Σενάριο για ταινία…

Βαθιά παραμυθιασμένοι, επιφανειακά πολιτισμένοι, σθεναρά κομματικοποιημένοι, “άμμος στα γρανάζια του κράτους”, οι ενδιάμεσοι αθίγγανοι κατά Σαββόπουλο, η μάζα που μετακινείται με μικροαστική πλαστικότητα.

Μήπως είμαστε ο πιο κολλημένος πολιτικά λαός του πλανήτη, ίσως τηρουμένων των αναλογιών μετά από 41 χρόνια δημοκρατίας;

Μας δουλεύουν οι Συριζανέλ 6 μήνες, μας έφεραν το σκληρότερο μνημόνιο και εμείς συνεχίζουμε να στηρίζουμε τους μεγαλύτερους πολιτικούς κλόουν και από τον ΓΑΠ -εκείνος όταν τα υποσχόταν δεν είχαμε χρεοκοπήσει τουλάχιστον.

Δε γλυτώνουμε την καταστροφή με τίποτα με τα μυαλά που κουβαλάμε… Δέν μπορώ να καταλάβω πως ισχυρίζονται κάποιοι ότι είναι καλός οικονομολόγος  ο υποκλέψας κατά δήλωσή του τα ΑΦΜ πολιτών και εταιρειών, όταν δεν τηρεί ούτε την βασική αρχή που θέλει τον οικονομολόγο να μειώνει έως εξαλείφει το ρίσκο από την επιχείρηση, το κράτος, ή τον θεσμό που υπηρετεί.

Αλλά είπαμε ένα “Απέραντο Φρενοκομείο”… Παράλληλο τραπεζικό σύστημα, καταρχήν μέσα στα πλαίσια του ευρώ αλλά με την δυνατότητα “εν μία νυκτί να μετατραπεί σε μία νέα δραχμή”, σχεδίαζε ο Γιάνης Βαρουφάκης, (με εντολή του πρωθυπουργού;) ως plan B.

Τις λεπτομέρειες του σχεδίου, τις οποίες ο κύριος Βαρουφάκης αποκάλυψε σε στελέχη ξένων hedge funds, στα πλαίσια διεθνούς forum που έλαβε χώρα στις 16 Ιουλίου, δημοσιεύει η Καθημερινή της Κυριακής. “Με το πάτημα ενός κουμπιού” το σύστημα θα ήταν σε θέση να αποστείλει ένα ειδικό pin σε κάθε φορολογούμενο που θα αντιστοιχούσε σε αυτόν τον μυστικό, παράλληλο λογαριασμό μέσω του οποίου θα μπορούσε ο πολίτης ή η επιχείρηση να πραγματοποιήσει πληρωμές, δημιουργώντας έτσι ένα παράλληλο τραπεζικό σύστημα, ενόσω οι τράπεζες θα παρέμεναν κλειστές, εξήγησε ο πρώην υπουργός οικονομικών.

Σενάριο για ταινία… Τέτοιες ανοχές ούτε το Πασόκ στα καλύτερά του δεν είχε. Άν έκαναν καμιά “κουτσουκέλα” κόντρα στην πολιτική ορθότητα, τότε τους έτρωγε το μαύρο φίδι. Έδινε το Πασόκ 50 ευρώ αύξηση το μήνα, έβγαιναν οι δημοσιογραφάρες και έλεγαν “ενάμιση ευρώ την ημέρα αύξηση δίνει η κυβέρνηση, τι είναι αυτά”.

Και τώρα που πήγε ο Κατρούγκαλος με το “καλημέρα” και τους είπε “δεν μπορούμε να σας δώσουμε αυξήσεις”, η αντίδραση ήταν “ευχαριστούμε για την ειλικρίνειά σας κύριε Υπουργέ”! Θυμάστε εκείνο το “0+0=14” του κ.Μητσοτάκη, που στο κάτω κάτω ήταν και αλήθεια.

Η πραγματικότητα που βιώνουμε είναι ότι τώρα ήρθαν τα αφεντικά της μεταπολίτευσης και ανέλαβαν το κουμάντο. Τα ιδεολογικά αφεντικά, εν πάση περιπτώσει, τα αφεντικά.

Η Ζωή δικαιούται να μην ψηφίζει τα μέτρα, αλλά η ΝΔ είναι υποχρεωμένη να φερθεί “εθνικά υπεύθυνα”. Η Ζωή βεβαίως, αφού αυτήν ψήφισε ο κόσμος για να κυβερνάει! Ζούμε μέρες Ιωαννίδη. Ήρθε το ίδιο το μεταπολιτευτικό παρακράτος, να αναλάβει το κράτος ως τελευταία καθεστωτική εφεδρεία.

Πριν από το δημοψήφισμα “ζούσαμε ημέρες αποβίβασης στην Κερύνεια”, αλλά τώρα εδώ τελικά έκανε στροφή την τελευταία στιγμή το καθεστώς και γλίτωσε. Ως πότε θα τη γλιτώνει;

Τα τσαλιμάκια με την τρόικα, που ξανάρχισε η καλή μας η κυβέρνηση δεν θα έχουν καλό τέλος. Και αποδεικνύουν ότι πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι. Φυσικά, όλα αυτά καταγράφονται από τους έξω.

Η γενική αίσθηση, είναι ότι τα πάντα φτάνουν σε ένα τελικό αδιέξοδο. Τι θα γίνει εκεί; Πάντως αποκλείεται να αλλάξουν οι παγκόσμιοι νόμοι της οικονομίας που καθόρισαν την κατάρρευση του σοσιαλισμού σε όλο τον πλανήτη, για να βολέψουν τους θαμώνες του Αριστεριστάν.

Ή λοιπόν η Ευρώπη θα αποφασίσει να επιδοτεί ένα Εθνικοσοσιαλιστικό μόρφωμα στους κόλπους της εις το διηνεκές, ή η γενιά του “πολυτεχνείου” θα φάει μια κλωτσιά και θα επιστρέψει στα Βαλκάνια. Το πρώτο γίνεται όλο και πιο δύσκολο καθώς και η υπομονή των άλλων εξαντλείται.

Τους τελευταίους μήνες τα Γιούρογκρουπ και οι σύνοδοι κορυφής δεν κάνουν άλλη δουλειά από το να ασχολούνται με τα καπρίτσια των κυβερνο-ηλίθιο-αμοραλιστών. Δεν μπορεί να συνεχίζεται επ άπειρον αυτό.

Για την αριστερά ο σεβασμός των δικαιωμάτων είναι ιερός. Και πολύ ορθά, αρκεί αυτά τα δικαιώματα να μην “καταπατούν” δικαιώματα άλλων.

Πρόσφατα και κάποιες υποχρεώσεις απέκτησαν “πατριωτική” διάσταση. Ο σεβασμός των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων όμως, πότε θα πάρει την αρμόζουσα θέση στο αξιακό σύστημα της κυβερνοσαριστεράς;

Δε μιλάμε για αναγνώριση, απλά για σεβασμό! Και φυσικά δεν αναφέρομαι στην ικανότητα αναρρίχησης στην κομματική τους ιεραρχία ή στις συνδικαλιστικές τους ενώσεις. Αν είσαι αριστερός από κούνια ή αν γίνεις στην πορεία, θα έχεις σίγουρη καριέρα στην πολιτική και όχι μόνο, ο Μαρξ, ο Λένιν και ο Πατερούλης Στάλιν ανοίγουν τις πόρτες του παράδεισου της Ελλάδας.

Αν μάλιστα βάλεις και λίγο από Τσάβες στο μίγμα, μέχρι και πρωθυπουργός θα γίνεις.