Από τη μελέτη των ευρημάτων στις δημοσκοπήσεις, προκύπτει ότι το 70% των ψηφοφόρων επιθυμεί την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη, δηλαδή στην ΕΕ και στο ευρώ. Κάτι από καιρό γνωστό στους εντός κι εκτός πολιτικά εμπλεκόμενους.
Το δεύτερο εξίσου σημαντικό εύρημα είναι ότι οι ψηφοφόροι είναι κοντά στο 50/50 υπέρ του “ΝΑΙ” ή του “ΟΧΙ”. Όποια και να είναι η ποσοστιαία διαφορά μεταξύ ΝΑΙ/ΟΧΙ, θα είναι μικρή και εντός των ορίων της αποδοχής στατιστικού λάθους.
-Την επόμενη μέρα και με όποια κυβέρνηση, αυτό το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και δεν είναι βιώσιμο.
Από το γεγονός ότι οι μισοί περίπου ψηφοφόροι δηλώνουν πως προτίθενται να ψηφίσουν “ΟΧΙ”, αλλά από αυτούς πάλι περίπου οι μισοί ανήκουν στο 70% που θέλει να παραμείνει στο ευρώ, προκαλεί σκέψεις για ερμηνεία και συμπεράσματα όπως:
α) Ακυρώνει την πολιτική των Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων οπαδών του Grexit που πίεσε και ανάγκασε την άλλη πλευρά, αυτή που δεν το επιθυμεί, να διαμηνύει και να προειδοποιεί μέσω των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε ότι χαμηλά ποσοστά στο ΝΑΙ σημαίνουν έξοδο από το ευρώ και ίσως και την ΕΕ.
“Ενδεχομένως το μεγαλύτερο λάθος θα ήταν να επιρρίπτουμε ευθύνες, ξεκινώντας ένα πολιτικό παιχνίδι μεταξύ των πιστωτών και της Ελλάδας. Κανείς εδώ δεν είναι αγγελούδι”
Donald Franciszek Tusk, ο Πολωνός πρόεδρος της ΕΕ
β) Φαίνεται ότι αυτοί οι πολίτες που δηλώνουν ΝΑΙ στο ευρώ και την ΕΕ αλλά ταυτόχρονα δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, στέλνουν μήνυμα εντός και εκτός ότι ΝΑΙ είμαστε με την ΕΕ και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αλλά δεν πρόκειται να ανεχτούμε πολιτικές και οικονομικές συμπεριφορές του παρελθόντος.
Ακριβώς όπως στη διαπίστωση του Γερμανού αντικαγκελάριου Sigmar Gabriel κατά την ομιλία του στο Γερμανικό κοινοβούλιο στις 01/07/2015.
“Ο ελληνικός λαός είναι θύμα, εδώ και δεκαετίες, της διαφθοράς, της πολιτικής ελίτ, αμφότερων συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών.”
Αυτό λοιπόν το τμήμα των πολιτών του ΟΧΙ, μαζί με το συντριπτικό κομμάτι εκείνων των πολιτών που θα ψηφίσουν ΝΑΙ, δεν αποδέχονται πλέον τις συμπεριφορές και την πρακτική αυτής της “αναλφάβητης” οικονομικής και πολίτικης ελίτ της διαπλοκής των “ντουντούκα ΜΜΕ”, των ξεπερασμένων και ανίκανων Ελλήνων τραπεζιτών και κυρίως της δημόσιας “εργολαβίας”.
Το δημοψήφισμα αυτό καθεαυτό με το όποιο αποτέλεσμα του, μετατρέπει τον ρόλο του κ Τσίπρα από επικεφαλή τάσεων και συνιστωσών, σε αρχηγό κόμματος. Διευρύνει ταυτόχρονα την πολιτική και προσωπική αποδοχή του, καθώς και την επιρροή σε ένα ευρύτερο τμήμα ψηφοφόρων πολύ πέραν του εκλογικού ποσοστού του κόμματός του.
Στην αντίπερα όχθη θα πρέπει να ψαχτούν καλά και να βρουν απαντήσεις εκφρασμένες σε αρχηγική προσωπικότητα που θα πείθει ότι δεν είναι με τη διαπλοκή. Ότι μπορεί να προσπεράσει και να εξαλείψει την εικονική και κρατικοδίαιτη αγορά (πιάτσα).
Η προσωπικότητα αυτή επιβάλλεται να διαθέτει ευρωπαϊκό λόγο και σκέψη, ούτως ώστε να στέκεται και στην Ευρώπη αλλά και να μπορεί να αξιοποιεί και να εκλαϊκεύει τις παρεμβάσεις επιστημόνων, πολιτικών και επιχειρηματιών της πραγματικής αγοράς.
Η θέση μας για το δημοψήφισμα είναι γνωστή. ΝΑΙ με στόχο την ενίσχυση των σύγχρονων και προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη και στην αναπόσπαστη από αυτή Ελλάδα.
Όσον αφορά τις Ελληνικές τράπεζες αν είναι ν’ ανοίξουν με τα ίδια μυαλά και ανθρώπους στο μάνατζμεντ, καλύτερα κλειστές και ας έρθουν άλλες.
Την επόμενη μέρα και με όποια κυβέρνηση, αυτό το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και δεν είναι βιώσιμο. Μέρος του πρέπει να διαγράφει και το υπόλοιπο να αναδιαρθρωθεί.
Επειδή αλώστε αυτό είναι και μονόδρομος, πληθαίνουν οι φωνές υποστήριξης αυτής της πρότασης και στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
