Γραφει ο Πάνος Θεοδωρίδης… Το έθιμο του πεζοδρόμου
Την τελετουργία που λέγεται «των πεζοδρόμων» πρέπει να τη ξέρετε. Είναι το παμπάλαιο έθιμο που τηρούν με σεβασμό οι έμποροι μιας οδού, για την οποία αποφασίζεται πεζοδρόμηση.
Αιώνια ερωτήματα συνταράζουν το θυμικό τους. Πως θα ψωνίζουν οι πελάτες που έρχονται με τα αυτοκίνητά τους; Από τον παραδιπλανό δρόμο με τα τριπλοπαρκαρισμένα, σίγουρα, άρα καταστραφήκαμε. Και τα δικά μας αυτοκίνητα, που θα θα βάζουμε; Στου διαόλου τη μάνα, άρα ξεβολευτήκαμε.
Αντιδρούν λοιπόν ηπίως η μετά μανίας, αναλόγως επιτηδεύματος. Κι όταν ο πεζόδρομος υλοποιηθεί, έτσι κι ακούσουν ότι μια διπλανή οδός ετοιμάζεται για πεζοδρόμηση, αντιδρούν με κάθε τρόπο, για να μη χαλάσει η πιάτσα.
Η Σύνοδος της Αυστρίας
Η σύνοδος που συγκάλεσε η Αυστρία, μπορεί να εξηγηθεί μόνον αν μπείτε σε μια μηχανή αναζήτησης και παρατηρήσετε το εμπορικό ισοζύγιο των βαλκανίων παρτενέρων ως προς τις έχουσες ισχυρή εξαγωγική δυναμική ισχυρότερες χώρες.
Τα Βαλκάνια, με ελαφρά εξαίρεση την Αλβανία που τρίβει τα λεκ, χρωστάνε και της Μιχαλούς. Επίσης, κατά πλειοψηφία ,είναι χώρες που κάνουν συστηματική εξαγωγή οικονομικών μεταναστών στην άλλη Ευρώπη.
Διότι πληρώνουν τον πόλεμο που υπέστησαν ή ανέχτηκαν πριν εικοσιπέντε χρόνια. Για το πόσο φιλοαμερικανοί είναι όλοι τους, άλλοι , ειδήμονες, ας γράψουν.
Σύσκεψη πολιτικών αρχηγών
Για το ελληνικό πολιτικό σύστημα, σηκώνω τα χέρια. Πρέπει όλοι τους να έχουν ένα πρόβλημα με τον καταρρέοντα χρόνο, που επιμένουν, πως είναι πάντα στο πλευρό τους. Η περίπτωση να μαζευτούν σήμερα στις δέκα το πρωί σε μία σύσκεψη πολιτικών αρχηγών, δεν πέρασε από κανενός το μυαλό.
Το «πριν τις επτά του Μάρτη», τους δίνει λίγες μέρες προκειμένου να μάθουν απέξω την δημηγορία τους. Το μαρτύριο της σταγόνας που οργανώνεται παραέξω, μοιάζει να τους βολεύει, για διαφορετικούς λόγους.
Αν φεύγουν χίλια άτομα ημερησίως από το σκοπιανό δίχτυ,σημαίνει πως δεν θα βρίσκονται στις δημοσιές και στα γήπεδα τέσσερις χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, αλλά πολλαπλάσιοι.
Τον πολλαπλασιασμό σας τον εμπιστεύομαι.
Κυβερνητική πολιτική
Ας ρίξουμε μια ματιά στη βάση και στο εποικοδόμημα της χώρας. Τα μόνα συστήματα που δουλεύουν είναι κανένας μαραθώνιος με διεθνείς συμμετοχές, πρεμιέρες θεάτρου και μουσικής έναντι ζαρζαβατικών, και τα νέα emoticons στο facebook ,που εμάς, τα βαριά πεπόνια της διανόησης πολυ μας κακοφάνηκαν, διότι αποδεικνύεται ότι αυτό το παντοδύναμο μέσον, εντέλει προορίζεται για οπτικούς τύπους.
Κατά τα άλλα, ο πρωθυπουργός μας σκέφτεται να πάρει τηλέφωνο τον Ομπάμα και να τον πείσει να μαλακώσει τις εμμονές του ΔΝΤ που μας μπαστακώνει.
Θα μπορούσε μαλιστα να τους προτείνει να τους αποσπάσει όλους στην εξελεγκτική επιτροπή του Γκουαντάναμο, τώρα που θα το διαλύσουν, για να καλοπεράσουν.
Χτες μάλιστα, απείλησε πως θα βάζει βέτο η χώρα στα Ευρωπαϊκά ζητήματα, λησμονώντας πως ακόμη και σε τριτοκλασάτες αρχαιρεσίες λησμονητέων συλλόγων, η πληρωμή της συνδρομής των μελών, είναι απαράβατος όρος για να ψηφίσουν τον πρόεδρα.
Το βέτο είναι ισχυρό όπλο όταν είσαι ταμειακώς και θεσμικώς εντάξει, και εμείς χωρις να περάσουμε την αξιολόγηση, δεν είμαστε καθόλου εντάξει, οπότε ας τον αναθεωρήσει κι αυτόν τον λεονταρισμό, μή και μας έρθει κανένας απρόσμενος ζαβλαμάς.
Το πρόβλημα δεν βρίσκεται στα σύνορα
Οι ελπίδες μου αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε πιό χαμηλό επίπεδο.
Έχουμε πάνω από τριακόσιους δημάρχους, δεκάδες περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, πολλά διοικητικά συμβούλια Ιδρυμάτων, την Ακαδημία Αθηνών και τη Σύνοδο των πρυτάνεων, επισκόπους, μητροπολίτες, Ιερά Σύνοδο, ηγέτες άλλων θρησκευμάτων.
Επίσης έχουμε Ευρωβουλευτές και ένα κάρο πρεσβείες και προξενεία.
Θα ήταν ευχής έργο, η Ευρωβουλη,η Ευρώπη των Περιφερειών, όλοι οι διεθνείς οργανισμοί, όπου έχουμε αντιπροσώπους, τα πανεπιστήμια του ντουνιά, οι πατριάρχες, οι ιμάμηδες και οι ραββίνοι του κόσμου, να ακούσουν από πρώτο χέρι την κατάσταση της χώρας μας, όχι με τον πρόλογο «εμείς που σας κάναμε ανθρώπους» αλλά στην παραδοσιακή μέθοδο μιας ευγενούς «ζητείας» , όπως πρωταναφέρεται αόριστα σε κείμενο του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για τους Ρως: «πολύδια, ο λέγεται γύρα».
Κι ο καθένας μας έχει έναν ομογενή η αυτοεξόριστο στην ξενητειά. Ένα θερμό μήνυμα στο inbox.
Με δυό λόγια, να βουίξει ο τόπος. Να έρθουν συνδρομές, εθελοντές, χρήματα, να στηθούν καντίνες και μαγειρεία εκστρατείας, να επιταχθούν κελύφη πτωχευμένων εργοστασίων, να τρέφεται και να κοιμάται εκ των ενόντων τόσος κόσμος.
Ας τεθεί αυτή η πρωτοβουλία υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, να συνδεθούμε εγκαρδίως και με άλλες χώρες που έχουν πολλαπλάσιο πρόβλημα, από την Κένυα ώς τον Λίβανο,ώστε να κοπεί το κακό συνήθειο των ισχυρών να εισβάλουν σε χώρες που δεν τους γουστάρει το πολίτευμα, να νικάνε στον πόλεμο και να χάνουν σε ΟΛΕΣ τις περιπτώσεις την Ειρήνη, προκαλώντας προσφυγιές και μεταναστεύσεις.
Μακάβρια φλασιά
Στα μάτια μου δεν λέει να σβήσει η τύχη του Απόκαυκου.
Ο Απόκαυκος ήταν Μέγας Δουξ, με το Παλάτι και ο Κατακουζηνός αντάρτης και πολέμαγαν, εκεί, στα 1345.
Ο Απόκαυκος μάζεψε τους πρωτοκλασάτους οπαδούς του κυρΓιάννη στην Πόλη και τους μάντρωσε σε ένα κτίσμα, διακόσιους νοματαίους. Μετά, πήγε να επιθεωρήσει το έργο του, και άρχισε να καυχιέται μπροστά τους.
Οι αιχμάλωτοι, άπλωσαν τις χερούκλες τους μέσα από τα σίδερα, τον άρπαξαν και τον έπνιξαν συνθλίβοντας την κεφαλή του στις μπάρες. Μικρή σημασία έχει που οι φίλοι του άνοιξαν τη στέγη και τόξευσαν όλους τους φυλακωμένους.
