Τρία ποιήματα έχουν σημαδέψει την θεραπεία μου. Η τρελή ροδιά, οι Στροφές Στροφάλων και τα Τριζόνια. Ο τρόπος που ανασαίνω, βολεύει στην απαγγελία τους. Και πάντοτε τα απαγγέλω μαζί.
Και τα τρία έχουν «ταυ» στον τίτλο τους. Ίσως αυτό το καταραμένο ταυ που στοίχειωσε τα παιδικά μου χρόνια (δηλαδή όλα μου τα χρόνια) υποτάσσεται στην εκφορά του λόγου και δεν ρεζιλεύομαι τραυλίζοντάς τα.
Όπως συχνά παθαίνω με την λέξη τούβλο (μονίμως τουτουτούβλο), την λέξη ταχύτητα (ταταταταταταχύτητητητητ-τ-τ-τ-τ-τα)
Και τα τρία ποιήματα,έχουν ένα μυστικό.Είναι τελείως υποταγμένα στη ανάσα των ποιητών, ότ-τ-ταν τα κατασκεύαζαν. Κι έτσι, παίρνεις μια ιδέα από το πνευμονικό τους εργαστήριο.
Ακόμη και τα προδήλως ρυθμικά, όπως τα Τριζόνια, κάηκες άν τα εκλάβεις ως δόξα του εννεασύλαβου, με συνδρομή οκτασυλλάβων.
Απαγγέλονται και έτσι, αλλά δεν ερμηνεύονται έτσι. Η ομοιοκαταληξία είναι συμβατική, αλλά οι στίχοι μπαίνουν ο ένας στον άλλον και διαλύουν την σύμβαση. Συχνά, καταλήγουν στο δίζυγο 11-7, ακόμη και στην τρόικα 3-8-7 και δεν χρειάζεται να καταπίνεις τ-τ-τις λέξεις Πήλιο και σπήλαιο, κρύβοντας τη χασμωδία.
Στις Στροφές Στροφάλων, ωσεί θρίαμβος του αναγνώστη που αφηγείται σε μοναστηριακή τράπεζα για να κατεβαίνει πιο πειστικά το ροβύθι με τις γουλιές τις ευλογίας, βρίσκομαι στην ουσία μπροστά σε έναν κοχλία του Αρχιμήδη που σηκώνει το νερό από το ρέμα στα χωράφια.Θα μπορούσε να έχει τ-τ-το μέγεθος επίτομης εγκυκλοπαίδειας,αν ο ποιητής δεν ήταν πολυσχιδής.
Τέλος, η Τρελή Ροδιά,μου μοιάζει με το ρεύμα αέρα που κινείται παλινδρομικά ,ενόσω ένα παιδί παίζει μαζί της ,όπως σε ένα πασπαρτού από ουέστερν.
Τώρα θα υποψιαστείτε ότι ομιλώ για ποίησι και άλλα ετ-τ-τερόχθονα του νου, αλλά δεν θα το επιχειρούσα ποτέ: αυτά τα τρία αναγνώσματα, με βοηθούν να καταπιώ, έστω με κόπο, κάθε της Βουλής αγόρευση.
Παραβλέπω τους σφιγμένους ώμους των αγορητών, ή και αντιθέτως, την διαλυτική χαλάρα των αλλωνών, που έχουν τα ψηφαλάκια στην ποσέτα τους και τ-τ-τρίβουν τον χρόνο ώσπου να γίνει γιοφκαδάκι που θα στεγνώσει σε σινί.
Αυτά θα ήταν αδιανόητα, άν στη θέση τους, υπήρχε ακόμη ακμαία λειτουργία των Σούτζων, του Δημητρίου Παπαρρηγόπουλου και του Σικελιανού.Οι αγορεύσεις θα περιστρέφονταν σε υπαρκτά και άλυτα ζητήματα.
Και κανένας δεν θα παζάρευε το ποσοστό του ΦΠΑ, νομίζοντας πως όπου να΄ναι ,τα σύννεφα θα ρίχνουν καλαπόδια από αντίμετρα και εναλλακτικά σενάρια. Λέγουν τα και ισοδύναμα.
Να φοβάστε, ώ γέροντες
Τον αυτοβιογράφο
παρώδησα εδώ και 46 χρόνια, εποχή που λίγα αυτοκίνητα είχαν πέμπτη ταχύτητα και υπήρχαν ακόμη τ-τ-τ-ταχυδρομικά περιστέρια.
Τ-τ-τέτοια ώρα, τ-τ-τέτοια λόγια.
