Η πολυπτωχία και ο τρόπος καταργήσεώς της…

Του Τάσου Αβραντίνη… Παρακολουθώντας πολύ προσεκτικά τη φοροληστρική πολιτική της κυβέρνησης Τσίπρα, η οποία ξεπέρασε την επίσης φοροληστρική πολιτική των προηγούμενων κυβερνήσεων Σαμαρά, Παπανδρέου κ.ά., και θα φθάσει στο τέλος να φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέουμε, θυμήθηκα το συγγραφικό πόνημα του Ονωρίου Ε΄ των Γκριμάλντι, ο οποίος έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη φορολογική μάστιγα.

Αυτός κυβέρνησε το Πριγκιπάτο του Μονακό με τρομοκρατικές μεθόδους, όπως άλλωστε και οι προηγούμενοι από αυτόν Γκριμάλντι, εφαρμόζοντας την ακόλουθη σοσιαλιστική πολιτική (όλοι οι τύραννοι αργά ή γρήγορα καταφεύγουν στον Σοσιαλισμό): έθεσε σε καθεστώς διοικητικού ελέγχου τα πάντα, όλα τα γνωστά στην εποχή του καταναλωτικά είδη και την όποια παραγωγή του κρατιδίου και τα φορολόγησε ανηλεώς.

Φορολόγησε εισαγωγές, εξαγωγές, δικαιώματα, άυλες αξίες, συναλλαγές. Οι φόροι όμως δεν έφταναν για να καλύψουν τις αλόγιστες δαπάνες του και φορολόγησε το νερό, τα νεογέννητα, τα κατοικίδια, τα νεογέννητα των κατοικιδίων, των κοπαδιών κοκ.

Δημιούργησε και ένα δυσνόητο και πολύπλοκο σύστημα για τις φορολογικές δηλώσεις και τα τελωνεία, που είχε ως αποτέλεσμα να παρανομούν όλοι οι εξαθλιωμένοι Μονεγάσκοι και να τους επιβάλλονται εξοντωτικές ποινές και κατασχέσεις της όποιας περιουσίας τούς είχε τελοσπάντων απομείνει.

Τα κρατικά έξοδα όμως δεν μειώνονταν και επειδή εν τω μεταξύ είχαν εξαντληθεί και οι πηγές της φορολογίας, στο τέλος αποφάσισε να φορολογήσει τα περιττώματα και τους βόθρους.

Ο Ονώριος μάλιστα, όπως διηγείται ο Κ. Α. Κύρου στο βιβλίο του Βλέποντας και γράφοντας, για να υποστηρίξει την πολιτική του συνέγραψε και βιβλίο με τίτλο Η πολυπτωχία και ο τρόπος καταργήσεώς της, ένα συνονθύλευμα ανοησιών που ακούει κανείς και σήμερα ως δικαιολογίες από τους αριστερούς και δεξιούς κρατιστές, υποστηρικτές της μεγάλης, άδικης και δημευτικής φορολογίας, προκειμένου να αποφύγουν την ενοχλητική συζήτηση για μείωση του υδροκέφαλου κράτους. Παραθέτουμε ένα εκτενές απόσπασμα από το βιβλίο του Κύρου, με δικό μας τίτλο «Πλατεία Γκριμάλντι (πρώην Συντάγματος)».

Κατεβάστε όλο το άρθρο σε P D F από το athensreviewofbooks.com