Γράφει ο Φάνης Ουγγρίνης
Στα οικιστικά όρια της Θεσσαλονίκης εκτυλίσσεται τους τελευταίους μήνες μια άκρως προβληματική κατάσταση. Το θέμα μένει έξω απ’ τη δημόσια συζήτηση πιθανώς επειδή οι θιγόμενοι αδυνατούν να πιστέψουν πως ένας τέτοιος παραλογισμός είναι όντως δυνατός, ή επειδή είναι τόσο αποκαμωμένοι μετά οκτώ χρόνια ύφεσης, ώστε απλά να αδιαφορούν. Δεν αναφέρομαι στη δυνητική επικείμενη μαζική αποβιομηχάνιση, λόγω της πλημμυρίδας της τοπικής αγοράς από εισαγόμενα εκ Βαλκανικής προϊόντα.
Ούτε μιλάω για τα πολυάριθμα στρατόπεδα προσφύγων και «προσφύγων», τα οποία ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια σε βιομηχανικές μα και ημιαστικές περιοχές. Αυτό που έχω πληροφορηθεί από φίλους μεταποιητές αφορά μια απόφαση του συμβουλίου της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, ειλημμένη πριν λίγους μήνες και παραμένουσα σε ισχύ παρά τις μεμονωμένες προσπάθειες κάποιων επιχειρηματιών.
Σύμφωνα λοιπόν με όσα γνωρίζω για την απόφαση αυτή, όσες μεταποιητικές επιχειρήσεις της περιοχής λειτουργούν εκτός βιομηχανικών Πάρκων ή Περιοχών, είναι υποχρεωμένες να εγκατασταθούν σε τέτοιους υποδοχείς μέχρι τις 17 Δεκεμβρίου του 2017, αλλιώς θα πρέπει να διακόψουν τη λειτουργία τους.
Με άλλα λόγια, πολλές εκατοντάδες βιομηχανίες και βιοτεχνίες υποχρεώνονται να μεταφερθούν στη ΒΙΠΕΘ Σίνδου (όπου ούτως ή άλλως δεν υπάρχουν διαθέσιμα οικόπεδα!), και-ω του θαύματος-μέσα σε 18 μήνες θα πρέπει να έχουν σχεδιάσει, κατασκευάσει, νομιμοποιήσει και ενεργοποιήσει ολοκαίνουργια εργοστάσια, και μάλιστα σε μια περίοδο ανυπαρξίας διαθέσιμων χρηματοδοτικών κεφαλαίων. Θέλω να πιστεύω πως τελικά θα συνειδητοποιηθεί το αντικειμενικά ανέφικτο του μέτρου, ώστε η Περιφέρεια να αναθεωρήσει και να μεταφέρει σε μεγάλο βάθος την ημερομηνία λήξης της προθεσμίας.
Πιθανότατα όμως οι μονάδες αυτές θα τεθούν σε κάποιο καθεστώς ομηρίας, απ’ αυτά που γνωρίζουν καλά όσοι τολμούν να επιχειρούν στην Ελλάδα, και ίσως και εκτός προγραμμάτων ΕΣΠΑ.
Αυτή είναι η πιο πρόσφατη γνωστή τρικλοποδιά που έχει βάλει το ελληνικό κράτος στη μικρομεσαία μεταποίηση, και φυσικά δυνητικά αφορά πολλές χιλιάδες αντίστοιχες μονάδες, πέραν αυτών της Θεσσαλονίκης. Το Δημόσιο εξουθενώνει όποιον επιχειρηματία προσπαθεί να παράξει πλούτο, οδηγώντας τον συχνά είτε στην μαύρη οικονομία ή στο εξωτερικό. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που καταφέρνουν να εξελιχθούν σε οντότητες αξιόλογες ακόμη και με τα διεθνή κριτήρια, με τους υπόλοιπους να αγκομαχούν, ειδικά τα χρόνια μετά το 2010.
Κι από δίπλα τους στριμώχνουν και οι τράπεζες, με πανάκριβες χρηματοδοτήσεις που δίδονται με ιδιαίτερα μεγάλες καλύψεις, σε αντίθεση με τα δάνεια των πολύ μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων. Τώρα τους ζητάται να ξετιναχτούν εντελώς για να καταβάλλουν τις μελλούμενες υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές, χωρίς καν να γνωρίζουν αν θα λάβουν κάτι στο τέλος του εργασιακού τους βίου.
Τα υποζύγια αυτά δεν μπορούν να δώσουν άλλα, και μαζί τους έχουν λυγήσει και οι δεκάδες χιλιάδες των αυτοαπασχολούμενων. Ήδη 117.000 μικρά επαγγελματικά δάνεια έχουν κοκκινίσει, οι οφειλές στη ΔΕΗ ανεβαίνουν συνεχώς, και είναι γνωστή η εκτόξευση των ληξιπρόθεσμων οφειλών προς το Δημόσιο, μόνο το τελευταίο δωδεκάμηνο. Τα έσοδα του κράτους νομοτελειακά θα βουτήξουν τους επόμενους μήνες, επειδή πολλοί θα αναγκαστούν να στραφούν στη φοροδιαφυγή, ενώ άλλοι απλά θα τα βροντήξουν. Όσοι δε κινούμαστε στην αγορά γνωρίζουμε πως και τα λεφτά των στρωμάτων τελείωσαν μετά το Φλεβάρη, επιβεβαιώνοντας τη σχετική πρόβλεψη της ΕΤΕ, οπότε η φετινή ύφεση θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, παρά τις σαχλές αερολογίες της κυβερνητικής εκπροσώπου περί ποταμών χρήματος που θα πέσουν στην αγορά.
Ό,τι περισσέψει από τις ευρωπαϊκές δόσεις(όταν και αν τις λάβουμε) θα επιστρέψει βασικά στις τράπεζες και από κει στο Δημόσιο, με μορφή έντοκών γραμματίων. Ζόφος γενικός. Τη λύση του ισοσκελισμού δια της μείωσης δαπανών θα την δώσει νομοτελειακά ο κόφτης, κάποια στιγμή μετά τον Οκτώβριο, και τότε θα ξανάχουμε πολιτικές εξελίξεις, ελπίζω τις οριστικές για την λήξη της ύφεσης. Ο Τσίπρας αποκλείεται να μην προσπαθήσει να αθετήσει και αυτήν του τη δέσμευση στους εταίρους.
Αν κάτι θα έπρεπε να επιζητά το κράτος-και ειδικά η επόμενη κυβέρνηση-από τους επιζήσαντες μικρομεσαίους ιδιώτες είναι να αξιοποιήσουν την αποδεδειγμένη δημιουργική τους ικανότητα, κι όχι να τους αρπάξει όσες πενταροδεκάρες είχαν καταφέρει να αποταμιεύσουν. Ας πάψει επιτέλους να τους στύβει κι ας τους δώσει τη δυνατότητα να προσαρμοστούν απερίσπαστοι στα νέα παραγωγικά δεδομένα, είτε είναι εσωστρεφείς βιοτέχνες ή υπεράριθμοι δικηγόροι.
Δικαιούνται όλοι τους μια δεύτερη ευκαιρία, κι όχι νέες αναποδιές σαν αυτή που περιέγραψα στην αρχή του κειμένου. Δικαιούνται ένα κράτος συμπαραστάτη κι όχι αντίπαλο, αλλιώς αναπόφευκτα θα κλατάρουν. Όλος ο λαός μας, χωρικοί μα και αστοί, γνωρίζει πως κάθε ζωντανό χρειάζεται τροφή, φροντίδα και ξεκούραση για να συνεχίσει να προσφέρει αγόγγυστα. Έλα μου όμως που οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι λαός μόνο στα λόγια! vimapress.gr
