Παρ’ όλα αυτά η “συνταγή” κολλάει. Κολλάει στην εμμονή ορισμένων, όπως (παλαιότερα) ο Δραγασάκης (πριν τον βάλουν στον πάγκο της ομάδας) και σήμερα οι κομισάριοι Παππάς, Σκουρλέτης, Σταθάκης, Φίλης και κάτι Τριανταφυλλίδηδες που ακόμη νομίζουν πως οι γδαρμένοι φορολογούμενοι και το εκλογικό σώμα ιδρώνουν… στην ιδέα μήπως και δεν έχουμε αριστερή κυβέρνηση. Και τι θα απογίνει η Ελλάδα…
Και ενώ ο Τσίπρας διπλοφιλάει το καπιταλιστικό χώμα του Νταβός και τα πόδια αυτών που το πατούν, βγαίνει στην Αθήνα ο κομισάριος Παππάς και κουνάει το δάχτυλο στους επενδυτές θυμίζοντάς τους, όπως η αείμνηστη Βέμπο… “Να τι θα πει Ελλάδα…”.
Μαλώνει ο κομισάριος Σκουρλέτης τους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής γιατί δεν έχουν ταξική συνείδηση… Ποιους τώρα; Τους μεταλλωρύχους που δουλεύει ένας για να ταΐσει πέντε της οικογένειας και της γειτονιάς του…
Αρπάζεται ο κομισάριος Φίλης, από όσα σούρνουν οι πάντες για την ανυπαρξία του ΣΥΡΙΖΑ στην Παιδεία, και μιλάει για εκσυγχρονισμούς που θα του βγάλουν τα μάτια οι ίδιοι οι σύντροφοι αν τους βάλει να δουλέψουν…
Ενώ ο Τσακαλώτος, που δεν έχει αντιληφθεί ακόμη αν είναι υπουργός, σε ποιο υπουργείο είναι και ποιο είναι το αντικείμενο του, ούτε που νοιάζεται και λέει ό,τι του κατέβει.
Ευτυχώς που το ΔΝΤ και οι δανειστές δεν τον παίρνουν στα σοβαρά και δεν απαντούν. Ευτυχώς που και ο Τσακαλώτος δεν συνέχισε γιατί ο λογαριασμός… θα πήγαινε κατ’ ευθείαν στον Τσίπρα. Και μάλιστα στο Νταβός.
Καλά κάνει ο Τσίπρας και έχει από κοντά την Γεροβασίλη (με το καρφιτσωμένο χαμόγελο και τα ειδικά πέτσινα παντελόνια) να μαζεύεται ο Τσακαλώτος και να ξεστομίζει μόνο αυτά που του έχουν γράψει στο σημείωμα…
Από εκεί και πέρα ο Τσίπρας έχει βοήθεια. Οι κομισάριοι Δρίτσας και Σπίρτζης πουλάνε κράτος και το απόγευμα κατεβαίνουν μαζί με τους οργανωμένους εργατοπατέρες και κρατάνε πανό… Πουλάνε ότι είναι ταγμένοι, από το Μαξίμου, να πουλήσουνε και βρίζουν την δεξιά που δεν πούλησε αλλά ανάγκασε τους αριστερούς…
Άρα τι έχει να φοβάται ο Τσίπρας εκτός από τους διπλανούς του, τους δικούς του, τους εκ δεξιών και αριστερών του, που έχουν μείνει στην εποχή Λαφαζάνη – Λαπαβίτσα και είναι ανίκανοι να αντιληφθούν τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα ο οποίος ομιλεί πλέον άπταιστα τις “γλώσσες” του Νταβός, της Ουάσινγκτον, του Βερολίνου και των Βρυξελλών…
Γιατί να φοβηθεί από τώρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις δημοσκοπήσεις που τον δείχνουν ότι παίρνει για τα καλά κεφάλι στην πολιτική σκηνή και φέρνει πάλι σε θέση απειλής την ΝΔ;
Νομίζω ότι είναι νωρίς. Θα δούμε πόσο χρειαζούμενος για την οικονομία και την κοινωνία θα γίνει ο Κυριάκος και η Ν. Δ. όταν θα φθάσει η ώρα (γιατί θα φθάσει) και βεβαίως πριν παραλάβει το τιμόνι του καραβιού.
Μέχρι τότε όμως ο Κυριάκος θα περάσει πολλά και ειδικά τεστ. Θα περάσει πολλές δοκιμασίες. Και μάλιστα με αυστηρότατους κριτές όλους τους πολίτες. Όλους τους φορολογούμενους. Όλους τους ψηφοφόρους. Ακόμη και εκείνους του ΣΥΡΙΖΑ που προστέθηκαν στην βάση του 3%.
Τις ίδιες δοκιμασίες πέρασε και ο Τσίπρας, ως αντιπολίτευση του 2014, με πολλές λαϊκές ανοχές και αντοχές. Αλλά, χωρίς να τον ζορίσει κανείς, επέλεξε τον δρόμο που του έσπασε τα μούτρα και ως αριστερού και ως αρχηγού κόμματος και ως πολιτικού.
Έτσι ο Τσίπρας αποδείχθηκε τελικά μόνο καταφερτζής… Και μόνο έτσι μπορεί να συνεχίσει. Ως καταφερτζής του τρίτου μνημονίου. Γιατί, μετά το ασφαλιστικό και το αγροτικό (πριν τις δόσεις και τις αγορές) τον περιμένουν 23 μνημονιακές ιδιωτικοποιήσεις. Που έπρεπε ήδη να έχουν πάρει φόρα. Βάζοντας βεβαίως (σύμφωνα με την συνταγή) τον σύντροφο Σπίρτζη να κλαίει. Ξέρει αυτός. …capital.gr
