Έχουν μετατρέψει τη βουλή και το πολίτευμα, σε εργαλείο διευθέτησης της εσωκομματικής τους κρίσης, με αποτέλεσμα να εξευτελίζεται το κοινοβούλιο και να κάνουν πράγματα χειρότερα από αυτά που κατηγορούσαν τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Χώρες που “πλήττονται” ρέπουν προς τα άκρα, με αποτέλεσμα να χάνεται η κεντροδεξιά και η κεντροαριστερά και να προβάλλονται μορφώματα χωρίς θετικό λόγο, παρά μόνο λόγο ασαφή, αρνητικό, ξύλινο, διασπαστικό, λόγο μίσους προς τους πολλούς που “πλανήθηκαν – πουλήθηκαν – έσκυψαν”.
Άραγε πότε σε αυτή τη χώρα, όπως σε άλλες πολιτισμένες χώρες, θα σταματήσει το πέρα-δώθε πολιτικό εκκρεμές;
Πότε θα ξεπεράσουμε φανατισμούς, ανωριμότητα, συνθήματα, φαντασιώσεις, ιδεοληψίες, κομματικές δεσμεύσεις, πολιτικό κόστος, για το ύψιστο που λέγεται αλήθεια, λογική, παντέρμη.. πατρίδα.
Βρείτε τα, δείτε τι κάνανε άλλες πιο ώριμες με δημοκρατικές δομές χώρες, όπως Ιρλανδία – Κύπρος κλπ, ενωθείτε έστω τύποις, έστω νοερά, κέρδος θα έχουμε.
Όλοι αυτοί οι κομματικοί τακτικισμοί κοστίζουν στη χώρα απίστευτα χρήματα, που στο τέλος πληρώνει ο φορολογούμενος, μόνο η απόφαση για δημοψήφισμα στοίχισε πέρα από τα χρήματα, και 15.000 θέσεις εργασίας.
Σοβαρευτείτε και αν μπορείτε προσπαθήστε να κυβερνήσετε, αν δε μπορείτε φύγετε πριν να διαλυθούν τα πάντα.
Το παλιό πέθανε και αρνείται να το αντιληφθεί ακόμη, το νέο που πρέπει να γεννηθεί, αρνείται να βγεί μέσα από τα τυμπανιαία πτώματα, που όζουν παρελθόν και μιζέρια.
Στην κεντροδεξιά δεν υπάρχει πολιτική πρόταση, απλά περιμένουν όλοι ποιος θα είναι αυτός, που θα πετάξει το πτώμα μακριά και θα φτιάξει ένα καινούργιο, μα εντελώς καινούργιο μαγαζί.
Στην κεντροαριστερά του πασόκ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων, τους πήρε το ποτάμι παραμάζωμα, και εκεί περιμένουν τον παρακλητό τους να επαναλάβει το μύθο του Ανδρέα.
Ο μικρός Αλέξης δεν μοιάζει να μπορεί να τα καταφέρει, είναι λίγος ο ίδιος και με μικρούς ορίζοντες.
Το ότι φτάσαμε στο 2015 και η μουχλιασμένη φυσιογνωμία του πρόεδρου Λεβέντη, εκφράζει και εκπέμπει νότες ανανέωσης και ελπίδας, δείχνει το πόσο έχουν σαπίσει τα πολιτικά πτώματα που μας κυβερνούν.
Η λογική του “δεν πρέπει να νικήσει ο Σύριζα οπότε ψηφίζω ΝΔ” – δηλαδή μία λογική μέσες άκρες του μη χείρον βέλτιστον, δεν εκφράζει πλέον τον Έλληνα πολίτη.
Αν διερευνήσουμε την κατάσταση, στο χώρο της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, θα παρατηρήσουμε ότι την τελευταία δεκαετία οι κύριοι εκφραστές του χώρου, Πασόκ- ΝΔ, δεν ικανοποιούν τους ψηφοφόρους τους.
Αυτό οφείλετε κυρίως στο ότι παραμένουν κόμματα που εκφράζουν κυρίως μια κομματική ολιγαρχία, τους κοτζαμπάσηδες και όχι την βασική ιδεολογία τους, όπως εκφράζεται από τα σύγχρονα δυτικά ρεύματα.
Το ασύμβατο με τις βασικές αρχές του ευρωπαϊκού πολιτισμού, θρησκευτικό-πολιτικό ιδεολόγημα του Ισλαμισμού, που από την πρώτη στιγμή εμφάνισης του είτε υπό την μορφή της Αραβικής εξάπλωσης, είτε υπό την μορφή της Τουρκοκρατίας έχει συρρικνώσει τον Ελληνισμό, συνεχίζει να απειλεί αυτή την ίδια την ύπαρξη του.
Πατριωτισμός λοιπόν απαιτείται, σε συνδυασμό με τη φιλοσοφία που έχουν τα αντίστοιχα δυτικά ρεύματα.
Όσο όμως υπάρχει η προσδοκία της εξουσίας και τα οφέλη της, τα κυρίαρχα σόγια της κάθε οικογενειακής κομματικής νομενκλατούρας, δεν θα επιτρέψουν καμία ανανέωση, δεν θα αφήσουν τους ικανούς της όποιας παράταξης, να αναλάβουν την διακυβέρνηση της χώρας.
Στη χώρα θα κυριαρχούν κάποιοι τάχατες αριστεροί, με ότι θα σημαίνει αυτό, γιατί απλούστατα στην κεντροδεξιά μα και στην κεντροαριστερά, θα κυριαρχούν οι μετριότητες της κάθε οικογενειακής ή μη – κομματικής ολιγαρχίας.
