Πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι τον κύριο Τζειμς Γκάλμπρεϊθ πήγε και συνάντησε στο Τέξας ο εξοχότατος κύριος πρωθυπουργός πριν τις εκλογές. Οπότε θα πρέπει να προσέχετε τις εκφράσεις σας γιατί αλλιώς θα χρειαστεί να πατε σε κανένα στατόπεδο δημοκρατικής και προοδευτικής επιμόρφωσης. Με το ταμείον στο μείον, κανένα ανεδαφικό παραμύθι δεν μπορεί να διαρκέσει πολύ. Χωρίς να προσφέρεις εργασία, προοπτική, ευκαιρίες και αξιοπρεπή ζωή όμως, δε σώζεις καμιά χώρα, κανέναν λαό και οι επιβαλλόμενες ”θυσίες” τελικά, δεν ωφελούν παρά μόνο τους βολεμένους που διατηρούν τα κεκτημένα τους εις βάρος του συνόλου. Η χώρα δεν παράγει, οικονομία είναι κυρίως παραγωγή καί μετά όλα τα άλλα. Έτσι γιά τήν ιστορία… Το πείραμα του Wrgl (Βεργκλ) σε νέα βαλκανική βερσιόν μέιντ ιν Γκρίς, και αφού προηγήθηκε άγριο όργωμα μέχρι δακρύων ( 2 μήνες πρίν το δημοψήφισμα και τα c.c) στο πετσί του μαύρου πρόβατου απο εταίρους Σόιμπλε και δανειστές … Και ιδού καταφθάνει ωσεί αστραπή εξ Ανδρομέδας με το αστρόπλοιο του ο Βαρουφάκης με τον παππού Γκαλμπρέιθ συνοδηγό, στο ρόλο του νεωτεριστή δημάρχου έχων παρά μάλης lap top ( αυτό με το μηλαράκι ) και περασμένο μέσα το πλάν Β!
Φυσικά ο Δημαρχος τού Βέργκλ δέν είχε καμία σχέση με τό χρηματηστηριακο κεφάλαιο ούτε ήταν υπάλληλος κανενός Σώρος… Το Wrgl (Βεργκλ) ήταν μια μικρή πόλη 4.500 κατοίκων στην Αυστρία όπου διεξήχθη ένα καινοτόμο οικονομικό πείραμα το 1932. Η Ευρώπη είχε χτυπηθεί από το κραχ του 1929, και το 1931 που εκλέχτηκε Δήμαρχος ο Michael Untergggenberger ήδη είχε επέλθει η μεγάλη ύφεση με 30%(!) ανεργία, και 10% άπορους ( σας θυμίζουν κάτι τα νούμερα;). Αν και ο ίδιος ο Μ.U δεν ήταν μαρξιστής ( όπως και ο γιάνης ) , είχε συνδικαλιστική δράση και υποστήριζε τα συμφέροντα των εργαζομένων ενάντια των πλουσίων επενδυτών του σιδηροδρόμου, πράγμα που το πλήρωσε με θάψιμο με την μη προσωπική του άνοδο στην ανώτερη ιεραρχία των σιδηροδρομικών υπαλλήλων ( όπως και ο γιάνης που τον φάγαν τα αλάνια τα συντρόφια στη στροφή ). Ο νέος δήμαρχος είχε έναν μακρύ κατάλογο έργων . Έργα όπως η ύδρευση της πόλης, η ασφαλτόστρωση των δρόμων, ο οδικός φωτισμός και η φύτευση δέντρων κατά μήκος των οδών. Αλλά τα δημοτικά ταμεία ήταν σχεδόν άδεια, και οι δημότες ήταν ήδη σε δεινή οικονομική κατάσταση.. Ο Δήμαρχος καταλάβαινε ότι μία αύξηση της φορολογίας τους, προκειμένου να χρηματοδοτηθούν τα δημοτικά έργα, θα οδηγούσε σε περαιτέρω φτώχεια και ύφεση ( σας θυμίζει αυτό κάτι σήμερα;). Ο Δήμαρχος όμως είχε μελετήσει το βιβλίο
Η Φυσική Τάξη του οικονομολόγου Silvio Gesell, ο οποίος πίστευε ότι η αργή κυκλοφορία του χρήματος είναι η κύρια αιτία για την παραπαίουσα οικονομία ( όπως και ο γιάνης με τον παππού). “Το χρήμα ως μέσο συναλλαγής ολοένα εξαφανίζεται από τα χέρια των εργατών παραγωγών και μαζεύεται στα χέρια των λίγων που το συσσωρεύουν, εκμεταλλεύονται τους τόκους, και δεν το επιστρέφουν πίσω στην αγορά”. “Όσο περισσότερο χρήμα έχουν περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι το κυκλοφορούν συνεχώς, τότε η Κοινωνία θα έχει υγιή ανάπτυξη και ευημερία”. Ο Δήμαρχος ξεκίνησε το ουάου πρόγραμμα των Δημοτικών του έργων, δίνοντας δουλειά σε πολλούς εργαζόμενους και εργολάβους. ξεκαθαρίζοντας ότι η πληρωμή τους θα γινόταν με σελίνια (το νόμισμα της Αυστρίας) όχι εκτυπωμένα από την Εθνική Τράπεζα της, αλλά από τον Δήμο του Wrgl.. Στις 31 Ιουλίου 1932 δόθηκαν τα πρώτα 1.800 Σελίνια για να πληρωθούν οι μισθοί των εργαζομένων, και η αξία των υλικών που αναλώθηκαν τον πρώτο μήνα στα δημοτικά έργα.
Οι άνθρωποι που πήραν αυτά τα νέα σελίνια, μπορούσαν να πληρώσουν τους δημοτικούς τους φόρους, αλλά και να αγοράσουν ψωμί.
Ο αρτοποιός παίρνοντας αυτά τα σελίνια μπορούσε να αγοράζει αλεύρι από τον μυλωνά. Ο μυλωνάς αγόραζε σιτάρι από τον γεωργό. Ο γεωργός αγόραζε εργαλεία από τον σιδερά. Ο σιδεράς αγόραζε παπούτσια από τον τσαγκάρη.
Ο τσαγκάρης πλήρωνε τον δάσκαλο που έκανε μάθημα στα παιδιά του.
Ο δάσκαλος αγόραζε ψωμί στον αρτοποιό. Και ο κύκλος κυκλοφορίας του χρήματος επαναλαμβανότανε συνεχώς και καθημερινά, σε τέτοιο σημείο ώστε ήδη την τρίτη μέρα, ο κύκλος εργασιών ολόκληρης της πόλης να είναι παραπάνω από 10πλάσιος από τα 1.800 σελίνια που δόθηκαν στη κυκλοφορία σε σημείο το να υποπτεύονται κάποιοι ότι κάποια σελίνια είχαν πλαστογραφηθεί. Ο Δήμαρχος όμως είχε εφαρμόσει μία πρόσθετη μέθοδο για να κάνει το χρήμα να αλλάζει συνεχώς χέρια με μεγάλη ταχύτητα: Τα χρήματα του Wrgl έχαναν το 1% της ονομαστικής τους αξίας κάθε μήνα.
Για να αποφευχθεί αυτή η υποτίμηση ο ιδιοκτήτης του γραμματίου το δαπανούσε όσο το δυνατόν γρηγορότερα! Ειδάλλως, την πρώτη μέρα του επόμενου μήνα, έπρεπε να αγοράσει ένα κουπόνι σαν γραμματόσημο, με αξία το 1% της ονομαστικής αξίας και να το κολλήσει στο χαρτονόμισμα. Υπήρχε δηλαδή μία λειτουργία αντίθετη από τον τοκισμό, που επέτρεπε στο χρήμα να κυκλοφορεί συνεχώς. Με την αύξηση του κύκλου εργασιών της πόλης ο αρτοποιός για παράδειγμα δεν προλάβαινε μόνος του να βγάζει τα ψωμιά που του ζητούσαν, υποχρεώθηκε λοιπόν να προσλάβει έναν βοηθό, τον οποίον πλήρωνε με τα σελίνια του Δήμου. Το ίδιο κάνανε και οι υπόλοιποι επαγγελματίες. Οι βοηθοί που προσλήφθηκαν όμως διευρύναν την αγοραστική δύναμη της πόλης και έτσι οι επαγγελματίες είχαν να αντιμετωπίσουν μία αύξηση της ζήτησης, σε σημείο που κανένας κάτοικος της πόλης να είναι άνεργος, αλλά αντίθετα να υπάρχουν παντού αγγελίες ζήτησης προσωπικού. Έτσι και οι άνεργοι από τα γύρω χωριά έρχονται για να δουλέψουν στο Wrgl, επίσης οι παραγωγοί από τα γύρω χωριά που είχαν τα προϊόντα τους απούλητα (διότι μέχρι τώρα κανείς δεν είχε χρήματα για να τα αγοράσει) επιτέλους βρήκαν αγοραστές στο Wrgl!
Αυτός ήταν ο στόχος του πιστοποιητικού εργασίας-συστήματος δωρεάν χρήματος- που εκδίδετο από την αγορά της πόλης του Wrgl: Να μειώσει τα βάσανα και το φόβο και να προσφέρει δουλειά και ψωμί.. Οι άνθρωποι είναι ενθουσιασμένοι με το πείραμα και διαμαρτύρονται στην Εθνική τους Τράπεζα η οποία αντιτίθεται στην έκδοση των νέων αυτών χαρτονομισμάτων (των τοπικών γραμματίων). Είναι αδύνατο να αποδώσει κανείς τη γενική βελτίωση του Wrgl μόνο στη νέα μορφή των φόρων. Δεν μπορεί κανείς παρά να συμφωνήσει με το Δήμαρχο ότι το νέο νόμισμα εκτελεί τη λειτουργία του πολύ καλύτερα από το παλιό.
Παρεμπιπτόντως, οι αυξήσεις των τιμών, το πρώτο σημάδι του πληθωρισμού, δεν εμφανίζονται. Όσον αφορά την οικονομία, μπορούμε να πούμε ότι το νέο νόμισμα ευνοούσε την εξοικονόμηση κατά κυριολεξία και όχι την αποθησαύριση του χρήματος. Δεδομένου ότι τα χρήματα χάνουν την αξία τους κρατώντας τα σπίτι στο μπαούλο, μπορεί κανείς να αποφύγει την υποτίμηση αυτή επενδύοντάς τα σε μία τράπεζα καταθέσεων. Το Wrgl είχε γίνει ένα είδος προσκυνήματος για τους μακρο-οικονομολόγους από διάφορες χώρες. Ο καθένας μπορούσε να τους αναγνωρίσει αμέσως, από τις εκφράσεις τους, κατά τη συζήτηση τους στους όμορφους δρόμους του Wrgl, ή ενώ κάθονται στα τραπέζια των εστιατορίων. Η Κεντρική Τράπεζα της Αυστρίας πανικοβλήθηκε, στο ενδεχόμενο το πείραμα του Wrgl να επεκταθεί σε όλη την Αυστρία και αποφάσισε να διεκδικήσει τα μονοπωλιακά δικαιώματα της, απαγορεύοντας δωρεάν νομίσματα. Η υπόθεση έφτασε ενώπιον του Αυστριακού Ανώτατου Δικαστηρίου, το οποίο επικύρωσε το μονοπωλιακό δικαίωμα της Κεντρικής Τράπεζας για την έκδοση νομίσματος. Και έγινε ποινικό αδίκημα η έκδοση νομίσματος έκτακτης ανάγκης.
Το Wrgl γρήγορα επανήλθε στην ανεργία του 30%. Κοινωνική αναταραχή εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Αυστρία, διότι οι απλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνανε γιατί η Κυβέρνησή τους και η Δικαιοσύνη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πολιτών, δεν τους αφήνει να εξασκούν τη δοκιμασμένη λύση που βρήκανε στην αντιμετώπιση της ύφεσης, αλλά τους επιβάλει τα δικά της μέτρα που αποδεδειγμένα όπως και πριν τους ξαναβύθισε στη φτώχεια και την ανέχεια. Το 1938 ο Χίτλερ προχώρησε στην προσάρτηση της Αυστρίας (χωρίς να βρει την παραμικρή πολεμική αντίσταση) με έναν από τους λόγους για αυτό, το ότι πολλοί άνθρωποι τον είδαν ως τον οικονομικό και πολιτικό σωτήρα τους. Ακολούθησε ο Πόλεμος, και το πείραμα του Wrgl έμεινε στην Ιστορία μέχρι που επιχείρησε να το επαναφέρει ο Βαρουφάκης με τον Γκαλμπρέιθ , οπότε τον σταμάτησε αυτή τη φορά η ΕΚΤ βάζοντας τα συντρόφια του να του σκάψουν το λάκκο και να επακολουθήσει το “δημοψήφισμα”, στάχτη στα μάτια των κολίγων ..
