Εδώ και δυο χρόνια επιμένω να σημειώνω πως το ισλαμικό κράτος θα μπορούσε να συντριβεί μοναχά με την σύμπραξη ΗΠΑ και Ρωσικής Ομοσπονδίας. Πολλοί τότε με κοίταγαν με μισό μάτι. Αποδείχθηκε όμως πως δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Τώρα έγκριτοι αναλυτές σε όλο σχεδόν τον κόσμο ομολογούν πως δεν υπάρχει άλλη λύση. Ο φίλος μου και κεντρικός αρθρογράφος των Financial Times Gideon Rachman σε σχετικό του κείμενο (‘Russia and the US can deliver peace in Syria’) την Δευτέρα του Πάσχα τόνισε το αυτονόητο. Παρά τους τραγικούς θανάτους και τα ερείπια που αφήνει πίσω του ο τραγικός εμφύλιος πόλεμος στη Συρία υπάρχει ελπίδα για τον τελικό του τερματισμό. Κι αυτή δεν μπορεί παρά να έλθει μέσα από την σύμπραξη των δύο μεγάλων σήμερα πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων – της Αμερικής δηλ. και της Ρωσίας.
Δύο στόχοι φαίνεται να επιτυγχάνονται. Ο ένας είναι η συντριβή στο στρατιωτικό πεδίο των τζιχαντιστών. Οι δυνάμεις των αντιπάλων τους δείχνουν να πετυχαίνουν την εκδίωξη των φανατικών του ISIS αφ’ ενός μεν από σημαντικά σημεία στο Ιράκ
όπως και από κρίσιμες στρατηγικά γι’ αυτούς τοποθεσίες στη Συρία. Η εκδίωξή τους από την Παλμύρα και η επικείμενη ήττα τους στην πόλη Ράκκα (την πρωτεύουσά τους στην περιοχή) αποτελούν γεγονότα πρώτης γραμμής που σηματοδοτούν την οριστική κάμψη της δύναμης του Ισλαμικού Κράτους (ISIS). Ο άλλος στόχος είναι η οριστική προσέγγιση ανάμεσα στις δυνάμεις του Προέδρου Ασσάντ και της μουσουλμανικής αλλά όχι φανατικά ισλαμικής αντιπολίτευσης μέσα στην Συρία. Η τελευταία εκεχειρία με αντικείμενο τον τερματισμό των εχθροπραξιών στο Χαλέπι, την δεύτερη μετά την Δαμασκό πιο σημαντική πόλη της χώρας, σηματοδοτεί μια συνεννόηση που προδικάζει ένα μάλλον ενθαρρυντικό μέλλον. Κάτι χάλασε σχετικά με την συμφωνία για το Χαλέπι λόγω αντίδρασης της προσκείμενη στην Αλ Καέντα ισλαμικής οργάνωσης Αλ Μπάσρα. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία πως τελικά η εκεχειρία θα επικρατήσει…
Και τα δύο αυτά γεγονότα δεν θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν δίχως την συνεννόηση και την συνεργασία ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ρωσία. Η προσέγγιση αυτή, που στην πράξη ξεκίνησε με την διευκόλυνση της επαφής Ιράν και Ηνωμένων Πολιτειών που δεν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί χωρίς τις ‘καλές υπηρεσίες’ τη Μόσχας, άνοιξε ένα δρόμο για την αποκατάσταση της λογικής στη Μέση Ανατολή και πιθανότατα στο μέλλον ανάσχεσης της επέκτασης του επιθετικού Σαλαφισμού – της αγριότερης δηλαδή εκδοχής του φανατικού Ισλαμισμού.
Οι Αμερικανοί έχουν από καιρό δείξει την αποφασιστικότητά τους να παρέμβουν και να αποτρέψουν τις ακρότητες στον ενδο-ισλαμικό σπαραγμό στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Σοφά πράττοντας ο Πρόεδρος Ομπάμα αρνήθηκε να υποκύψει στις πιέσεις συμμάχων και φίλων και να παρέμβει στρατιωτικά εναντίον του Ασσάντ στη Συρία. Από τον αέρα όμως μόνο δεν θα ήταν δυνατόν να συντρίψει τους τζιχαντιστές του ISIS ούτε βέβαια και να επιβάλει κάποιου είδους λύση στη Συρία και στο Ιράκ. Εκεί έπαιξε σημαντικό ρόλο η ανάμιξη της Ρωσίας. Γνωρίζοντας πως μόνο στο έδαφος θα μπορούσε να συντριβεί το Χαλιφάτο η Μόσχα κινητοποίησε τους Σιίτες μουσουλμάνους που επηρεάζει (Ιράν, πολιτοφυλακές του Ιράκ, την Χετζμπολάχ του Λιβάνου και τους Αλεβίτες του Ασσάντ στη Συρία) ώστε να σχηματισθεί μιά εδαφική στρατιωτική υπεροπλία που ανάγκασε τους τζιχαντιστές σε οπισθοχώρηση και στην τελική συντριβή. Από την πλευρά της η Ουάσιγκτον αγνόησε τις αντιδράσεις της Τουρκίας κι ενίσχυσε με οπλισμό και εφόδια τους Κούρδους Πεσμεργκά ενώ υποχρέωσε Σαουδάραβες και Κατάρ να διακόψουν την οικονομική ενίσχυση των τζιχαντιστών – στερώντας τον ISIS έτσι από το απαραίτητο οξυγόνο που τον κρατούσε για τόσο καιρό στον αφρό..
Η συνεργασία των δύο λοιπόν άρχισε σύντομα να φέρνει αποτελέσματα. Το μεγάλο αγκάθι από την αρχή υπήρξε – κι εξακολουθεί να είναι – το καθεστώς του Ασσάντ. Για την Μόσχα αποτελεί παλιό του και πιστό σύμμαχο. Η Ουάσιγκτον πάλι είχε από την αρχή ξεκαθαρίσει πως θα πρέπει να αποτελέσει παρελθόν για την Συρία. Οι Αμερικανοί κατάλαβαν πως για ένα διάστημα τουλάχιστον θα έπρεπε να βάλουν νερό στο κρασί τους. Μέχρι τουλάχιστον οι Ρώσοι να βρούν κάποιο τρόπο να πετύχουν ώστε να αντικατασταθεί δίχως να φανεί πως ανατρέπεται. Όλα δείχνουν πως τώρα βρισκόμαστε στον δρόμο αυτό.
Δίχως αμφιβολία η συνεργασία των δύο θα φέρει την ειρήνη αλλά και την λογική στη Μέση Ανατολή. liberal.gr
