“Η ψήφος υπέρ του Leave συνιστά την κορύφωση ενός ρεύματος οργής ενάντια στο κατεστημένο. Όλοι, από τον Μπαράκ Ομπάμα μέχρι τους επικεφαλής του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ προέτρεψαν τους Βρετανούς να αγκαλιάσουν την ΕΕ. Οι απόψεις τους απορρίφθηκαν από ψηφοφόρους που δεν γύρισαν την πλάτη τους απλώς στις απόψεις τους αλλά στην αξία των “ειδικών” συλλήβδην. Μεγάλα κομμάτια του εκλογικού σώματος που επλήγησαν από τις περικοπές των δαπανών του δημοσίου και δεν κατάφεραν να καρπωθούν μέρος του πλούτου που παρήχθη στη Βρετανία τώρα εκφράζονται με έναν οργισμένο λαϊκισμό”, σημειώνει σε σχόλιό του ο Economist.
“Ήρθε η στιγμή που όλοι στην Ευρώπη έτρεμαν: ένα δημοψήφισμα που μπορεί να προκαλέσει την διάλυση όχι μόνο της Ένωσης αλλά να επανακαθορίσει όλη την μεταπολεμική τάξη πραγμάτων στη Δύση. Το Brexit τραβάει ως ρυμουλκό τους δεσμούς που κρατούν ενωμένο το μπλοκ των χωρών της ένωσης αλλά και τη συνολική θεώρηση των πραγμάτων που αφορούν τον πλανήτη. Η ΕΕ είναι στο όριο. Άπαξ και η Βρετανία αποχωρήσει, η ΕΕ χάνει τη χώρα που κάνει τις μεγαλύτερες αμυντικές δαπάνες για λογαριασμό της, χάνει μια θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, χάνει τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της και τον πιο παθιασμένο θιασώτη της φιλελεύθερης οικονομίας και του διεθνούς εμπορίου και όλα αυτά συμβαίνουν μετά από αλλεπάλληλα οικονομικά και πολιτικά σοκ που έλαβαν χώρα στην Ένωση αλλά και εκτός αυτής” γράφει ο Alex Barker για τους Financial Times.
“Το ερώτημα, βέβαια τώρα δεν είναι τί θα απογίνει η καρριέρα του Κάμερον ο οποίος σαν αποκεφαλισμένο κοτόπουλο μπορεί να περπατήσει λίγο ακόμα ενώ στην πραγματικότητα είναι νεκρό. Το ερώτημα δεν είναι καν τί θα συμβεί στο Χρηματιστήριο. Το ερώτημα είναι ποιος θα αντέξει τον θυμό όλων αυτών των ψηφοφόρων που περιμένουν για μια αύξηση μισθού περισσότερο από μια δεκαετία τώρα, βλέπουν τις θέσεις εργασίας να εξαφανίζονται, τις ώρες δουλείας και το κόστος ζωής να ανεβαίνουν. Η οργή που έδωσε τη δύναμη στο Brexit και αγνοήθηκε από τα παραδοσιακά μήντια για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, δεν θα είναι εύκολο πλέον να καταπνιγεί με τον τρόπο που έγινε την προηγούμενη δεκαετία”, γράφει ο Stephen Bush στο iNews.
