Του Κώστα Στούπα
Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Δραγασάκης δήλωσε προχθές ευθαρσώς πως η κυβέρνηση θα έχει πολιτικό πρόβλημα αν επιχειρήσει να περάσει από τη Βουλή νέα μέτρα.
Για την ακρίβεια είπε: “H κυβέρνηση επιδιώκει να κλείσει την πρώτη αξιολόγηση, χωρίς νέα μέτρα στη βάση των αποφάσεων του καλοκαιριού, οτιδήποτε πέρα από αυτή δημιουργεί πολιτικό πρόβλημα, γιατί η κυβέρνηση εκλέχθηκε να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη συμφωνία”.
Το τρίτο μνημόνιο που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι όμως προβλέπει ρητά τη λήψη νέων μέτρων κάθε φορά που τα αποτελέσματα παρεκκλίνουν από τους στόχους.
“Σύμφωνα με το άρθρο 13(3) του καταστατικού του ESM υπογράφηκε Μνημόνιο Κατανόησης που περιλαμβάνει λεπτομερώς τις προϋποθέσεις για τη χρηματοπιστωτική βοήθεια που καλύπτει την περίοδο 2015-18. Οι όροι αναθεωρούνται ανά τρίμηνο, συνυπολογίζοντας την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων που υιοθετήθηκαν το προηγούμενο τρίμηνο”.
Η ομάδα των “53” στο κυβερνητικό κόμμα η οποία αριθμεί αρκετούς βουλευτές απειλεί πως αν παραβιαστούν οι κόκκινες γραμμές είναι καλύτερα να πέσουν ηρωικά…
Ο ίδιος ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έθεσε έμμεσα θέμα παραμονής του στην κυβέρνηση.
Ο κ. Δρίτσας δηλώνει δημόσια πως, παρά τις υπογραφές που έπεσαν στο Μαξίμου για την πώληση του ΟΛΠ το θέμα δεν έχει τελειώσει, ευελπιστώντας (ή γνωρίζοντας) πως η πώληση θα σκαλώσει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού ή τη βουλή.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα δεν μπορεί να αθροίσει την απαιτούμενη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για να περάσει από τη Βουλή και να εφαρμόσει τα μέτρα για τα οποία δεσμεύτηκε με το τρίτο μνημόνιο.
Γι’ αυτό καθυστερεί και μεταθέτει για μετά το καλοκαίρι αυτό που θα υποχρεωνόταν να κάνει τώρα αν δεν ήταν το Brexit.
Πέρυσι το καλοκαίρι επέλεξε την “κωλοτούμπα” και το τρίτο μνημόνιο γιατί τρόμαξε από τις συνέπειες μιας ρήξης. Ούτε σε ρήξη μπορούσε ή μπορεί να πάει ούτε κανένα μνημόνιο μπορεί να εφαρμόσει.
Το πλήρες αδιέξοδο…
Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνηση είναι παγιδευμένοι μεταξύ των ιδεολογικών φενακών και της πραγματικότητας. Σπάνια τέτοιες καταστάσεις δεν έχουν τραγική κατάληξη.
Μη έχοντας διέξοδο η κυβέρνηση επιζητεί να μεταθέσει το πρόβλημα για λίγους μήνες αργότερα, αδιαφορώντας αν αυτή η κατάσταση αβεβαιότητας επιδεινώνει την κατάσταση στην οικονομία και αυξάνει το βουβό αίσθημα οργής, αγανάκτησης και απογοήτευσης.
Η κυβέρνηση προσπαθεί επικοινωνιακά να διαχειριστεί την κατάσταση.
Αν και εξελέγη με την υπόσχεση της κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ, ο κ. Τσακαλώτος δεν είχε πρόβλημα με τη μείωση του αφορολόγητου από τα 12.000 ευρώ στα 9.100.
Θέτει θέμα παραίτησης όμως αν αναγκαστεί να το μειώσει στα 8.100 ευρώ.
Τα 9.100 ισοδυναμούν με ένα μεικτό εισόδημα 758 ευρώ το μήνα και τα 8.100 με 675 ευρώ το μήνα. Έχει πρόβλημα δηλ. με τη φορολόγηση των 490 ευρώ το μήνα καθαρών και όχι με εκείνη των 470…
Είναι φανερό πως η κυβέρνηση προσπαθεί να διαχειριστεί επικοινωνιακά ζητήματα που άπτονται του πυρήνα της επιβίωσης και της αξιοπρέπειας. Το πιθανότερο είναι πως η ζημιά που μπορεί να κάνει στον εαυτό της είναι μεγαλύτερη από το όφελος που μπορεί να πετύχει.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να αποφύγει την κατάρρευση διεκδικώντας την αναβολή της εφαρμογής των υποχρεώσεων που έχει αναλάβει με το τρίτο μνημόνιο.
Η κυβέρνηση μπορεί επικοινωνιακά να τα καταφέρει. Τα προβλήματα θα αναδυθούν μόλις οι πολίτες νιώσουν στην τσέπη τους τις συνέπειες αυτών των μέτρων.
Αυτό θα ξεκινήσει από το καλοκαίρι και θα κορυφωθεί το Φθινόπωρο.
Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης μοιάζει με την κάλυψη απασφαλισμένης χειροβομβίδας με άνθη. Τα άνθη δεν μπορούν να συγκαλύψουν την έκρηξη.
Η δημοσκοπική φθορά της κυβέρνησης του κ. Τσίπρα ξεκίνησε την επομένη των εκλογών του περασμένου Σεπτεμβρίου όταν οι πολίτες άρχισαν να πληρώνουν τους φόρους.
Με την έναρξη της φετινής περιόδου καταβολής των φόρων, η κατάρρευση θα γενικευθεί. Αν καταφέρει και μείνει στην εξουσία μέχρι τέλους του έτους το πιθανότερο είναι να έχει επιστρέψει σε μονοψήφια ποσοστά.
Αν υπάρξει συμφωνία τις προσεχείς εβδομάδες, η κυβέρνηση θα μπορούσε να ανακόψει το ρυθμό της φθοράς της. Οποιαδήποτε θετική ανάδραση στην οικονομία λόγω πρόσβασης των τραπεζών στη ρευστότητα της ΕΚΤ δεν μπορεί παρά να είναι προσωρινή. Η φοροκαταιγίδα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα και τη διόγκωση της μαύρης οικονομίας, αλλά και τη διεύρυνση της εξαθλίωσης.
Η στήλη έχει επισημάνει πως η μόνη λογική και προφανής κίνηση της κυβέρνησης είναι η “ηρωική” έξοδος από την εξουσία.
Επειδή όμως δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα, αν επιλέξει να παραμείνει και καταφέρει να περάσει από τη Βουλή, ό,τι τέλος πάντων της επιτρέψουν να περάσει, το πολύ το Φθινόπωρο η κατάσταση δεν θα είναι διαχειρίσιμη.
Οι “θεσμοί” έχοντας μπροστά τους το Brexit και το προσφυγικό εμφανίζονται ιδιαίτερα υποχωρητικοί. Αυτό όμως δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί για πολύ…
Όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν λοιπόν πως βαδίζουμε προς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις και τεκτονικές ανατροπές…
Κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει πως θα είναι τα πράγματα στο τέλος του χρόνου, ενδεχομένως και στο τέλος του θέρους…
