Λέμε «όχι» στο ιδιωτικό ή το κρατικό μονοπώλιο
Υπάρχει κάποιος σε αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι η Ελλάδα δεν βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή; Οτι το πολιτικό σύστημα δεν έχει υποταγεί πλήρως στις ορέξεις εγχώριων και διεθνών τραπεζών; Οτι η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ δεν έχει αναλάβει εργολαβικά την προπαγάνδα του μονόδρομου που οδηγεί στα Μνημόνια; Ε, λοιπόν, ακούστε το, Ελληνες: «Η δημοκρατία πέθανε. Ζήτω η χρεοκρατία. Ζήτω τα Μνημόνια. Ζήτω… η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Αυτή τη στιγμή το πολιτικό σύστημα της χώρας μας νοσεί. Ιδεολογικά και κυριολεκτικά. Δεν είναι ντροπή να παραδεχτούμε ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να διαχειριστούν τα μεγάλα προβλήματα. Η έλλειψη ηγετών δικαιολογεί και το μέγεθος μίας παράταξης. Δεν είναι συμπτωματική ούτε η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ ούτε η συρρίκνωση της Νέας Δημοκρατίας από την εποχή Σαμαρά και μετά.
Οσοι κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο από το 2009 και μετά, εκούσια ή ακούσια, εξυπηρέτησαν τον σχεδιασμό των βαρόνων της παγκόσμιας οικονομίας. Αυτός ο σχεδιασμός περιλαμβάνει την εξόντωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, των αυτοαπασχολουμένων και κάθε μορφή ατομικής πρωτοβουλίας. Ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας γίνεται από πολυεθνικές. Οι αγορές συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων και έτσι καθιερώνονται τα καρτέλ.
Από τη μια λοιπόν υπάρχει ένα πολιτικό σύστημα που ενισχύει το ιδιωτικό μονοπώλιο και τον φασισμό στην οικονομία και από την άλλη υπάρχει το ΚΚΕ, που πρεσβεύει την κοινωνικοποίηση, δηλαδή την πλήρη κρατικοποίηση του εθνικού πλούτου και την κατάργηση της ιδιοκτησίας. Ο ταξιτζής θα δουλεύει ως υπάλληλος στο ταξί του και ο αγρότης θα γίνει εργάτης στη γη του. Ας υπενθυμίσει κάποιος στα στελέχη του ΚΚΕ ότι έναν αιώνα πριν, στο Κιλελέρ, οι αγρότες ξεσηκώθηκαν απαιτώντας ελευθερία στην εργασία. Απαίτησαν –και την πήραν- ιδιόκτητη γη. Πόσο μοιάζουν, αλήθεια, οι τσιφλικάδες του προηγούμενου αιώνα με τους σημερινούς νταβατζήδες της οικονομίας; Πόσο επίκαιρα είναι τα αίτια της Γαλλικής Επανάστασης; Πόσο διαχρονικοί μπορεί να γίνουν οι αγώνες για το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ιδιοκτησία;
Η Μαρία Αντουανέτα με το παντεσπάνι της είναι πάντα εδώ για να μας θυμίζει την αρρώστια του πλούτου και σε ποια κατάντια μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα η αλόγιστη και άσκοπη συλλογή του.
Στο ερώτημα «ιδιωτικό ή κρατικό μονοπώλιο» απαντάμε υπεύθυνα και συνειδητά, σε κανένα. Θέλουμε μια υγιή κοινωνία, με δικαιοσύνη στην οικονομία, χωρίς νταβατζήδες και τσιφλικάδες. Θέλουμε την πλήρη εφαρμογή του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού, ο οποίος συσχετίζεται άμεσα με την ανθρώπινη φύση.
Λέμε «όχι» στο ιδιωτικό ή το κρατικό μονοπώλιο
ΥΓ.: Την Κυριακή ψηφίζουμε ξανά για νέα κυβέρνηση. Κανείς δεν μπορεί να κερδίσει αυτοδυναμία, γιατί κανέναν από όσους υπάρχουν δεν εμπιστεύεται απόλυτα ο Ελληνας πολίτης. Υπάρχει όμως λύση.
Ολα τα κόμματα, όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, να δώσουν τη δυνατότητα στη χώρα να αποκτήσει μια αξιόπιστη –στελεχιακά– κυβέρνηση και να αξιοποιηθεί επιτέλους το εθνικό κεφάλαιο που λέγεται Κώστας Καραμανλής.
ΥΓ. 1: Το τέλος της δημοκρατίας, της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης στην οικονομία (η λέξη επιχειρείν αντικαταστάθηκε από λέξεις όπως επενδύσεις, κεφάλαια κ.ο.κ.) έχει την υπογραφή του Γιώργου Παπανδρέου και της κυβέρνησής του. Οσο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα προσφέρει κάλυψη με το να μην καταδικάζει αυτήν την περίοδο και αυτούς τους ανθρώπους τόσο θα βουλιάζουμε περισσότερο. Εσείς μπορείτε να δίνετε όση αμνηστία θέλετε. Η κοινωνία όμως ούτε ξεχνάει ούτε συγκαλύπτει. Οποιος διαφωνεί με αυτό να βγει δημόσια να το πει…
