Του Σάκη Μουμτζή..Η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, όταν συγκρότησε την πρώτη κυβέρνηση, ήξερε άριστα τι ήθελε να πράξει και γι’ αυτό τοποθέτησε σε καίρια υπουργεία άτομα των οποίων οι απόψεις επί του αντικειμένου ήταν ήδη γνωστές.
Έτσι, τοποθέτησε τον Παρασκευόπουλο στο υπουργείο Δικαιοσύνης, πανεπιστημιακό με ιδιαίτερη ευαισθησία στα δικαιώματα των φυλακισμένων, με σκοπό την αποφυλάκιση του Ξηρού -που ας σημειωθεί βρίσκεται φυλακή ελέω Γκουαντάναμο- τοποθέτησε στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας τον Βαρουφάκη του οποίου οι απόψεις για χρεοκοπία εντός του ευρώ ήταν γνωστές και στο υπουργείο το αρμόδιο για την μετανάστευση την Τασία Χριστοδουλοπούλου, οι αγώνες της οποίας για τα δικαιώματα των μεταναστών ήταν επίσης γνωστοί. Και όλοι αυτοί άσκησαν την πολιτική τους. Μέχρι και στον Άρειο Πάγο τοποθέτησαν την σωστή κυρία, στην σωστή θέση.
Κάθε πολιτική παράγει συνέπειες, που αν είναι θετικές τις καρπούται η κυβέρνηση, αν είναι αρνητικές καλείται να πληρώσει το τίμημα των επιλογών της. Ως γνωστόν στην πολιτική δεν ισχύει το «πάμε γι’ άλλα». Αυτό είναι πρακτική των καφενείων και των λεσχών. Ο αντίπαλος- ή στην περίπτωση μας- αυτοί που ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήρισε ως αντίπαλους και όχι εταίρους, το παραμικρό λάθος θα το χρησιμοποιήσουν για την ενίσχυση των δικών τους θέσεων. Δεν θα χαρισθούν.
Από την στιγμή που ο ενιαίος ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε την συγκρουσιακή πορεία με τους εταίρους μας, είναι απολύτως λογικό τα τραγικά του λάθη αυτοί να τα εκμεταλλευθούν για να τον πλήξουν, στο βαθμό που είχε διαμορφωθεί και εξ αιτίας αυτών των λαθών, ένας συντριπτικός συσχετισμός δυνάμεων σε βάρος της ελληνικής κυβέρνησης.
Ειδικά στο μεταναστευτικό, η ιδεοληψία των «ανοιχτών συνόρων» για τους αναξιοπαθούντες συνανθρώπους σε συνδυασμό με τις θεωρητικές θέσεις για αντικατάσταση της συμβιβασμένης εργατικής τάξης ως υποκειμένου της επανάστασης, από τους εξαθλιωμένους μετανάστες, συνετέλεσαν στην έλευση υπερδεκαπλάσιου αριθμού μεταναστών το 2015, απ’ ότι το 2014.Η δεδηλωμένη κυβερνητική προθυμία για στέγαση και σίτιση, οδήγησε ακόμα και πρόσφυγες από την μακρινή Β. Αφρική να αλλάξουν τις οδούς πρόσβασης στην Ευρώπη, και να προτιμήσουν την χώρα μας.
Και τώρα, έρχεται ο Έλληνας πρωθυπουργός και απαιτεί άρση των ευθυνών του και επιμερισμό των συνεπειών της πολιτικής του. Νομίζει από αφέλεια (;),καιροσκοπισμό(;) ή απειρία(;), πως τους κανόνες της πόκας και του κούμ-καν , όπου διέπρεπαν υπουργοί του , μπορεί να τους επικαλεσθεί και στην Μέρκελ ή στον Γιουνκέρ. Φαίνεται πως και τώρα ακόμα ασκεί πολιτική αγνοώντας το διεθνές περιβάλλον και τους διαμορφωμένους συσχετισμούς. Δεν διδάχτηκε τίποτα από τα αλλεπάλληλα 18-1 του 2015.Απο την πλήρη απομόνωση της χώρας.
Αρνείται έτσι, τον στοιχειώδη κανόνα της πολιτικής, πως τα λάθη δεν συγχωρούνται. Απεναντίας, πάνω σε αυτά η άλλη πλευρά οικοδομεί τις συμμαχίες της και επιβάλλει την άποψη της, πολύ δε περισσότερο, αν υπάρχει συσσώρευση προβλημάτων και εντάσεων και από άλλα ανοικτά μέτωπα (βλ. μνημόνιο).
Συνεπώς το ζητούμενο είναι κάποιος να περιγράψει στον Α. Τσίπρα την τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, και για τα υπόλοιπα επαφιέμεθα στον Πανάγαθο. liberal.gr
