό μέτρο αν τα αδήλωτα κεφάλαια τοποθετούντο, έστω και αφορολόγητα, στη χρηματοδότηση της παραγωγής.
Όμως, ποιος νοιάζεται για την παραγωγή; Φράγκα για τα πελατειακό τους σύστημα θέλουν και τίποτε άλλο.
Με ποιο ηθικό και νομικό έρεισμα νομιμοποιούν μαύρο χρήμα, ενώ μόλις 3 χρόνια πριν είχαν κουρευτεί οι οικονομίες χιλιάδων πολιτών, που έκαναν το λάθος να επενδύσουν σε ομόλογα ελληνικού δημοσίου;
Η συνέχεια, σίγουρα, θα δοθεί στις αίθουσες των δικαστηρίων και θα έχει τεράστιο ενδιαφέρον. Ούτε βήμα πίσω, έκρωζαν στα μπαλκόνια και νέο μνημόνιο με απόκλιση 25 δις από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Τόσα σταθεροποιητικά και αναπτυξιακά μας σερβίρισαν τόσα χρόνια, να μην μας πλασάρει και η αριστερά το δικό της;
Υποχώρηση ακόμη και στα εργασιακά, τις περιβόητες κόκκινες γραμμές, με την υιοθέτηση του Εργατικού Δικαίου της Γερμανίας και της Γαλλίας ούτε στα τολμηρότερα όνειρα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ.
Αποκρατικοποιήσεις, νέο φορολογικό πακέτο καθώς και ασφαλιστικό, πού θα ανοίξει το Φθινόπωρο. Ο άνθρωπος είναι φύσει αδέσποτος, όμως η υπακοή στους νόμους επιβάλλεται για την εύρυθμη λειτουργία τής κοινωνίας.
Το χυδαίο, βάρβαρο, υποτακτικό, ανατολίτικο πολιτικό σύστημα που κυβερνά αποτελειώνει τη χώρα, αφού πρεσβεύουν ότι στην πολιτική δεν υπάρχει “δίκαιο” και “άδικο”, υπάρχουν ενέργειες και πράξεις πρακτικού και όχι ηθικού χαρακτήρα.
Το σίγουρο είναι ότι η μνημονιάρα της Αριστεράς θα αποτελέσει μια θλιβερή πολύχρονη παρένθεση στην ελληνική ιστορία.
Προτίθενται λέει να ζητήσουν και ψήφο εμπιστοσύνης προκειμένου να εφαρμόσουν το νέο τους πρόγραμμα, στα πλαίσια των πρόσφατων δεσμεύσεών της απέναντι στους δανειστές.
Εμ που τα κάναμε μαντάρα, εμ που προσπαθούμε να τα φορτώσουμε να τα πληρώσουν αργότερα τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Έτσι, εμείς τη βγάζουμε καθαρή μέχρις ότου, δόξα και τιμή, απέλθουμε οριστικώς.
Άλλωστε, παιδιά και εγγόνια έχουν χρέος τιμής απέναντί μας, διότι οι αγώνες μας για τη “δημοκρατία”, τους εξασφάλισαν μια δημιουργική ζωή σε περιβάλλον δημοκρατικό “ανεκτίμητης” αξίας.
Όμως είμαστε απολύτως βέβαιοι πως θα καταφέρουν να πληρώσουν τα δικά μας σπασμένα;
