Γράφει ο Φάνης Ουγγρίνης… Επειδή δεν μας γεννά καμία ελπίδα μια λαϊκιστική κυβέρνηση κυνικών στελεχών που, αφού πρώτα ηρωοποίησαν χρησιμοθηρικά κάποιες υπεράριθμες καθαρίστριες, μετά αντάμειψαν κάποιες απ αυτές διορίζοντας τες στα δικαστήρια, και τελικά τώρα προσλαμβάνουν 165 καινούργιες για να κάνουν τη δουλειά για την οποία περίσσευαν οι παλιές.
Επειδή το ΠΑΣΟΚ μπορεί να στάθηκε με αξιοπρέπεια στις τελευταίες εκλογές, όμως παραμένει ένα φθαρμένο κόμμα ηλικιωμένων, με ισχυρότατο κρατικιστικό ένστικτο.
Επειδή το Ποτάμι εξακολουθεί να στέκεται αμήχανο μπροστά στο δίλημμα μεταξύ άφθαρτου φιλελευθερισμού και γνώριμης κεντροαριστεράς, μη τολμώντας να εκφράσει το 20% των κεντρώων πολιτών.
Επειδή ο Λεβέντης δεν έχει αποδείξει ακόμη πως δεν είναι πια ο παλιός Λεβέντης.
Επειδή η ΔΗΞΑ, η Δράση, οι Δημοκρατικοί και η Νέα Πορεία επηρεάζουν ένα μικρό μέρος της κοινής γνώμης και βρίσκονται όλοι εκτός κοινοβουλίου.
Επειδή τα κόμματα των άκρων προτείνουν οδούς που νομοτελειακά θα μας οδηγήσουν στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Επειδή η χώρα χρειάζεται άμεσα έναν ευμεγέθη πολιτικό φορέα που θα βάλει φρένο στην επανακομματικοποίηση του κράτους και που θα σκιαγραφήσει την νέα μεταμνημονιακη προοπτική μας, για αυτούς τους παραπάνω λόγους οι αρχαιρεσίες στη Νέα Δημοκρατία αφορούν όλους εμάς που επιμένουμε στην ανωτερότητα της αστικής δημοκρατίας και στον Δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας. Ακούμε λοιπόν πως το ζητούμενο αυτής της διαδικασίας είναι να αναδειχθεί ο “ΑντιΤσίπρας”, ένας ήρωας με υπερφυσικές ικανότητες που θα κατανικήσει τον Μεγάλο Λαοπλάνο και θα ξαναχαρίσει στα οργανωμένα μέλη της κεντροδεξιάς τον έλεγχο του κράτους.
Περιττό να πω πως όσοι προσδοκούν οφέλη από την επιστροφή της ΝΔ στην εξουσία ενδιαφέρονται αποκλειστικά για ένα γρήγορο θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, αδιαφορώντας για τις αναπόφευκτες αρνητικές συνέπειες των τακτικισμων που θα χρειαστεί να γίνουν για να επιτευχθεί αυτό. Δηλαδή λειτουργούν κάπως όπως οι αφιονισμένοι οπαδοί, που ζητούν νίκη πάση θυσία, ασχέτως αν αυτή οφείλεται σε καντενάτσιο ή στα σφυρίγματα του διαιτητή.
Δεδομένου όμως πως πολλοί ενδιαφερόμαστε για τα θετικά που μπορεί να προσφέρει ο “ΑντιΤσίπρας ” στις εθνικές υποθέσεις, θα προσπαθήσω να τον περιγράψω με βάση αυτό το-μάλλον υγιέστερο-σκεπτικό. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως ένας υψηλού επιπέδου αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να επιδράσει ευεργετικά στο σύνολο της πολιτικής ζωής, είτε πρόκειται για τον επιμελή έλεγχο της κυβέρνησης, είτε πρόκειται για την επιχειρηματολογία στην πάλη των ιδεών. Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Ο Τσίπρας είναι ιδιαίτερα άρτιος τακτικιστής. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να είναι επίσης και ικανός στρατηγιστής.
Ο Τσίπρας ανήλθε στην εξουσία με ψέματα, θράσος και διχαστική συμπεριφορά. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να είναι ειλικρινής, σοβαρός, μετρημένος και ικανός να συνθέσει.
Ο Τσίπρας επεδίωξε να κυβερνήσει χωρίς να έχει ιδέα πώς θα πορευτεί όταν θα το κατάφερνε. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να διαθέτει κάποιο άμεσα εφαρμόσιμο σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία.
Ο Τσίπρας ξεφορτώθηκε χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς την ιδεολογία του και τους κομματικούς συντρόφους που τον βοήθησαν να γίνει πρωθυπουργός, μόλις του έγιναν βάρος. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να είναι ιδεολογικά συνεπής, τίμιος και ξεκάθαρος στις σχέσεις του με τους υπόλοιπους ΝΔτες και κυρίως με τους πολίτες.
Ο Τσίπρας είναι κρατικιστης και προσκολλημένος στην μαρξιστική άποψη για την οικονομία. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να διαπνέεται από οικονομικό φιλελευθερισμό και ενδιαφέρον για την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Ο Τσίπρας αντιμετωπίζει επιπόλαια και ερασιτεχνικά τις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να μείνει σταθερός στους πάγιους στρατηγικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής αλλά και να διαθέτει την ευελιξία εκείνη που θα του επιτρέψει να αντεπεξέλθει επιτυχημένα στις σημερινές ιδιαίτερες προκλήσεις.
Ο Τσίπρας έχει ένα μέτριο ως κακό υπουργικό συμβούλιο και επιτελείο συνεργατών, ενώ δεν έχει και “πάγκο”. Άρα ο ΑντιΤσίπρας οφείλει να περιστοιχίζεται από ικανούς, συχνά άφθαρτους, συνεργάτες, επιλεγμένους με κριτήρια γνήσια αξιοκρατικά κι όχι…βυσματικα.
Ο Τσίπρας δεν έχει κολλήσει ένσημα, δεν έχει τριφτεί με τις δυσκολίες της πραγματικής ζωής και οικονομίας. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να έχει δουλέψει πραγματικά, θα πρέπει να έχει βιώσει τις κάθε λογής αντικειμενικές δυσκολίες, ώστε να νιώθει έντονη την ανάγκη να προσφέρει σωτήριες λύσεις.
Ο Τσίπρας είναι αγαπητός, εκπέμπει ζεστασιά και οικειότητα, είναι δεινός ρήτορας και μπορεί και πείθει τα πλατιά στρώματα, ακόμη κι όταν υιοθετεί τις πιο αντιφατικές θέσεις. Άρα ο ΑντιΤσίπρας θα πρέπει να διαθέτει τουλάχιστον τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά, ώστε να αποσπάσει τους Έλληνες από τον αυτοκαταστροφικό εθνολαϊκισμό και να τους φέρει στον αναγκαίο δρόμο της λογικής, της δουλειάς και της δημιουργίας.
Κι ένα τελευταίο. Θα είναι πολύ αφελής ο επόμενος αρχηγός της ΝΔ αν πιστεύει πως το μόνο που χρειάζεται να κάνει είναι να περιμένει να βαρεθούν οι ψηφοφόροι τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση του, ώστε να του έρθει η εξουσία στο πιάτο σαν ώριμο φρούτο. Όσο κι αν ασφυκτιά η κοινωνία από την εξοντωτική φορολογία και την έλλειψη προοπτικής, η οργή της για την ανικανότητα και την αναβλητικότητα των περισσότερων παλιών κυβερνητικών στελεχών είναι τόσο έντονη, και η ευθύνη του Σαμαρά για το τέρας που ονομάζεται Αντιμνημονιασμός τόσο μεγάλη, που ο Τσίπρας θα παραμένει στο απυρόβλητο για αρκετό καιρό ακόμη.
Για να επιταχυνθεί η πτώση του και να μπει κάποτε η χώρα σε ένα πραγματικά δικό μας ρεαλιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, τέτοιο που θα αξιοποιεί τις υπαρκτές δυνατότητες μας και δεν θα εγκλωβίζεται σε ανεφάρμοστους στόχους ξένων γραφειοκρατών, θα απαιτηθεί πολύ δουλειά. Θα χρειαστεί συνεχής πολυεπίπεδος αγώνας ανάδειξης των δομικών κυβερνητικών αδυναμιών και διαφωτισμού της παραπλανημένης κοινωνίας.
Κυρίως όμως θα χρειαστεί να μπουν τα πράγματα στη θέση τους στο πεδίο των ιδεών, ώστε να τελειώσουμε με τα Μεταπολιτευτικά κλισέ, ώστε να πάψει επιτέλους ο πλούτος να θεωρείται προϊόν απάτης, οι εταίροι μας σαν θεωρούνται εχθροί, η τιμιότητα να θεωρείται ανοησία, η εργασία να θεωρείται θυματοποίηση, η δημόσια ασφάλεια να θεωρείται φασισμός, η αριστεία να θεωρείται ρετσινιά και η κρατική γενναιοδωρία να θεωρείται αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα. Ο ΑντιΤσίπρας πρόκειται να καθίσει σε ηλεκτρική καρέκλα.
Του εύχομαι να έχει καλή αγωγιμότητα, ώστε να μην καεί σα φωτοβολίδα…
