Κάτι περίεργο συμβαίνει στα αγροκτήματα παγκοσμίως.
Τα τελευταία 50 χρόνια, οι ποσότητες τροφίμων που παράγουμε αυξανόταν σταθερά, ενώ ανάλογα με αυτό αυξανόταν και η καλλιεργήσιμη έκταση.
Μέχρι τις δυο τελευταίες δεκαετίες, όταν η παραγωγή τροφίμων άρχισε να αυξάνεται ανεξαρτήτως από την χρήση νέας γης. Αλλά πώς;
Υπάρχουν μερικοί τρόποι να αυξηθεί η απόδοση και η παραγωγικότητα της καλλιεργήσιμης γης. Ο πιο βασικός είναι με τη χρήση περισσότερων πόρων, αν και τότε υπάρχει το πρόβλημα της εξεύρεσης τους.
Μπορεί να φυτευθεί μεγαλύτερη έκταση, αλλά και αυτή θα πρέπει πρώτα να βρεθεί.
Μια άλλη λύση είναι να φυτευθούν περισσότεροι σπόροι στην γη που ήδη υπάρχει, αλλά τότε θα πρέπει να διπλασιάστεί ηεργασία και το προσωπικό.
Επίσης μπορεί να αυξηθεί ο όγκος του νερού για πότισμα, αλλά με αυξανόμενη ξηρασία δεν θα έχει αποτέλεσμα.
Και όμως, για πολύ καιρό τώρα αυτές ήταν οι πιο διαδεδομένες επιλογές αν κάποιος ήθελε να αυξήσει τον όγκο της παραγωγής που καλλιεργεί.
Πρόσφατα όμως τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Πριν από 40 χρόνια, σχεδόν όλη η αγροτική ανάπτυξη στηριζόταν στην αύξηση της σποράς σε όλο και περισσότερη γη.
Σήμερα η αγροτική ανάπτυξη παραμένει ακόμα έντονα συσχετισμένη με περισσότερα λιπάσματα, περισσότερο νερό, περισσότερη γη, αλλά όλο και περισσότερο προσανατολίζεται στην διεύρυνση των ποικιλιών, στη χρήση καλύτερης και πιο παραγωγικής σποράς και στην εφαρμογή καλύτερου τεχνολογικά αγροτικού εξοπλισμού.
Τα αγροκτήματα σταμάτησαν να μεγαλώνουν σε έκταση και απλά έδωσαν έμφαση στην ανάπτυξη της αγροτικής τους καλλιέργειας.
Αυτό που έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, είναι ότι η ανάπτυξη της παραγωγής παραμένει σταθερή και το μόνο που άλλαξε είναι η μεθοδολογία.
