Ένα “χημικό όπλο” έχουν οι γάτες απέναντι στα ποντίκια, σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Οικολογίας και Εξέλιξης A.N. Severtsov στη Μόσχα, που έδειξε ότι τα ποντίκια που εκτίθενται σε μια χημική ουσία που εντοπίζεται στα ούρα της γάτας, σταματάνε να τις φοβούνται.
Άλλες μελέτες είχαν δείξει ότι στην όσφρηση και μόνο του ουρικού αμινοξέος felinine, τα θηλυκά ποντίκια που κυοφορούσαν οδηγούνταν σε αποβολές.
“Πρόκειται για έναν μηχανισμό που λειτουργεί ανάμεσα σε γάτες και ποντίκια εδώ χιλιάδες χρόνια”, εξήγησε η επικεφαλής της μελέτης Δρ Βέρα Βοζνεσένσκαγια. “Τα ποντίκια εμφανίζουν μια αντίδραση στην χημική ουσία στα ούρα της γάτας. Συγκεκριμένα, οι νευρώνες στον εγκέφαλο των ποντικιών ανιχνεύουν την χημική ουσία, πυροδοτώντας μια αντίδραση που αυξάνει τα επίπεδα του στρες.”
Οι τελευταίες έρευνες έδειξαν ότι τα μικρά ποντικάκια που εκτίθονταν στο αμινοξύ felinine κατά τη διάρκεια της ανάπτυξής τους, ως ενήλικες αντιδρούσαν διαφορετικά στην οσμή του “εχθρού”.
Στο πλαίσιο των δοκιμών της, η ομάδα της Βοζνεσένσκαγια εξέθεσε ποντίκια ηλικίας ενός μηνός στην χημική ουσία για δύο εβδομάδες.
Όταν αυτά μεγάλωσαν, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα ποντίκια δεν έδειχναν να φοβούνται την οσμή των ούρων της γάτας και δεν προσπαθούσαν να τρέξουν για να γλιτώσουν.
“Η ευαισθησία τους στην χημική ουσία ήταν για την ακρίβεια υψηλότερη” εξηγεί η Βοζνεσένσκαγια. “Οι περισσότεροι από τους υποδοχείς τους φάνηκε να ανιχνεύουν το αμινοξύ, ενώ τα επίπεδα των ορμονών του στρες ήταν υψηλότερα. Παρά το γεγονός αυτό όμως, τα ποντίκια που είχαν μεγαλώσει μέσα στη μυρωδιά των ούρων της γάτας δεν εμφάνιζαν δείγματα φόβου”.
“Από ότι διαπιστώσαμε, υπάρχει μεν αντίδραση χωρίς όμως την ανάλογη συμπεριφορά που τη συνοδεύει συνήθως. Αυτό είναι ενδεχομένως χρήσιμο για τα ποντίκια που δεν μπορούν να φύγουν μακριά, καθώς πρέπει να ζουν κοντά στον άνθρωπο ώστε να εξασφαλίζουν την τροφή τους. Αλλά κοντά στον άνθρωπο ζουν επίσης και οι γάτες” υποστηρίζει η ειδικός.
“Όσο για τις γάτες, μπορούν να διατηρούν τον αριθμό των ποντικιών σε ικανοποιητικά επίπεδα” καταλήγει η ίδια. 🙂
