Σε αρκετές περιοχές της χώρας, τιμούμε κάθε χρόνο τους πυρπολητές, που με τα «μπουρλότα» τους, κατανίκησαν τον οθωμανικό στόλο και κέρδισαν τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Όσο και αν η εποχή εκείνη μοιάζει πολύ μακρινή, οι «αυτοκρατορικές» βλέψεις των γειτόνων μας και η συνεχής αύξηση της δύναμης πυρός των ενόπλων τους δυνάμεων, δημιουργούν αργά αλλά σταθερά συνθήκες ανισότητας και κινδύνου, καθώς και οι προκλήσεις του «προβληματικού γείτονά» μας συνεχώς και πληθαίνουν.
Η πολεμική του ισχύς, μεγαλώνει συνεχώς τόσο από άποψη Ανθρώπινου δυναμικού όσο και από το πλήθος των υπερσύγχρονων πολεμικών μηχανών Ξηράς – Θάλασσας και Αέρος τις οποίες είτε κατασκευάζει ο ίδιος είτε προμηθεύεται από τις μεγάλες δυνάμεις της πολεμικής βιομηχανίας..
Σε μια εποχή τεράστιας οικονομικής κρίσης για τη χώρα μας, καλό θα ήταν να ξαναθυμηθούμε μεθόδους άλλων εποχών, αλλά με σύγχρονο χαρακτήρα.
Αναφέρομαι σε μια ιδέα που βασίζεται στην τροποποίηση της τεχνολογίας των «ρομποτικών μέσων φύλαξης» των θαλάσσιων συνόρων, ώστε με βάση την ίδια ιδεολογία και με τη στήριξη της τεχνολογίας να επιτευχθεί η δυνατότητα της επίθεσης με πλήρη αποτελεσματικότητα, σε πλοία εχθρικών δυνάμεων σε περίπτωση απειλής.
Μιλάμε για, μικρά σκάφη, μη επανδρωμένα, αθόρυβα, ταχύτατα, «φορτωμένα» εσωτερικώς με ισχυρή εκρηκτική ύλη η οπoία θα πυροδοτείται κατά βούληση του ελεγκτή του σκάφους.
Πρόκειται για μικροσκοπικά ηλεκτροκίνητα σκάφη, τα οποία χειρίζονται οι χειριστές από κάποιο κέντρο σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας ή και εκτός αυτής.
Όταν ένας χειριστής, σε περίπτωση εμπλοκής, ενημερωθεί για την ύπαρξη κάποιου εχθρικού πλοίου επιλέγει το τηλεκατευθυνόμενο που βρίσκεται στο πλησιέστερο σημείο προς τον στόχο και το κατευθύνει προς το μέρος του.
Από την οθόνη του υπολογιστή του έχει οπτική επαφή με το περιβάλλον του σκάφους μέσω της κάμερας (χάρη στον IR προβολέα έχει εικόνα και στο σκοτάδι) αλλά και μέσω του Radar που διαθέτει το σύγχρονο «πυρπολικό». Επίσης στην οθόνη, μέσω GPS παρέχεται στον χειριστή και η ακριβής θέση του σκάφους.
Λόγω του μεγέθους του σκάφους, της υψηλής του ταχύτητας (έως και 80 Κόμβους, ανάλογα την αυτονομία και το κόστος που επιθυμούμε να πετύχουμε) αλλά και της ιδιότητας του να είναι αθόρυβο χάρη στην ηλεκτροκίνηση, το σκάφος μπορεί να πλησιάσει χωρίς να γίνει αντιληπτό το αντίπαλο σκάφος – πλοιάριο και η συνέχεια είναι εύκολο να εννοηθεί.
Η υλοποίηση της παραπάνω ιδέας γίνεται με συνδυασμό υπαρχουσών τεχνολογιών που το κόστος τους είναι ιδιαίτερα χαμηλό.
Το κέρδος από την χρήση αυτής της τεχνολογίας είναι μεγάλο τόσο οικονομικά όσο και από άποψη ισχύος, δεδομένου ότι με κατασκευές μερικών χιλιάδων ευρώ, μπορεί να επιτευχθεί αποτέλεσμα που θα υπερβαίνει κάθε προσδοκία.
Η μέθοδος ήδη εξετάζεται σε υψηλά κλιμάκια σε άλλες χώρες και καλό θα ήταν να συζητηθεί και στη δική μας.
Βαλ. Αθανασιαδης
