ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΤΑΥΡΗΣ*…«Αυτοί δεν μπορούν να κάνουν μια εκλογή για να βγάλουν πρόεδρο, θέλουν να μας κυβερνήσουν κιόλας;». Αυτή η φράση ακούγεται από πολλούς για τις εκλογές της Ν.Δ., και όχι αδικαιολόγητα. Η άποψή τους ενισχύεται, καθώς ο καθένας έχει στο μυαλό του έναν συγκεκριμένο τρόπο που διεξάγονται οι εκλογές στα πέρατα του κόσμου. Εκλογές εθνικές, κομματικές, συλλογικές, σε καθεστώτα δημοκρατικά, αυταρχικά ή μονοκομματικά, παντού και πάντα ο ψηφοφόρος ψηφίζει με έναν συγκεκριμένο τρόπο, σε ένα συγκεκριμένο σημείο.
Η Ν.Δ., στο πλαίσιο μιας «πλέριας» Δημοκρατίας, κατά την έκφραση και την αντίληψη αριστερίστικων νεφελωμάτων, έβαλε σκοπό της να ψηφίζει «όποιος θέλει» και «όπου θέλει». Πάλι καλά που δεν είπαμε και «όποτε θέλει». Λες και όλα τα άλλα λειτουργούν δημοκρατικά στη Νέα Δημοκρατία, και το μόνο που απέμενε ήταν το «βάθεμα και το πλάτεμα» της Δημοκρατίας στην εκλογή αρχηγού.
Αυτό το «όποιος θέλει» και κυρίως το «όπου θέλει» είναι που αναγκάζει σε αναζήτηση τεχνολογικών λύσεων που θα επιτρέπει σε όλους τους Ελληνες πολίτες να ξυπνήσουν την Κυριακή το πρωί και να μπορούν να ψηφίσουν, όπως λέει ο λαός, «όπου καπνίσει στον καθένα». Στο σημείο της εκδρομής, του εξοχικού, της καφετέριας που συχνάζει. Ενας εκλογικός κατάλογος σε όλη την Ελλάδα με όλους τους Ελληνες πολίτες, διεσπαρμένος σε 1.245 εκλογικά τμήματα ανά την επικράτεια αλλά και σε 44 σημεία της Ευρώπης. Την απάντηση σε αυτό το πρόβλημα, το κόμμα και η… πολύπαθη ΚΕΦΕ την αναζητεί από εταιρείες, θέτοντας προϋποθέσεις συχνά μη συμβατές μεταξύ τους: να είναι μεγάλη εταιρεία για να είναι αξιόπιστη αλλά με μικρό κόστος (γιατί είναι γνωστά τα οικονομικά προβλήματα) και σε ελάχιστο χρόνο, που μόνον οι μεγάλες και ακριβές εταιρείες μπορούν να ικανοποιήσουν! Το πιο απλό και φυσιολογικό θα ήταν να δοθεί δικαίωμα ενός μήνα σε όποιον θέλει να ψηφίσει, να προσέλθει σε ένα οποιοδήποτε γραφείο της Ν.Δ. να εγγραφεί, να καταθέσει το αντίτιμο των 3 ευρώ και να δηλώσει πού θα ασκήσει το δικαίωμά του. Να συνταχθούν οι κατάλογοι, να δημιουργηθούν τα εκλογικά τμήματα και να προσέλθουν να ψηφίσουν όλοι «όσοι θέλουν, εκεί που θέλουν», αλλά όχι εκεί που θα τους «καπνίσει» την Κυριακή το πρωί. Ούτε εταιρείες, ούτε αστοχίες, ούτε υπέρογκες δαπάνες, και απολύτως δημοκρατικά.
Αυτή η στρεβλή άποψη περί Δημοκρατίας, ιδιαίτερα για ένα αστικό – λαϊκό -φιλελεύθερο – συντηρητικό δεξιό ή κεντροδεξιό, ή όπως αλλιώς το θέλει ο καθένας, κόμμα δεν συναντάται πουθενά! Η λογική του Νεοδημοκράτη της μιας ημέρας, που δεν πρέπει να τον βάλουμε δυο φορές σε «κόπο» ή που δεν πρέπει να «εκτεθεί» μπαίνοντας σε γραφείο του κόμματος, δεν περιποιεί τιμή σ’ εκείνους που την έχουν και τη διατυπώνουν.
Αγαπητοί κύριοι θιασώτες αυτής της «χύδην δημοκρατίας» μόνο δημοκρατικά δεν είναι τα πιστεύω σας, πολύ δε περισσότερο δεν διαθέτετε νεοδημοκρατικά συναισθήματα. Για τους Νεοδημοκράτες που αγωνίζονται, πικραίνονται, αλλά εξακολουθούν να πιστεύουν στις ιδέες, τις αρχές, αλλά και την Ιστορία αυτού του κόμματος, είναι τιμή η συμμετοχή σε αυτήν τη διαδικασία με οποιοδήποτε τίμημα κόπου, χρόνου ή χρήματος. Για τους υπόλοιπους, «ε, τι κοστίζει μισή ώρα από τη βόλτα και το αντίτιμο ενός φρέντο εσπρέσο;». Και ολίγα για την ντροπή της 22ας Νοεμβρίου: Επρόκειτο για ένα εγχείρημα με εταιρεία αμφιβόλου αξιοπιστίας και φθηνή (λιγότερο από το ένα τέταρτο της εκ των υστέρων επιλεγείσας αξιόπιστης λύσης), με ελλειμματική υποστήριξη από τις κομματικές υπηρεσίες και με το προσωπικό της Ν.Δ. μήνες απλήρωτο. Με την ΚΕΦΕ αποκλεισμένη από την παρακολούθηση εξέλιξης του έργου, λόγω της άποψης του προέδρου της και γραμματέα του κόμματος ότι ήταν αναρμόδια, ήταν αναπόφευκτο να οδηγηθεί σε ολική αποτυχία.
Αυτά όμως είναι θέματα που σε μέλλοντα χρόνο πρέπει να ξεδιαλυθούν. Εκείνο όμως που τώρα προέχει είναι ο μονόδρομος της επιτυχίας. Μπορεί στη δεύτερη φάση να έγιναν περισσότερα μέσα σε 20 ημέρες απ’ όσα είχαν γίνει τις προηγούμενες 50 ημέρες, όμως αυτό δεν φτάνει. Πέραν της θεραπείας σε μεγάλο βαθμό των τεχνικών και οργανωτικών προβλημάτων, απαιτείται προσπάθεια όλων μέχρι την τελευταία στιγμή. Τα στελέχη, τα μέλη και οι πραγματικοί φίλοι της Ν.Δ., αλλά κύρια και πάνω απ’ όλα οι τέσσερις υποψήφιοι πρόεδροι, να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης. Αλλωστε το ρίσκο εξακολουθεί και σήμερα να υπάρχει, καθώς παρεμβάλλεται ο ανθρώπινος παράγοντας και το ενδεχόμενο υστερόβουλης διάθεσης δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί.
Η εκλογή προέδρου δεν λύνει όλα τα προβλήματα της Ν.Δ. Αυτή όμως η προσπάθεια εκλογής προέδρου είναι η τελευταία οργανωτική ευκαιρία για να μπορέσει αυτό το κόμμα να διαδραματίσει τον σημαντικό ρόλο που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
* Ο κ. Φίλιππος Ταυρής είναι μέλος της Κεντρικής Εφορευτικής Επιτροπής της Ν.Δ.
Ταυρής Φίλιππος
Έντυπη:.kathimerini.gr
