Το επιβατηγό υπερωκεάνιο Τιτανικός, το οποίο είχε διαφημιστεί ως «αβύθιστο», βυθίζεται στα παγωμένα νερά του Βόρειου Ατλαντικού αφότου προσάραξε σε ένα παγόβουνο στο παρθενικό του ταξίδι, σκοτώνοντας 1.517 ανθρώπους.
Η White Star Line της Μεγάλης Βρετανίας δημιούργησε τον Τιτανικό ώστε να είναι το πιο πολυτελές κρουαζιερόπλοιο στον κόσμο. Το μήκος του ήταν σχεδόν 274 μέτρα και το ύψος του 30 μέτρα. Ο Τιτανικός μπορούσε να φτάσει ταχύτητα μέχρι και 55 χιλιομέτρων την ώρα και εθεωρείτο το πιο γρήγορο πλοίο του κόσμου. Με τα διαμερίσματά του τόσο στιβαρά, ώστε να μην μπορεί να μπει το νερό, πιστευόταν ότι το πλοίο ήταν ουσιαστικά αδύνατο να βυθιστεί.
Στο πρώτο του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας στη Νέα Υόρκη, με στάσεις στο Cherbourg της Γαλλίας και στο Queenstown (το τωρινό όνομα της πόλης είναι Cobh) της Ιρλανδίας, ο Τιτανικός μετέφερε 2.206 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων και των 898 μελών του πληρώματος. Ένας σχετικά ήπιος χειμώνας είχε προκαλέσει ξαφνική δημιουργία παγόβουνων στον Βόρειο Ατλαντικό, αλλά το πλήρωμα, πιστεύοντας ότι το πλοίο του δεν μπορούσε να βυθιστεί, ελάχιστη προσοχή έδωσε στις προειδοποιήσεις.
Τη νύχτα της Κυριακής 14 Απρίλιου, άλλα πλοία στην περιοχή ανέφεραν την ύπαρξη παγόβουνων μέσω των ραδιοσυχνοτήτων, αλλά τα μηνύματά τους δεν έφτασαν στο κέντρο ελέγχου ή στον καπετάνιο του Τιτανικού. Το παγόβουνο που χτύπησε το πλοίο εντοπίστηκε στις 11:40 μμ τοπική ώρα. Αν και αποφεύχθηκε μια μετωπική σύγκρουση, η δεξιά πλευρά του Τιτανικού έξυσε με δύναμη το παγόβουνο, διαλύοντας 6 από τα διαμερίσματα του πλοίου. Η σχεδίασή του μπορούσε να αντέξει μόνο αν πλημμύριζαν 4 εγκαταστάσεις το πολύ.
Λίγα λεπτά αργότερα, το πλήρωμα έστειλε σήμα μέσω ραδιοσυχνοτήτων για βοήθεια, εκπέμποντας SOS, την πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε αυτό το νέο σήμα βοήθειας. Δέκα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα, δόθηκε η εντολή να κατευθυνθούν οι επιβάτες στις σωστικές λέμβους. Δυστυχώς, υπήρχαν σωστικές λέμβοι μόνο για τους μισούς περίπου επιβάτες. Επιπλέον δεν υπήρχαν οδηγίες ή ασκήσεις σχετικά με μια τέτοια διαδικασία, και δημιουργήθηκε γενικευμένος πανικός στο κατάστρωμα.
Οι επιζήσαντες –αυτοί που κατάφεραν να επιβιβαστούν στις σωστικές λέμβους- ήταν κυρίως γυναίκες που ταξίδευαν στην πρώτη θέση. Στην πραγματικότητα, οι επιβάτες της οικονομικής θέσης δεν μπορούσαν να πάνε στο κατάστρωμα μέχρι οι κυρίες της πρώτης θέσης να εγκαταλείψουν το πλοίο. Ο Πρόεδρος της White Star Bruce Ismay πήδηξε στην τελευταία σωστική λέμβο παρά το γεγονός ότι υπήρχαν γυναίκες και παιδιά που περίμεναν να σωθούν.
Στις 2:20 πμ τοπική ώρα, ο Τιτανικός τελικά βυθίστηκε. Σπασμένος στα δύο, βούτηξε προς τα κάτω στον πάτο της θάλασσας. Ο καπετάνιος Edward Smith έπεσε μαζί με το πλοίο. Το πλοίο Καρπαθία έφτασε περίπου μία ώρα αργότερα και έσωσε τους 705 ανθρώπους που κατάφεραν να επιβιβαστούν στις σωστικές λέμβους. Όλοι οι άνθρωποι που σπρώχτηκαν στα κρύα νερά χάθηκαν.
Επίσημα, η ευθύνη για την τραγωδία αποδόθηκε στον καπετάνιο και το πλήρωμα του κέντρου ελέγχου, αν και όλοι τους είχαν πεθάνει. Μετά το ατύχημα, θεσπίστηκαν νέα σημαντικά μέτρα βελτίωσης της ασφάλειας, συμπεριλαμβανομένης και της απαίτησης ότι ο αριθμός των σωστικών λέμβων αντικατοπτρίζει τον συνολικό αριθμό των επιβατών σε ένα πλοίο. Η βύθιση του Τιτανικού έχει γίνει μια μυθική ιστορία για τους κινδύνους της αλαζονείας.
Το 1985, μετά από πολλές προσπάθειες στο μεσοδιάστημα, οι δύτες μπόρεσαν να εντοπίσουν το ναυάγιο του Τιτανικού στον βυθό του Βόρειου Ατλαντικού…
