Του Σάκη Μουμτζή…Από τότε που επικράτησε η λογική της ρήξης, οι εταίροι μας βαφτίστηκαν δανειστές και μόνο δανειστές. Η ιδιότητα του εταίρου, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας, παραμερίστηκε. Θα περιμέναμε, με την υπογραφή του αριστερού μνημονίου, την ψήφιση μέχρι στιγμής μεγάλου μέρους των συμφωνηθέντων και με την εξομάλυνση των σχέσεων των κυβερνητικών στελεχών με τους ευρωπαίους ομολόγους τους, η ελληνική πλευρά να επανέφερε στο λεξιλόγιό της την λέξη «εταίροι», ώστε και σημειολογικά να δείξει την βελτίωση των μεταξύ τους σχέσεων.
Δυστυχώς, το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες του υπερτονισμού της ιδιότητας των δανειστών από σημαντικά κυβερνητικά στελέχη, που συνοδεύεται μοιραία και από την ρητορική τής αντιπαράθεσης. Η αναμενόμενη όξυνση των σχέσεων των δύο πλευρών λόγω της διαπραγμάτευσης για το ασφαλιστικό, για την φορολογία των αγροτών και τα «κόκκινα δάνεια», καθιστά αναγκαία την επαναφορά της πολεμικής φρασεολογίας που παραπέμπει σε σύγκρουση, με υποχωρήσεις και επιθέσεις, με νίκες και με ήττες. Και μία τέτοια συγκρουσιακή αντίληψη δεν συμβαδίζει με μία εταιρική σχέση, με μία σχέση που υποδηλώνει συνεργασία, συμπαράσταση, βοήθεια.
Βέβαια τα κυβερνητικά στελέχη τονίζοντας αποκλειστικά την σχέση δανειστή –δανειζόμενου, προσπαθούν να αναδείξουν στην εγχώρια κοινή γνώμη τον απεχθή ρόλο του δανειστή που εκμεταλλεύεται την θέση αδυναμίας του δανειζόμενου, που εκ των πραγμάτων, παίζει το ρόλο του θύματος σε αυτήν την ανισότιμη σχέση. Η θυματοποίηση, είναι μία προσφιλής πολιτική συμπεριφορά για την αριστερά, καθώς δημιουργεί συμπάθεια και στήριξη προς το θύμα και εχθρότητα και αποστροφή προς τον θύτη, καθώς, εξ ορισμού, το θύμα είναι και ο ανίσχυρος σε αυτήν την σχέση.
Άρα, ο εξοβελισμός από το λεξιλόγιο των στελεχών της συγκυβέρνησης, της λέξης «εταίροι», δεν είναι τυχαίος, γιατί αυτή η λέξη συμβολίζει συμπεριφορές που δεν αναπαράγουν το πολεμικό κλίμα που επιθυμεί να επαναφέρει στο προσκήνιο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, εν όψει του νέου γύρου των διαπραγματεύσεων.
Ίσως κάποιος θα έπρεπε να υπενθυμίσει στους αριστερούς εθνολαϊκιστές, πως αν υπάρχουμε ακόμα ως χώρα, στους εταίρους μας το οφείλουμε, που μας δανείζουν χρήματα με επιτόκιο αισθητά χαμηλότερο από αυτό που δανείζονται οι περισσότεροι από αυτούς και που επιθυμούν μέσα από τις μεταρρυθμίσεις που μας προτείνουν να κάνουμε, να γίνουμε μία σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Η αντίσταση που προβάλλουν τα θιγόμενα κοινωνικά στρώματα στις απαιτούμενες αλλαγές, είναι μια μάχη οπισθοφυλακών, που δεν αλλάζει τον προοδευτικό και εκσυγχρονιστικό χαρακτήρα των προτάσεων των εταίρων μας.
Όσοι μιλούν για μάχες, για συγκρούσεις, για υποχωρήσεις και επελάσεις, συσκοτίζουν συνειδητά κάτι το πολύ απλό, το αυτονόητο: οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις είναι ο απαραίτητος όρος επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας και η συντήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος αποβαίνει τελικά υπέρ των κρατικοδίαιτων παρασίτων, των εκλεκτών του πελατειακού κράτους και των κάθε μορφής ευτελών μικροσυμφερόντων. Στο όνομα όλων αυτών, τόσο οι προηγούμενες κυβερνήσεις όσο και η σημερινή, βάφτιζαν και βαφτίζουν τους εταίρους μας, δανειστές, και μάλιστα υπονοούσαν και υπονοούν μία τοκογλυφική διάθεση εκ μέρους τους, αποκρύπτοντας από τον ελληνικό λαό τις δικές τους ευθύνες και κυρίως τις δικές τους προθέσεις να συνεχίσουν να εκπροσωπούν όλα αυτά που μας οδήγησαν στην παρούσα κατάσταση…www.liberal.gr
Σάκης Μουμτζής
