Λευκωσία: Θεωρείται από τα κοφτερά μυαλά της πολιτικής σκηνής. Η συνταξιοδότησή του από τη Βουλή δεν σημαίνει και πολιτική συνταξιοδότηση. Ο Νίκος Κατσουρίδης σχολιάζει τις πληροφορίες που τον θέλουν να είναι προεδρικός υποψήφιος που μπορεί να συνενώσει δυνάμεις της Αριστεράς και του ενδιάμεσου χώρου. Τονίζει το μότο στην πολιτική «ποτέ μην πεις ποτέ» και δίνει το στίγμα του ρόλου που θα μπορούσε να υποδυθεί: Να συμβάλει με τις δυνάμεις του σε ένα ευρύτατο μέτωπο για λύση πατριωτική, βιώσιμη και λειτουργική στο Κυπριακό. Μιλά για κινήσεις απονομιμοποίησης τής όποιας διαφορετικής προσέγγιση σε σχέση με ορισμένες βασικές παραμέτρους του Κυπριακού. Και ρίχνει το γάντι σε όσους του αποδίδουν υποκίνηση των σκληροπυρηνικών της Ομόνοιας εναντίον του ΑΚΕΛ.
-Ένας κύκλος διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό κλείνει, άλλος ανοίγει και βρισκόμαστε μπροστά στο ίδιο φαινόμενο. Από τη μια, η σχολή των υπεραισιόδοξων που βλέπουν λύση πριν από τις βουλευτικές. Και, από την άλλη, η σχολή που βλέπει παντού ξεπουλήματα και εκπτώσεις. Εσείς τι ανάγνωση κάνετε των εξελίξεων;
-Αυτή είναι η ιστορία του Κυπριακού και η ψυχοσύνθεση των Κυπρίων. Δεν μπαίνω σε αυτή τη λογική. Πάντα έλεγα ότι η πολιτική πρέπει να αποσυνδέεται από αυτά που θα θέλαμε να είναι και να επικεντρωνόμαστε σε αυτά που πραγματικά είναι. Αλλιώς η διάψευση είναι πολύ πιο ηχηρή και αφήνει πιο έντονα σημάδια. Προσωπικά, δεν μπορώ να αποδεχτώ τη λογική που υπονοεί ότι λίγο-πολύ όλα τα θέματα είναι ασήμαντα και το μόνο που απαιτείται είναι λίγη καλή θέληση των δύο κοινοτήτων και ειδικά των Ελληνοκυπρίων για να βρεθεί λύση. Ούτε μπορώ να αποδεχτώ τη λογική ότι δεν συνομιλώ και δεν παραχωρώ τίποτε εκτός αν η Τουρκία τα δώσει όλα πριν αρχίσουμε να συνομιλούμε διότι απλώς δεν θα λύσουμε ποτέ το Κυπριακό. Ούτε βλέπω παντού ξεπουλήματα. Είναι δεδομένο ότι η λύση θα έχει και παραχωρήσεις. Το θέμα είναι η ποσότητα και, κυρίως, η ποιότητά τους, ώστε να μην καταστούν ξεπούλημα. Αυτό που εγώ διαβάζω στις εξελίξεις είναι ότι βρισκόμαστε σε μια συγκυρία όπου όλοι οι εμπλεκόμενοι θέλουν να δουν το Κυπριακό να διευθετείται, έχοντας προφανώς διαφορετικά κίνητρα και επιδιώξεις ο καθένας. Περιττό να πω ότι οι πρώτοι που θέλουν λύση είμαστε εμείς. Το ερώτημα είναι το είδος της λύσης. Διότι, μην ξεχνάτε, βρισκόμαστε εν μέσω μεγάλης αναταραχής και ρευστότητας στην ευρύτερη περιοχή μας, με μια Τουρκία η οποία αποτελεί πλέον πηγή αστάθειας και συγκρούσεων με όλους της τους γείτονες και με μια εξουσία αυταρχική, αλλά ταυτόχρονα που την έχει ανάγκη η διεθνής κοινότητα σε πολλά άλλα ζητήματα όπως π.χ. το προσφυγικό. Θεωρώ ότι υπάρχει, λοιπόν, μια ευνοϊκή συγκυρία που όμως ακόμα δεν έχει δώσει αυτό που αναμένουμε και που εν πολλοίς δεν εξαρτάται κυρίως από εμάς.
-Ο Πρόεδρος έχει ξεπεράσει με την ώς τώρα διαπραγμάτευση κόκκινες γραμμές;
-Μπορώ να κρίνω μόνο αυτά που λέγονται δημόσια διότι δεν έχω καμιά άλλου είδους πληροφόρηση και πιστώνω τον Πρόεδρο ότι ενημερώνει με ειλικρίνεια. Με αυτά που ξέρω, δεν νομίζω ότι στο τραπέζι των συνομιλιών έχουν ξεπεραστεί αυτά που αναφέρονται ως κόκκινες γραμμές. Οι δύσκολες αποφάσεις, όμως, έπονται αν πάρουμε ως δεδομένο ότι τα δύσκολα ζητήματα του Κυπριακού (εγγυήσεις, ασφάλεια, παρουσία στρατευμάτων, εδαφικό, ΑΟΖ, ακτογραμμές κ.τ.λ.) ακόμα να τεθούν προς συζήτηση –οπόταν εκεί θα κριθούν όλοι–, αλλά και γιατί άλλα όπως το περιουσιακό δεν έχουν αποφασισθεί.
-Το Κυπριακό δεν θα πρέπει σήμερα να το βλέπουμε απομονωμένα με όλες τις εξελίξεις που σημειώνονται στη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Πώς αξιολογείτε τη συγκυρία και πώς πρέπει να ιδωθεί από τη δική μας πλευρά;
-Η συγκυρία των εξελίξεων στον κόσμο, στην Ευρώπη, στην περιοχή μας και στην ιδία την Τουρκία δημιουργεί τις προϋποθέσεις για λύση στο Κυπριακό. Αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική. Βέβαια αυτά που μαρτυρούμε σήμερα στην περιοχή μας –Μέση Ανατολή, ειδικά Ανατολική Μεσόγειος, Βόρεια Αφρική και Τουρκία– σε συνδυασμό με την πρωτοφανή παγκόσμια οικονομική κρίση και τη νέα αντιπαράθεση των παγκόσμιων δυνάμεων για ανακατανομή σφαιρών επιρροής, αγορών, πλούτου και εισοδήματος που οδηγούν και σε αναδιαμόρφωση συνόρων, εμφάνιση κρατών και ίσως δημιουργία νέων (π.χ. Κουρδικού) δημιουργούν νέα δεδομένα και συνθήκες. Τέτοια που αν αξιοποιηθούν σωστά θα βοηθήσουν την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού. Το θέμα είναι κατά πόσον η δίκη μας στρατηγική και η δική μας τακτική εξακολουθούν να εδράζονται στα μέχρι χθες ισχύοντα δεδομένα ή έχουν προσαρμοσθεί στα νέα και σ΄αυτά ακόμα που έπονται.
-Το αίτημα για αλλαγή στρατηγικής σάς βρίσκει σύμφωνο;
-Η στρατηγική της πλευράς μας στο Κυπριακό καθορίζεται από δύο πυλώνες που στοχεύουν στην απελευθέρωση και επανένωση. Ειρηνική διευθέτηση μέσω συνομιλιών και λύση ομοσπονδίας μέσα στα πλαίσια που έχει καθορίσει στο παρελθόν η δική μας πλευρά και εκφράστηκε στην ομόφωνη απόφαση του Εθνικού τον Σεπτέμβρη του 2009 και που προνοούνται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Αυτά θεωρώ ότι αποτελούν την ενδεδειγμένη βάση στρατηγικής και δεν θεωρώ ότι έχει αλλάξει κάτι ως προς αυτά. Οπόταν αν εννοούμε αλλαγή στρατηγικής σε έναν από αυτούς τους πυλώνες, προσωπικά διαφωνώ. Στην τακτική, θεωρώ ότι πρέπει και μπορούμε να είμαστε πιο επιθετικοί και ευέλικτοι. Θεωρώ ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να αμυνόμαστε αντικρούοντας απλά και μόνο όσα απαράδεκτα κατά καιρούς μας σερβίρουν άλλοι. Θεωρώ ότι πρέπει να μπούμε στην επίθεση, διατυπώνοντας θέσεις εφ’ όλης της ύλης του Κυπριακού πάνω στις οποίες θα πρέπει να τοποθετηθούν όλοι οι άλλοι. Είναι γεγονός ότι μια τέτοια προσπάθεια καταβλήθηκε με τις προτάσεις τις προηγούμενης κυβέρνησης στο Κυπριακό, αρκετές από τις οποίες μετατράπηκαν σε συγκλίσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Επειδή όμως η τ/κ πλευρά και Τουρκία στη συνέχεια τις αναίρεσαν και επειδή οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις διαφώνησαν σε αρκετά σημεία, συμπεριλαμβανομένων των σημερινών κυβερνώντων –έστω και αν τώρα έκαναν στροφή- και επειδή έχουν επέλθει αλλαγές στην Τουρκία και στην τ/κ κοινότητα και στην περιοχή μας και επειδή υπάρχουν νέα καθ’ ήμας δεδομένα (π.χ. υδρογονάνθρακες) αυτή η προσπάθεια πρέπει να επαναληφθεί και πάλιν σήμερα στο τραπέζι των συνομιλιών οικοδομώντας πάνω στις προηγούμενες προτάσεις. Θα πρέπει σταθερά να στέλλουμε το μήνυμα της ακλόνητης θέλησής μας για λύση αλλά ταυτόχρονα και το μήνυμα που δεκαετίες πριν έστειλε ο μεγάλος ποιητής Θεοδόσης Πιερίδης ότι «κι αν μικρός είναι ο τόπος και το θέλει και μπορεί το ασήκωτο βράχο να τον φάει με το νύχι». Την ίδια ώρα ο λάος πρέπει να είναι ενήμερος διότι ο λάος θα είναι ο τελικός κριτής από τη μια και από την άλλη θα είναι αυτός που θα κληθεί να εφαρμόσει τη λύση. Γι΄αυτό ο Πρόεδρος πρέπει, όπως έχει εξαγγείλει, να ενημερώνει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Επιβάλλεται λοιπόν να λειτουργήσει ένα πάνδημο μέτωπο για ορθή λύση αρχών, βιώσιμη και λειτουργική. Λύση πατριωτική. Και ως γνωστό πατρίδα είναι ο τόπος και τόπος οι άνθρωποι. Όλοι οι άνθρωποι της Κύπρου. Το σύνολο του κυπριακού λάου δηλαδή. Σ΄αυτό θα συμβάλω με όλες μου τις δυνάμεις.
-Συμμερίζεστε την άποψη πως αν δεν λυθεί το Κυπριακό σε αυτή τη φάση, δεν λύνεται;
-Δεν ήμουν ποτέ της λογικής της τελευταίας ευκαιρίας που συνήθως χρησιμοποιείται εκβιαστικά, παράγοντας αντίστροφα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Η ίδια η ζωή και η ιστορία του Κυπριακού αποδεικνύει ότι αυτό δεν ισχύει. Από την άλλη, δεν είμαι οπαδός της σχολής του μαρμαρωμένου βασιλιά, διότι προφανώς τα δεδομένα μπορούν και πολλές φορές αλλάζουν προς το αρνητικότερο. Στην κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, το Κυπριακό συζητείται έχοντας υπόψη και τα αλλαγμένα δεδομένα που κάποτε είναι θετικότερα κάποτε αρνητικότερα. Το Κυπριακό σε μια νέα φάση, αν δεν λυθεί τώρα, ενδεχομένως να συζητηθεί και να λυθεί σε άλλη βάση. Το αν αυτή η βάση θα είναι καλύτερη ή χειρότερη δεν μπορώ να το προδικάσω, αλλά πιθανότερα θα είναι σε άλλη βάση.
Ο Ακιντζί είναι Κύπριος πολιτικός και όχι Ε/κύπριος
–Η αίσθηση του κόσμου είναι πως ο νέος ηγέτης των Τ/κυπρίων δεν έχει ξεφύγει από την πεπατημένη των προκατόχων του. Πώς αξιολογείτε την παρουσία Ακιντζί στο πηδάλιο της τ/κ κοινότητας. Τι αναμένετε από αυτόν;
-Επανερχόμαστε πάλι στο θέμα του τι θα θέλαμε να είναι και τι πραγματικά είναι. Η αξιολόγησή μας πρέπει να λαμβάνει υπόψη συγκεκριμένα υπαρκτά δεδομένα. Πρώτον, ότι η Τουρκία έχει τον πρώτο λόγο στις εξελίξεις του Κυπριακού. Δεύτερον, ότι τα περιθώρια αυτονομίας της τ/κ κοινότητας έχουν διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια, χωρίς αυταπάτες βέβαια, ως αποτέλεσμα και των διεκδικήσεων της τ/κ κοινότητας και επιπλέον υπάρχει σημαντικό της κομμάτι το οποίο θέλει λύση του Κυπριακού και απογαλακτισμό από την τουρκική παρουσία. Τρίτον, ότι ο Ακιντζί πρέπει να κρίνεται υπό το πρίσμα του ότι εκπροσωπεί την έτερη μεγάλη κοινότητα της Κύπρου και όχι τους Ε/κ. Τέταρτον, ότι είναι άνθρωπος που θέλει λύση άσχετα αν έχει διαφορετικές οπτικές και προτεραιότητες σε σχέση με μας. Πέμπτον, ότι προφανώς δεν συμφωνούμε σε κάποιες παραμέτρους της λύσης γι’ αυτό και συζητούμε. Και στα πλαίσια αυτά το να του ασκείται και κριτική, είτε για θέσεις του είτε για ενέργειές του, δεν θεωρώ ότι αποτελεί πρόβλημα, φτάνει αυτή η κριτική να είναι τεκμηριωμένη, καλοπροαίρετη και να μην έχει άλλου είδους αφετηρίες.
Η αξιολόγησή μας λοιπόν δεν πρέπει να γίνεται ως εάν να είναι ένας Ελληνοκύπριος πολιτικός αλλά ως Κύπριος. Οπόταν για να απαντήσω, μέσα σε αυτά τα πλαίσια, θεωρώ ότι είναι διαφορετικός από τους προηγούμενους Τουρκοκύπριους ηγέτες, αλλά το πόσο διαφορετικός θα φανεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις και κυρίως το αποτέλεσμα. Αναμένω από αυτόν αυτό που αναμένω και από τον δικό μας διαπραγματευτή και τον κάθε Κύπριο πατριώτη, είτε Ε/κ είτε Τ/κ. Να θέσει το συμφέρον της Κύπρου και του λαού της πάνω από όλα, να εργαστεί εποικοδομητικά για εξεύρεση μιας λύσης που θα ελευθερώσει και θα επανενώσει πραγματικά τη χώρα και τον λαό μας.
Την προσφορά στην Ομόνοια δεν τη συνδέω με αξίωμα
-Γνωστή είναι η αγάπη σας προς την Ομόνοια. Τον Μάιο θα έχει εκλογές. Σας ενδιαφέρει η προεδρία του σωματείου;
-Το ποδόσφαιρο μπορεί να επιτελέσει ένα σημαντικό κοινωνικό ρόλο στην κάθε κοινωνία και από αυτό απορρέει και η αγάπη μου πρώτα για το άθλημα και μετά για την ομάδα μου, η οποία πρεσβεύει ιστορικά αλλά και σήμερα πράγματα τόσο για τον αθλητισμό όσο και την κοινωνία με τα οποία ταυτίζομαι. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα λαϊκό, άθλημα των μαζών, και αυτό αποτελεί την ειδοποιό διαφορά του ποδοσφαίρου με πολλά άλλα αθλήματα. Δυστυχώς, έχει κυριαρχηθεί πλέον από συμφέροντα και αξίες ξένες προς το ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχει ρόλο να διαδραματίσει μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες. Η σχέση μου με την Ομόνοια, όπως πολύ ορθά λέτε, χρονολογείται από τη δεκαετία του 1950, όντας μικρό παιδί και σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από τις σημερινές. Την ακολουθώ από τα 4 μου χρόνια. Από τον καιρό που θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν μέσα στο γήπεδο να παρακολουθώ και να στηρίζω την ομάδα μου. Και όντως είναι μια σχέση αγάπης και έγνοιας. Σε κάθε περίπτωση και σε κάθε χρονική συγκυρία, με ενδιαφέρει να πηγαίνει καλά η ομάδα μου σε όλα τα επίπεδα: αγωνιστικά, οικονομικά, κ.τ.λ. Με ενδιαφέρει η Ομόνοια να επανέλθει στη θέση που της αξίζει. Σταθερή πρωταγωνίστρια στο πρωτάθλημα και με επιτυχή παρουσία στην Ευρώπη. Με ενδιαφέρει να παραμείνει το δημοφιλέστερο σωματείο της Κύπρου, εκσυγχρονισμένο οργανωτικά, χωρίς να απολέσει τη λαϊκή του βάση, και υγιές οικονομικά. Κάθε τέτοια προσπάθεια θα τη στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις ως μέλος του σωματείου και ως οπαδός της ομάδας. Στο παρελθόν έχω βοηθήσει πολλές φορές την ομάδα και τον κόσμο της με πολλούς τρόπους χωρίς να είμαι στο Συμβούλιο οπόταν την προσφορά στην ομάδα μου δεν τη συνδέω με εκλογή σε κανένα αξίωμα. Και τώρα, όποτε και αν μου ζητηθεί, θα βοηθήσω όσο μπορώ. Η ομάδα έχει ένα συμβούλιο που επιτελεί σημαντική δουλειά, ιδιαίτερα προς την κατεύθυνση της οικονομικής εξυγίανσης. Προς αυτή την κατεύθυνση όλοι πρέπει να βοηθήσουμε. Τώρα, αν υπάρχουν και διαφορετικές απόψεις για το πώς επιτελεί τα καθήκοντά του ένα δοσμένο Δ.Σ., το θεωρώ φυσιολογικό, φτάνει αυτό να γίνεται μέσα σε σωστά πλαίσια.
-Είστε πρόσωπο αγαπητό στους οργανωμένους οπαδούς. Τι απαντάτε σε όσους σας είδαν υποκινητή των κινητοποιήσεων της Θύρας 9 κατά του ΑΚΕΛ;
-Κατ΄αρχάς, θεωρώ ότι έχω διαχρονικά πάρα πολύ καλή σχέση ως μέλος του Σωματείου κατά κανόνα με τις εκάστοτε διοικήσεις αλλά και το σύνολο των οπαδών της Ομόνοιας, ως αποτέλεσμα της διαχρονικής μου αγάπης και στήριξης προς την ομάδα. Προσπαθώ πάντα να βοηθώ χωρίς να σημαίνει ότι υιοθετώ την κάθε απόφαση ή ενέργεια ενός ή άλλου συνόλου. Στην προσωπική μου διαδρομή, έχω ακούσει τόσα πολλά που αν έπρεπε να
διαψεύδω κάθε φορά το τι λέγεται –τις πλείστες φορές με κακή πρόθεση– δεν θα έκανα άλλη δουλειά. Η κυπριακή κοινωνία αλλά και η πολιτική φαίνεται ότι έχουν ανάγκη από ένα κυνήγι φαντασμάτων πολλές φορές και, προσωπικά, δεν θα ήθελα ποτέ να αποτελέσω μέρος αυτού του φαινομένου. Το διαψεύδω κατηγορηματικά. Φημολογίες αστήρικτες, που θεωρώ ότι εξυπηρετούν άλλους στόχους. Μερικοί εξ αυτών που διακινούν αυτό το ψεύδος
ίσως φέρουν και προσωπική ευθύνη για το πώς η Θύρα έφτασε στο σημείο που οι ίδιοι κατηγορούν ότι έφτασε, χωρίς να κρίνω τη μια ή την άλλη άποψη.
Προσβολή αποπνέουν τα όσα μου αποδίδονται λόγω διαφορετικής προσέγγισης
-Πώς απαντάτε στα σχόλια ότι είστε στην απορριπτική πτέρυγα του ΑΚΕΛ και ότι μπορείτε να παίξετε τον αντίστοιχο ρόλο με την Ελένη Θεοχάρους, αλλά προς όσους αυτοπροσδιορίζονται ως ανήκοντες στην Κεντροαριστερά.
-Η πολιτική και ιδεολογική μου τοποθέτηση ήταν, είναι και θα είναι όσο ζω στην Αριστερά. Η ιδεολογική και επιστημονική κληρονομιά και κοσμοθεωρία της Αριστεράς αποτελεί το πρίσμα μέσα από το οποίο φιλτράρω τις όποιες εξελίξεις και τοποθετήσεις σε ολόκληρη την πορεία μου, με στόχο έναν κόσμο διαφορετικό, έναν κόσμο καλύτερο. Αυτή η προσέγγισή μου ισχύει τόσο στο Κυπριακό, όσο και στα υπόλοιπα ζητήματα. Επιπλέον, στο Κυπριακό υπάρχει και μια πλούσια ιστορία στην οποία μπορούμε και οφείλουμε να ανατρέχουμε για να κατανοούμε τα κίνητρα όλων των εμπλεκόμενων σε κάθε ιστορική φάση, χωρίς, όμως, να είμαστε δέσμιοι αυτής της ιστορίας. Προέρχομαι από έναν χώρο στον οποίο δεν ταιριάζουν ούτε αυτοί οι χαρακτηρισμοί, ούτε αυτές οι πολιτικές. Μάλλον προσβολή αποπνέουν. Αυτού του είδους τους χαρακτηρισμούς τούς αντιμετωπίζω ως την ανάγκη, αφενός, κάποιων κύκλων να απονομιμοποιήσουν την όποια διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με ορισμένες βασικές παραμέτρους του Κυπριακού (π.χ. εγγυήσεις, ασφάλεια, παρουσία στρατευμάτων, κ.τ.λ.) και ιδιαίτερα αυτές που συνδέονται με τον ρόλο των Δυτικών δυνάμεων και των επιδιώξεών τους για λύση που θα εξυπηρετεί βασικά τα δικά τους συμφέροντα και όχι του κυπριακού λαού και, αφετέρου, ως ανάξιους σχολιασμού. Αυτό που ίσως δεν μου συγχωρούν κάποιοι είναι ότι προσπαθώ διαλεκτικά να συνδυάζω την ανάγκη επανένωσης με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους, με την παράλληλη ανάγκη απεξάρτησης από την όποια ξένη εξάρτηση και επιβουλή. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να γίνουν παραχωρήσεις για να επέλθει λύση του Κυπριακού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο προσπαθώ πάντα να τοποθετούμαι και δεν μπορώ να ελέγξω την όποια άποψη και αναφορά, ούτε και θα ήθελα. Ως προς το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, έχω ακούσει και έχω διαβάσει απίστευτα πράγματα ως προς τις προθέσεις μου και όχι μόνο. Τα πόσα μου αποδίδονται κατά καιρούς εκφεύγουν τα όρια της λογικής, αλλά όπως ξέρετε σπάνια σχολιάζω αυτού του είδους φήμες. Άμα έχω κάτι να πω, νομίζω απέδειξα ότι μπορώ να το πω και να το στηρίξω αρκετά ικανοποιητικά από μόνος μου.
-Στην πολιτική λένε ποτέ μην πεις ποτέ. Φίλοι σας λένε ότι αυτό ισχύει και για εσάς. Σας βλέπουν ως εν δυνάμει υποψήφιο για τις επόμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος θα μπορούσε να συσπειρώσει δυνάμεις πολύ πέραν του χώρου της Αριστεράς.
-Ως γενικό σχόλιο, και όχι μόνο στην πολιτική, κανένας και για τίποτε δεν πρέπει να λέει ποτέ δεν θα γίνει αυτό, ή ποτέ δεν θα κάνω αυτό ή θα κάνω σίγουρα αυτό ή το άλλο. Η ζωή αποδεικνύεται πολύ πιο περίπλοκη από αυτές τις απλοϊκές προσεγγίσεις. Οι προεδρικές εκλογές αποτελούν κάτι πολύ μακρινό, ιδιαίτερα άμα σκεφτούμε ότι ακόμα και οι βουλευτικές εκλογές μπορεί να αναβληθούν, όπως ο ίδιος ο Πρόεδρος δήλωσε δημόσια, ενόψει εξελίξεων στο Κυπριακό. Ας επικεντρωθούμε όλοι στο πώς επιλύουμε βιώσιμα και λειτουργικά το Κυπριακό και ας αφήσουμε άλλα πλάνα και σενάρια στο πλάι. Αυτό είναι το καθήκον μας αυτή τη στιγμή.
-Στο ΔΗΚΟ συντηρείται έντονη φημολογία για το όνομά σας. Ως ενός πολιτικού που θα μπορούσε να λειτουργήσει γεφυρωτικά μεταξύ του συγκεκριμένου κόμματος και της Αριστεράς. Τι λέτε, θα μπορούσε να σημειωθεί μια τέτοια εξέλιξη;
-Θεωρώ ότι έχω απαντήσει. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι όχι μόνο με το ΔΗΚΟ αλλά και με πολλούς άλλους πολιτικούς χώρους, μέχρι και τον ΔΗΣΥ, διατηρώ πολύ καλές σχέσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι. Ήταν πάντα στη δική μου τουλάχιστον αντίληψη ότι χωρίς να ισοπεδώνουμε τα πάντα και χωρίς αναγκαστικά να συμφωνούμε σε όλα, σε μια κακώς νοούμενη ερμηνεία της ενότητας και της συναίνεσης, η χώρα μας έχει την ανάγκη κάποιων μίνιμουμ συμβιβασμών μεταξύ μας ώστε να προχωρούμε μπροστά ως κοινωνία. Στο μέτρο των δυνάμεών μου προσπάθησα, ως πολιτικός και ως βουλευτής, να λειτουργήσω γεφυρωτικά μεταξύ ΑΚΕΛ και διάφορων πολιτικών δυνάμεων ανάλογα με το θέμα. Και πάντα στα πλαίσια που καθόριζαν οι ιδιότητές μου στο ΑΚΕΛ. Αυτή η προσπάθεια είναι σταθερή και ο λόγος απλός. Το χρειάζεται ο τόπος άλλα και γιατί η πολιτική των συνεργασιών και συμμαχιών στις διάφορες εκφάνσεις της αποτελεί, κατά τη γνώμη μου, έναν από τους ακρογωνιαίους λίθους της πολιτικής δράσης και ύπαρξης του ΑΚΕΛ από το 1926.
Γράφει: Ανδρούλα Ταραμουντά philenews.com
