Tasos Avrantinis…Το “άγιο δισκοπότηρο’ της διαπραγμάτευσης του Τσίπρα παραθέτω μερικές συνοπτικές επισημάνσεις.
Εάν δεν κάνω λάθος η παρούσα κυβέρνηση είχε θέσει ως πρωταρχικό της στόχο τη μείωση του χρέους. Παρά το γεγονός ότι είχε δοθεί υπόσχεση από τους εταίρους μας ήδη από το Νοέμβριο του 2012 ότι η μείωση του χρέους θα συζητείτο μετά την αξιολόγηση για το 2ο Μνημόνιο. Η υπόσχεση αυτή επαναδιατυπώθηκε με τη συμφωνία του Ιουλίου. Πλέον μετατίθεται ως θέμα υπό συζήτηση για το 2018. Άρα δεν επιτεύχθηκε αυτό που επιθυμούσε διακαώς η κυβέρνηση και θεωρούσε περίπου ως βέβαιο σύμφωνα με τις δηλώσεις των εκπροσώπων της.
“Εντάξει -θα μου πείτε-, μήπως όμως κατάφερε να πάρει κάποια άλλα λιγότερο σοβαρά ανταλλάγματα”; -Όχι. Ο δεύτερος στόχος της ήταν σταθερά επιτόκια. Όπως φαίνεται από τις δηλώσεις των εκπροσώπων των εταίρων μας σταθερά επιτόκια δεν θα υπάρξουν αλλά θα τεθεί σ΄αυτά κάποιο πλαφόν. Το δυσάρεστο είναι ότι το όποιο ποσό υπερβαίνει το πλαφόν δεν θα διαγράφεται αλλά θα κεφαλαιοποιείται. Άρα η όποια επιμήκυνση δοθεί καθώς και η τυχόν νέα περίοδος χάριτος δε θα έχουν κανένα πρακτικό όφελος όταν το ποσό του ονομαστικού χρέους όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά πρόκειται να αυξηθεί.
Αλλά και η μετάθεση των πληρωμών στο μέλλον δεν γίνεται χωρίς πρόσθετο οικονομικό βάρος 12,5 δις € για την τριετία 2016-2018, ήτοι 5,4 δις € ο άμεσος λογαριασμός, 3,5 δις € τα θεσμοθετημένα -νομιμότατα- προληπτικά μέτρα και 3,6 δις € ο περίφημος “κόφτης” καθώς με τη θεσμοθέτηση του κόφτη σε περίπτωση αποκλίσεων πρόκειται να υιοθετούνται κάθε φορά πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα οριζόντιων περικοπών.
Θυμίζω ότι το mail Χαρδούβελη προέβλεπε 1 δις € για να κλείσει η αξιολόγηση, να βγούμε από το 2ο Μνημόνιο και να συμμετάσχουμε και στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης του Ντράγκι.
Η διαφορά λοιπόν της προηγούμενης κακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τη σημερινή κάκιστη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι 12,5 φορές περισσότερα και επαχθέστερα μέτρα, χωρίς να συνυπολογίσουμε την επιπρόσθετη ζημιά για την οικονομία από την αύξηση του χρέους, τα capital controls, την αύξηση της ανεργίας, των φόρων, των εισφορών, το κλείσιμο ή τη μετανάστευση χιλιάδων επιχειρήσεων, τη μείωση των επενδύσεων κοκ.
