Οι εκλογείς επισφράγισαν την προσωρινή ήττα – των ήδη από το φαιδρό δημοψήφισμα μεγάλων χαμένων – του οράματος και της ελπίδας.
Μέσα από διαφόρους ελιγμούς, πολιτικές πιρουέτες και στρατηγικές καμένης γης επιστρέψαμε θριαμβευτικά σε αντιλήψεις, συνθήματα, λεκτικό και ιδεολογίες της δεκαετίας του 1980.
Ο αντίπαλος των εκλογών δεν ήταν ο Συ.Ρι.Ζα.
Ξεκάθαρα ήταν ο κ Τσίπρας μόνος του, με το προσωπικό του επιτελείο και την ομάδα του, που ως «κομματική» γραφειοκρατία ήταν επαρκώς αποτελεσματική να συντρίψει όλο το απέναντί του block. Η επακριβέστερα πολιτικό και ιδεολογικό αχταρμά που παρατάχθηκε πρόχειρα και με ασαφείς στόχους και εκλογική στρατηγική απέναντι του.
Ένα κατάλαβε από τους επιτελείς της – τωρινής πλέον – μείζονος αντιπολίτευσης, αλλά και των υπολοίπων πολιτικών σχηματισμών η κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων που καθορίζει το αποτέλεσμα και την νίκη.
Ότι αφού ο κ Τσίπρας διέβει τον Ρουβικώνα και μετεξελίχθηκε σε Ευρωπαίο τι να την κάνω την ΝΔ και το Ποτάμι.
Γιατί να στηρίξω κόμματα με ασαφή ιδεολογία-όπως και ο Σύριζα.
Γιατί να στηρίξω κόμματα που η πολιτική τους εξαντλείται στο ρόλο θεματοφύλακα ανεξιχνίαστων προθέσεων ευρωπαϊκών οικονομικών συμφερόντων –όπως και ο Σύριζα.
Ο κ. Τσίπρας και θεωρήθηκε και είναι ο φυσικός διάδοχος, ο «φρέσκος» χαριτωμένος «ψευτράκος» της ιδιότυπης ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας που χρόνια αλληθωρίζει προς τον εθνικοσοσιαλισμό. Το ανανεωμένο μείγμα σοσιαλδημοκρατίας και «λαϊκού πατριωτισμού» υπό τον μεσσιανικό ηγέτη του, αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικό στην κρίσιμη μάζα των ψηφοφόρων από το ετερόκλητο μέτωπο που συνέθετε και συνθέτει την ΝΔ. Σταθερά προσανατολισμενη στην δική της σοσιαλδημοκρατική πολιτική, αναπόσπαστο τμήμα και αυτής της ίδιας πάντα ελληνικής εκδοχής του λεγομένου «Ελληνικού κοινωνικού κράτους». Στο οποίο κράτος η διάσταση “κοινωνικό” εξαντλήθηκε στα δανεικά, στα άβατα των συντεχνιών και των συμφερόντων της διαπλοκής.
Ο «ψευτράκος» κέρδισε τον «μάγκα» και εκεί εξαντλείται όλο το πολιτικό περιεχόμενο της εκλογικής αναμέτρησης.
Η μεγάλη δημοκρατική παράταξη πρέπει να αποκτήσει σαφή πολιτική και προγραμματική ταυτότητα πρέπει να βασίζεται, να αναγνωρίζει και να εφαρμόζει αξίες και συμπεριφορές που οικοδόμησαν τον Δυτικό πολιτισμό. Άλλωστε είναι ο μόνος πολιτισμός που διαθέτουμε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Να τολμήσει να αναδείξει ή ακόμη και επαναφέρει αποφασιστικά ηγέτες και ηγετική ομάδα που να αποδέχεται και να εφαρμόζει βασικές αρχές.
Όπως το: ότι μόνο οι επιχειρήσεις παράγουν πλούτο για την κοινωνία και ότι η υψηλή φορολογία τους είναι υφεσιακός παράγοντας για την οικονομία.
Να προστατέψει τον διαχωρισμό των εξουσιών. Ούτως ώστε να απονέμεται δικαιοσύνη δίκαια και όχι τηλεοπτικά.
Να τολμήσει να πει την αλήθεια στους πολίτες, γεγονός θα τροφοδοτήσει το πολιτικό της εργαστήρι αναδεικνύοντας πραγματικά κοινωνικά πολιτικά στελέχη όχι όπως μέχρι τώρα τις παραλλαγές του απόφοιτου business administration των ΙΕΚ του londrezikou Σιτι.
