Περίεργα πράγματα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στην πολιτική μας σκηνή. Ας δούμε μερικά:
Ο Πρωθυπουργός συγκαλεί σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών και τους ζητάει βοήθεια, για να περάσει το Ασφαλιστικό από τη Βουλή. Γιατί το κάνει; Η πιο προφανής και λογική εξήγηση είναι ότι φοβάται ότι μπορεί να μην περάσει, εξαιτίας ενδεχόμενης «ανταρσίας» κάποιων βουλευτών της πλειοψηφίας.
Η κυβερνητική εκπρόσωπος, όμως, δηλώνει ότι δεν κινδυνεύει η πλειοψηφία αυτή, αντίθετα είναι πιθανό να ενισχυθεί (εδώ).
Ταυτόχρονα, εντείνονται οι ενδείξεις ότι το φλερτ με το κόμμα του Βασίλη Λεβέντη βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο. Το επιβεβαίωσε ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Αλέκος Φλαμπουράρης (εδώ).
Κυκλοφορούν φήμες ότι υπάρχουν και βουλευτές από άλλα κόμματα, που είναι έτοιμοι να υπερψηφίσουν κυβερνητικά νομοσχέδια και να μεταπηδήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Στη δεκαετία του ΄60, η μεταπήδηση βουλευτών από το ένα κόμμα είχε στιγματισθεί ως «αποστασία». Έκτοτε η λέξη αυτή κατατρύχει την πολιτική ζωή. Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας είχε προκαταβολικά χαρακτηρίσει «αποστάτες» όσους βουλευτές άλλων κομμάτων, πλην των (τότε) κυβερνητικών, θα ψήφιζαν τον υποψήφιο Πρόεδρο της Δημοκρατίας (εδώ).
Τελικά, τι ισχύει σήμερα; Οσοι βουλευτές άλλων κομμάτων «αποσκιρτήσουν» και στηρίξουν κυβερνητικά νομοσχέδια θα είναι «αποστάτες»;
Ο κ. Τσίπρας, πάντως, μιλώντας στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τα διέψευσε όλα: «Ούτε οικουμενική ούτε στήριξη της πλειοψηφίας ούτε τίποτα από όλα αυτά». Απλώς πρόσθεσε ότι θα γίνει διάλογος «με όσα κόμματα το επιθυμούν».
Δηλαδή, ο πρωθυπουργός, ως άλλος Ιησούς λέει: «Οστις θέλει οπίσω μου ελθείν…».
