Γιαννης Δραγασακης Για τις μετεκλογικές συνεργασίες«Πρέπει να δούμε τι συμφέρει τη χώρα στις συγκεκριμένες συνθήκες. Τι είδους κυβέρνηση χρειαζόμαστε, τι είδους πλειοψηφία χρειαζόμαστε, με τα δεδομένα, τα οποία έχουμε αυτή τη στιγμή. Και η δική μου απάντηση, αν θέσω αυτά τα ερωτήματα, είναι ότι χρειαζόμαστε μια κυβέρνηση με μια ευρεία, ισχυρή κι όσο γίνεται πιο συμπαγή πλειοψηφία. Διότι έχουμε να υλοποιήσουμε μια συμφωνία που ο τρόπος με τον οποίο θα υλοποιηθεί, έχει πολύ μεγάλη σημασία. Τώρα, αυτή η κυβέρνηση, επίσης έχω να πω, πρέπει να προετοιμάσει το έδαφος για να πάμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας στη βάση προγραμμάτων. Θέλουμε κόμματα με προγραμματικές δεσμεύσεις, με αρχές, με κοινωνικές αναφορές. Θέλω να πω ότι το όραμα το δικό μου και νομίζω όλων μας στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι κυβερνήσεις αυτοδυναμίας. Είναι κυβερνήσεις προγραμματικών συνεργασιών. Αυτό έχει προϋποθέσεις, Μία από τις προϋποθέσεις – κι αυτό μπορεί να το κάνει η επόμενη κυβέρνηση – είναι να καταργήσουμε αυτό το bonus των πενήντα εδρών, να έχουμε την απλή αναλογική που θα ωθήσει και δυνάμεις που υπάρχουν μες στην κοινωνία και ενδεχομένως δεν εκπροσωπούνται ή αναζητούν μια εκπροσώπηση. Αυτή τη στιγμή, χωρίς να θέλω να κατηγορήσω εγώ κανέναν, είναι μια πικρή αλήθεια , ότι τα περισσότερα κόμματα, είναι υπολείμματα άλλων εποχών και άλλων καταστάσεων.»
Για το ενδεχόμενο κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού«Αποδεικνύεται ότι ο στόχος αυτοδυναμίας δεν είναι ένας στενός εκλογικός στόχος, αλλά είναι μια ασπίδα και μια άμυνα του λαού μας σε τέτοιες παρεμβάσεις. Αυτοί (σ.σ.: οι εταίροι) θα αποφασίσουν τι κυβέρνηση θα έχουμε στην Ελλάδα; Ξανά τα ίδια θα αρχίσουμε δηλαδή; Αυτοί θα αποφασίσουν; Ας μην κάνουμε τότε εκλογές! Άλλο η ρύθμιση του χρέους, βεβαίως. Είναι οι δανειστές μας, δεν μπορείς να κάνεις ρύθμιση μονομερώς, με διαπραγμάτευση θα γίνει ρύθμιση, αλλά αυτοί θα αποφασίσουν για το τι κυβέρνηση θα έχουμε;
Η αυτοδυναμία δεν σημαίνει κι άρνηση συνεργασιών. Μπορούμε, ας πούμε, για τη ρύθμιση του χρέους και για άλλα να δημιουργήσουμε τους όρους μιας ευρύτερης συμπαράταξης, ένα ευρύτερο κοινό πλαίσιο θέσεων, ελπίζοντας βέβαια ότι όλα τα κόμματα πια συμφωνούν ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να παλέψουμε να μειωθεί και μπορεί να βρεθεί τρόπος ούτως ώστε αυτό να εκφραστεί και προς την Ευρώπη και προς όλο τον κόσμο.»
Για τη λειτουργία του Δημοσίου«Το είδαμε κι από μέσα. Αυτό, το οποίο βλέπει κανείς, προσπαθώντας να υπηρετήσει το Δημόσιο από θέση κυβερνητικής ευθύνης, είναι ότι το Δημόσιο πια όπως λειτουργεί, δεν εξυπηρετεί κανέναν. Δηλαδή, δεν εξυπηρετεί τους φτωχούς, αλλά δεν εξυπηρετεί κι εκείνους που έχουν υποθέσεις, π.χ. έχουμε βρει στα συρτάρια πολλών υπουργείων άπειρους φακέλους, όπου λείπει μια υπογραφή για να γίνει μια επένδυση, όπου λείπει κάποιο έγγραφο για να περπατήσει ένα έργο. Πρόκειται για μια κατάσταση παραλογισμού, η οποία βεβαίως ερμηνεύεται και είναι κι αυτό μια έκφραση της κρίσης. Δηλαδή, είναι κι αυτό μια συνέπεια της κρίσης, αλλά δυστυχώς, είναι κι αποτέλεσμα της τροϊκανής συγκυβέρνησης που είχαμε στην Ελλάδα. Η τρόικα, δηλαδή, αντί να βοηθήσει έστω σε κάποια θέματα εκσυγχρονισμού, με τον τρόπο που λειτούργησε, εμπόδισε. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανένα θέμα ευθυνών, τι ήθελε να κάνει η τρόικα, τι ήθελε να κάνει η κυβέρνηση, άρα στη διαπίστωση συμφωνώ και επαυξάνω και η απλή απάντηση είναι ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε διαχείριση, αν ταυτόχρονα δεν αλλάζουμε τον τρόπο λειτουργίας του κράτους.»
πηγη Γιάννης Κορωναίος απο tovima.gr
