Το βάρος και οι απαιτήσεις των περιστάσεων που οδηγήθηκε τεχνητά η χώρα ανέδειξαν και κατέδειξαν την μιζέρια και τον επαρχιωτισμό που διαπερνά την πολιτική μας ζωή και τον πολιτικό μας κόσμο.
Ξεπερασμένες αντιλήψεις και πολιτικές πρακτικές και μεθοδεύσεις μεταφέρονται από πολιτικές ηγεσίες προς το εκλογικό σώμα. Με τη σειρά του ο ψηφοφόρος τις επεξεργάζεται τις αφομοιώνει και επιστρέφει ανακυκλωμένα τα σκουπίδια που του σερβίρουν ως πολιτικά επιχειρήματα και η διαδικασία επαναλαμβάνεται αέναα σε μια διαρκή επικοινωνία πολιτικής σκουπιδολογίας περιτυλιγμένης εορταστικά με έννοιες και λέξεις που ούτε πολυ-καταλαβαίνουν ούτε και πολυ-πιστεύουν. (Ευρώπη, αντίσταση, δημοκρατία, ευρω, δραχμή, κλπ)
Σωρεία μικρών και μεγάλων ιστοριών το επιβεβαιώνουν.
Από τις μεγάλες;
Α) Οδηγηθήκαμε στο μνημόνιο το 2010 από παραποιημένα στοιχειά της ΕΛΣΤΑΤ η οποία βέβαια δεν έχει καμία δικαιοδοσία στον ορισμό και υπολογισμό του χρέους (είναι αρμοδιότητα της τράπεζας της Ελλάδος και του ΟΔΔΗΧ). Ελέγχθηκε βέβαια και τυπικά ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ μόνο και μόνο για να νομιμοποιηθούν οι εγγραφές του και η επόμενη κυβέρνηση υπέγραψε και νέο μνημόνιο.
Β) Η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής βασισμένη (ηθικά!) στην λεγόμενη λίστα Λαγκάρντ με αποτέλεσμα δικαστικές αποφάσεις Εφετείου βάση των οποίων η εφορία δεν μπορεί να αγγίξει κάποιον για τα λεφτά που είχε στις τράπεζες πριν από το 2010.
Όπως και να έχει μόνο 10 από τα 1727 φυσικά πρόσωπα που έχουν ταυτοποιηθει από τη λίστα την «πάτησαν» και πλήρωσαν. Μαζί «τρέχει» και ο Παπασταύρου για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού.
Στη συνέχεια κάποια ανάλογη «ιστορία» θα έχει ο καθένας μας να σκεφτεί για τη συμπλήρωση της λίστας.
Όλοι καταγγέλλουν όλους για κλέφτες, προσκυνημένους, ανεύθυνους, διαπλεκόμενους.
Απειλούν με φυλακές και ξερονήσια τις επιχειρήσεις, τους επιχειρηματίες, τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, για να στρέψουν την δυσαρέσκεια και την οργή του κοσμάκη οπουδήποτε εκτός από αυτούς και αυτά που πραγματικά φταίνε για την κατάσταση της χώρας.
Οι τράπεζες κλειστές capital control. Λύση, πρόταση, προοπτική… τίποτε.
Χορτάσαμε από εισαγγελείς επαγγελματίες και ερασιτέχνες και η διαπλοκή να χοροπηδά νισάφι πια.
Μια πολιτική «καμαρίλα» με ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνίας με τους «νταβατζήδες» και τους «καναλάρχες».
Εν τέλει από τη μια επαρχιώτες Ευρωπαίοι και από την άλλη χοντροκέφαλοι πολιτικοί «τσιφλικάδες» ανυποχώρητοι οπαδοί της ανταλλακτικής οικονομίας. Άλλα να λεν το πρωί, άλλα το βράδυ, άλλα μέρα, άλλα νύχτα.
Τις μικρές γελοίες ιστορίες κοσμεί η σύναξη στην άδεια βουλή των 17 βουλευτών της Λ.ΕΝ. υπό την κ Ζωή σε συνδυασμό με την θριαμβευτική «δικαίωση» του κ Λεβέντη.
Πάντα εκκρεμεί η πρόταση της αναγκαιότητας ψυχιατρικής γνωμάτευσης για πρόσωπα που συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία ως αρχηγοί κόμματος η με θεσμικό ρόλο.
Ανεμίζοντας οι της Λ.ΕΝ. τις σημαίες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας την οποία μάλλον δεν πιστεύουν ως οπαδοί του κρατισμού. Ντυμένοι με τα αποφόρια των «αγωνιστών» της εθνικής αντίστασης με συμπεριφορές αυτόκλητου εισαγγελέα απειλούν και θορυβούν ανέξοδα. (ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκεν μῦν).
Βαριά η κληρονομιά της μιζέριας στον πολιτικό κόσμο. Τόσο βαριά που ίσως ούτε η ΝΔ ούτε ο Συριζα να επιθυμούν την πρωτιά.
Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλουν στον Σύριζα την αυτοδυναμία με τίποτα…
