Καλημέρα. Παραμονή της προσφυγής στις κάλπες. Τελειωσε η προεκλογική υπερβολή με τις γνωστές κορώνες. Αύριο ο καθένας κι η καθεμιά αντιμετωπος με τον εαυτό του και την προσωπική του ευθύνη.
Ενα πράγμα όμως μου κάνει — για μια ακόμη φορά — εντύπωση. Πριν καν ανοίξουν οι κάλπες κάνουν “γύρα” τα γνωστά ονόματα των προς υπουργοποίηση. Οχι δεν αναφέρομαι σε υποψηφίους κομμάτων που πιθανόν να εκλεγούν βουλευτές. Λέω για τα ονόματα των συνηθων υπόπτων που διακινούν ως “αριστους” και “προσωπικότητες” εντυπα, δημοσιογραφοι και διάφορα παπαγαλάκια.
Ναι, ειναι καθηγητές οι περισσοτεροι απ αυτούς. Ναι, είναι αυτοί που εμφανίζονται συνήθως με αντιπαθητική αυταρέσκεια στις τηλεοράσεις και λένε απίθανα τετριμμένες ανοησίες. Ναι, ειναι αυτοί που γράφουν, συχνά τακτικά, άρθρα με ανεφαρμοστες θεωρίες στη μια η την άλλη εφημερίδα — λες και ζούν σε άλλη χώρα. Ναι, είναι οι ίδιοι που όταν έτυχε να τους αναθέσουν κάποιο αξίωμα τα έκαναν συνήθως μπαχαλο. Ναι, είναι οι ίδιοι που έχουν την αθεράπευτη ψευδαίσθηση οτι μπορούν να μανατζάρουν ένα υπουργείο η μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων με τον ίδιο τρόπο που κάνουν κουμάντο στην επιχείρηση των 200 υπαλλήλων τους που εξαρτώνται απόλυτα απ αυτούς.
Στη χώρα μας πάσχουμε — το λέω διαχρονικά κι ας ενοχληθούν καλοί μου φίλοι — απο “καθηγητιτιδα” στη πολιτική ζωή. Φθάνει να δει κανείς τα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων για να πεισθει. Κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι άνθρωποι με μεγάλες (η και συχνά ασήμαντες) ακαδημαικές περγαμηνές που γράφουν (συχνά ανεφαρμοστες) θεωρίες μπορούν να δώσουν λύσεις σε πραγματικά προβλήματα. Πουθενά στην Ευρώπη δεν γίνονται τόσοι καθηγητες υπουργοί όσο στο τόπο μας. Οι καθηγητές είναι για να συμβουλεύουν. Οχι για να διοικούν. Γιατι όταν φθάσουν εκεί — υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις — μπερδεύουν τη θεωρία με την πράξη και δεν μπορούν να χωρίσουν δύο γαιδάρων άχυρα. Η πολιτική άλλα προυποθέτει: Ανθρώπους με εμπειρία απο την πραγματική ζωή, που είναι ανοικτοί σε σύγχρονες και πρακτικές ιδέες, που δεν φοβούνται να παίρνουν (και δύσκολες) αποφάσεις, που δεν μετρανε με το ζύγι το λεγόμενο πολιτικό κόστος και — πολύ μα πολύ βασικο — ενδιαφέρονται και ξέρουν να εξηγούν στον κόσμο ΜΕ ΠΕΙΘΩ γιατί πάνε το καράβι προς τα κει που κρίνουν ορθό.
Για να δούμε ποσους τέτοιους άνδρες και γυναίκες θα περιλαμβάνει η νέα κυβέρνηση. Για να σας πω την αλήθεια: Υπερβολικά αισιόδοξος δεν είμαι. Μάλλον θα …ξαναπήξουμε στους καθηγητές…
