Του Κώστα Στούπα
Το γνωρίζετε το ανέκδοτο με το σοβιετικό πολίτη που του έχει βουλώσει η αποχέτευση και προσπαθεί να κλείσει ραντεβού με υδραυλικό από το αρμόδιο κρατικό συνεργείο υδραυλικών της περιοχής;
“Στις 30 Μαΐου του 2005 μπορεί να έρθει υδραυλικός…” του λέει η γραμματέας της κοπερατίβας των υδραυλικών. “Πρωί ή απόγευμα;” ρωτάει ο πολίτης που σύμφωνα με το σοβιετικό σύνταγμα δικαιούνταν δωρεάν όλες τις υπηρεσίες…
“Γιατί; Τι σημασία έχει;” Ρωτάει η συντρόφισσα έκπληκτη, αλλά και φοβισμένη, γιατί όλο και κάποιο τσιράκι του Μεγάλου Αδερφού μπορεί να κρυφακούει τη συνομιλία…
“Γιατί το πρωί θα έρθει ο ηλεκτρολόγος…” απαντά ο “υπάκουος” υπήκοος. Προφανώς κάποιος δεν μπορούσε να περιμένει 20 χρόνια για να επιδιορθώσει την αποχέτευση. Εύλογα λοιπόν προσέγγιζε τον υδραυλικό και του πρότεινε κάποια δελεαστική ανταλλαγή για να κάνει τη δουλειά του.
Ο υδραυλικός στη βάρδια του φρόντιζε πρώτα όσους ήταν εκτός λίστας της κοπερατίβας για την οποία ούτως ή άλλως αμειβόταν με τυπωμένα χαρτιά η ανταλλακτική αξία των οποίων ήταν μικρότερη του κόστους που άθροιζαν χαρτί και μελάνι. Η οικονομία πάντα βρίσκει το δρόμο…
Στην Ελλάδα η αριστερά από το 1980 και μετά εκτόξευσε τους εργαζόμενους στο δημόσιο από 250.000 περίπου κοντά στο 1 εκατ., καλύπτοντας το κόστος με επιδοτήσεις και δανεικά.
Κάποια στιγμή το 2010 που σταμάτησαν τα δανεικά και οι επιδοτήσεις άρχισαν να μειώνονται, γιατί αυξήθηκε ο αριθμός των δικαιούχων στην Ε.Ε. ( επειδή εισήλθαν και οι φτωχότερες πρώην σοβιετικές χώρες), η Ελλάδα χρεοκόπησε.
Οι κρατικοδίαιτες αριστερά και δεξιά το’ ριξαν στην “παλαβή” περί διεθνούς συνωμοσίας τοκογλύφων, δανειστών, καπιταλιστών κλπ όπου μέσω μιας τεχνητής χρεοκοπίας ήθελαν να υποτάξουν το λαό με τη λιτότητα, προκειμένου να του υφαρπάξουν τα λιμάνια, το Ελληνικό, τη δημόσια υγεία, τα πετρέλαια που θα ανακαλύπταμε κλπ.
Κάποιο από τα αντιμνημονιακά πουλέν της δεξιάς μάλιστα είχε τη φαεινή ιδέα να εκδώσουμε και να πουλήσουμε ομολογιακούς τίτλους ιδιοκτησίας των πετρελαϊκών κοιτασμάτων που θα βρίσκαμε και ακόμη 5-6 χρόνια μετά δεν έχουμε βρει.
Απ’ ό,τι αποδείχτηκε εκ των υστέρων ήταν έξυπνη ιδέα, γιατί θα μπορούσε να είναι τα μόνα χρήματα που εισπράξαμε για τα ελληνικά πετρέλαια. Αρκεί βέβαια να βρίσκονταν κάποια “κορόιδα” που θα πλήρωναν για κοιτάσματα τα οποία δεν έχουν επιβεβαιωθεί με γεωτρήσεις. Πράγμα απίθανο…
Σας φαίνεται εξωπραγματικό το σοβιετικό ανέκδοτο με το ραντεβού του υδραυλικού μετά από 20 χρόνια;
Είναι όντως εξωφρενικό, όπως εξωφρενικό αστείο είναι η δωρεάν παιδεία και υγεία στην Ελλάδα.
Η αριστερά κέρδισε τις εκλογές μεταξύ των άλλων υποσχόμενη την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα δημόσια νοσοκομεία. Προχθές αποκαλύφθηκε πως για να αποφύγουν τις λίστες αναμονής για χειρουργείο σε δημόσιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης οι ασθενείς και οι συγγενείς τους έκαναν κάποια δωρεά στο δημόσιο ίδρυμα.
Ο σοσιαλισμός δεν λειτουργεί. Αυτό που λειτουργεί άριστα είναι το δημαγωγικό όραμα του σοσιαλισμού. Είναι απίθανο να μην πλουτίσει κάποιος που υπόσχεται δωρεάν φως στους τυφλούς. Τα προβλήματα ξεκινούν από την επομένη που έχει εισπράξει το αντίτιμο του “φωτός” και οι τυφλοί έχουν χάσει και τη μειωμένη όραση που είχαν…
Όπως στη σοβιετία όλοι είχαν ελεύθερες και δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες υγείας, παιδείας, υδραυλικής, ηλεκτρολογίας, έτσι και στην Ελλάδα έχουμε δημόσια υγεία και παιδεία αλλά ευτυχώς όχι ακόμη δημόσιες υπηρεσίες υδραυλικής και ηλεκτρολογίας…
Ενώ λοιπόν η δημαγωγία περί σοσιαλισμού λειτουργεί και βγάζει κυβερνήσεις, ο σοσιαλισμός σαν σύστημα δεν λειτουργεί.
Έτσι όπως ακριβώς με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου στη δεκαετία του ’80 που είχε εκλεγεί υποσχόμενος κρατικοποιήσεις και έξοδο από το ΝΑΤΟ και την ΕΟΚ και αναγκάστηκε να κάνει στροφή 180 μοίρες, έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζεται να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου χρειάστηκε να πάρει τα πρώτα μέτρα λιτότητας μετά τον κίνδυνο χρεοκοπίας του ’85 και να προχωρήσει στις πρώτες ιδιωτικοποιήσεις μια δεκαετία αργότερα, από το ’82 που κατέλαβε την εξουσία με σύνθημα τις κρατικοποιήσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας όπως χρόνια τώρα επισημαίνουμε είναι πιο άτυχος. Ακόμη δεν έχει στεγνώσει το μελάνι των συνθημάτων για κρατικοποιήσεις, μη πληρωμή του ΕΝΦΙΑ, 13η σύνταξη και η πραγματικότητα τον αναγκάζει να τα πάρει πίσω και να πράξει τα αντίθετα σε αντίξοες συνθήκες. Πόσο θα στρέφει τα βλέμματα αλλού με δημοψηφίσματα και επικοινωνιακές πιρουέτες;
Τη δεκαετία του ’80 ξεκινούσε ένας γιγαντιαίος διεθνής κύκλος πιστωτικής επέκτασης που επέτρεψε τη σταθεροποίηση και στην Ελλάδα της ευημερίας με δανεικά και επιδοτήσεις (οι Έλληνες το εξέλαβαν ως σοσιαλισμό). Μετά το 2008 έχει ξεκινήσει διεθνώς η αντίστροφη μέτρηση για έναν αντίθετο κύκλο σταθεροποίησης και συρρίκνωσης του χρέους.
Νομίζω το μέλλον του ελληνικού “σοσιαλισμού” είναι προδιαγεγραμμένο. Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας δεν είναι παρά τα προεόρτια της κατάρρευσης… Το πρόβλημα είναι πως η χρεοκοπία της μεταπολιτευτικής κυριαρχίας της αριστερής ιδεολογίας θα εμπεδωθεί πάνω στα ερείπια της χώρας, όπως έγινε στη σοβιετία.
Τι συμβαίνει γύρω μας; Νοσοκομεία χωρίς φάρμακα, καθαρίστριες δημοσίων νοσοκομείων πέντε μήνες απλήρωτες (αυτά παρά τη στάση πληρωμών κράτους σε ιδιωτικό τομέα ύψους 7 δισ. ευρώ). Έκρηξη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, ΔΕΗ, τράπεζες… Όλα αυτά είναι τα προεόρτια. Το πάρτι ακολουθεί.
