Τα πρώτα σύνορα ήταν πέτρινα. Τα ονόμασαν τείχη. Οι λιθοξόοι τα κατασκεύασαν με προφανή σκοπό να αποτελέσουν ανάχωμα για τα μέλη της κοινωνίας τους από την απειλή αλλότριων φυλών. Ήθελαν να δημιουργήσουν ένα ασφαλές περιβάλλον για να μπορέσει εκεί να δημιουργηθεί πρόοδος. Εξέλιξη. Οικονομική σε πρώτη φάση και ακολούθως κοινωνική, επιστημονική, πολιτιστική κλπ.
Με το πέρασμα των αιώνων τα σύνορα άλλαξαν, έπαψαν να είναι ορατά όπως οι πρώτοι λίθοι. Έγιναν αόρατα χαράγματα σε χάρτες. Δεν άλλαξε όμως ο λόγος που τα δημιούργησε. Απλώς είχαν γίνει λίγο πιο συγκεκριμένα τα πράγματα. Οι ομάδες που αναζητούσαν (ή αναγκαζόντουσαν να το κάνουν) την πολυπόθητη ασφάλεια εντός τους είχαν πλέον ομοιογένεια. Εθνολογική ή θρησκευτική κυρίως.
Και φτάνουμε στο σήμερα. Σε αυτό που θα μπορούσε να είναι η πλέον εξελιγμένη μορφή πολιτειακής οντότητας. Την Ευρωπαϊκή Ένωση. Μια ένωση που αποτελείται από χώρες που θέλησαν να αφήσουν πίσω τους αιώνες πολέμου και διαχωρισμών και να δημιουργήσουν μια καινούρια κοινωνία αντάξια των προσδοκιών των οραματιστών και των πολιτών τους. Κατέληξε να είναι πιο γραφειοκρατική και από την πιο υγρή φαντασίωση σοβιετικού υπαλλήλου, πιο ξενοφοβική και από Τεξανό αγρότη, πιο μισάνθρωπη και από ιεροεξεταστή. Το περήφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο θυσιάστηκε για να στεριώσει το ατσάλινο τείχος που θα την περιβάλλει.
Οργισμένες και ίσως υπερβολικές σκέψεις που προκλήθηκαν από την εικόνα της ουγγαρέζας εικονολήπτριας να κλωτσάει πρόσφυγες. Ας μην σταθούμε στην δεοντολογία της κίνησης, στο πόσο απαράδεκτο είναι εκπρόσωπος της τέταρτης εξουσίας να ξεπερνά σε ζήλο κατασταλτικά όργανα.
Ας μην σταθούμε καν στην ίδια την φυσική αυτουργό. Η οποία έχει ήδη απολυθεί. Ας δούμε τι μπορεί να έχει προκαλέσει το μίσος μέσα της. Που σίγουρα δεν είναι μόνο σε αυτή. Για την ακρίβεια φωλιάζει στις καρδιές ολοένα και περισσοτέρων πολιτών της ένωσης. Που στα μάτια των κατατρεγμένων δεν βλέπουν την απόγνωση και τον τρόμο, αλλά την ημισέλινο που θα μολύνει την καθαρότητα της κοινωνίας τους.
Και κάπως έτσι αρχίζει το φλέρτ με τα άκρα. Και τα παράδοξα. Δεν μας τρομάζει ότι σε πολλά σημεία όλων των ευρωπαϊκών μητροπόλεων έχουν δημιουργηθεί γκέτο με κυρίαρχο το νόμο της Σαρία, βρίσκουμε όμως ανεπιθύμητο το θέαμα της δύστυχης μουσουλμάνας που η μπούργα της δημιουργεί δυσκολία στο να φάει ή να πιεί σε δημόσιο χώρο.
Δεν αγγίζουμε τις παραβατικές συμπεριφορές γιατί είμαστε απασχολημένοι να δαιμονοποιήσουμε σύμβολα. Ίσως γιατί είναι πιο εύκολο, λιγότερο επικύνδυνο και σίγουρα με μεγαλύτερη απείχηση στο κοινό που θέλουμε να απευθυνθούμε.
Πολλοί οικονομικοί και πολιτικοί αναλυτές ισχυρίζονται ότι το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τουλάχιστον με την μορφή που υφίσταται τώρα, πλησιάζει. Αιτία η ανομοιγένεια όπως αυτή εκφράζεται κυρίως σε θέματα οικονομικής φύσεως και δευτερευόντως σε θέματα πολιτικής.
Μένει να δούμε αν το τέλος αυτό θα είναι όμοιο με του μυθικού Φοίνικα από τις στάχτες του οποίου αναμένεται η ελπιδοφόρα αναγέννηση ή όπως τότε που έσβησε το Φως της φιλοσοφίας και του πολιτισμού. Επίσης καλό θα ήταν να μην διεκδικήσουμε για τους εαυτούς μας τον ρόλο του παρατηρητή αλλά του συνδιαμορφωτή.
