Μερος Β`
Η αναφορά μας και η ανάλυση της υπόθεσης των συνθέτων (δομημένων) ομολόγων, μιας υπόθεσης καθαρά πολιτικού χαρακτήρα, την οποία τα γνωστά σκοτεινά γραφεία μετέτρεψαν σε «ποινική», προσδοκά να συμβάλει στο να φωτιστούν πλήρως όλες του οι πλευρές και να αποκαλυφθούν οι μεθοδεύσεις και οι σχεδιασμοί που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή οικονομική κατάσταση.
Το κυρίαρχο θέμα που αναδείχτηκε από τους “κονστρούχτορες” της υπόθεσης ως καταδεικτικό της ζημιάς που προκλήθηκε στα ασφαλιστικά ταμεία από τα δομημένα, είναι ότι η τιμή/άξια που αναγράφεται την ημέρα έκδοσης και με την οποία πουλήθηκαν είναι αναληθής, είναι ψεύτικη και τα ομόλογα είναι υπερτιμολογημένα.
Αυτή η σκόπιμη ανακρίβεια, αφού έντεχνα διοχετεύθηκε το 2007 σε πακέτο με τις πυρκαϊές μέσω “αδέκαστων”(?) κρατικών λειτουργών χωρίς επιτυχία, επανήλθε με την ΓΑΠικη εξεταστική το 2010, ώστε να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη εν όψη του μνημονίου, με κατάληξη πολιτικές και ποινικές διώξεις.
Επιβάλλεται για να φωτιστεί και αυτή η παράμετρος, να περιγραφεί η διαδικασία έκδοσης και αποτίμησης των δομημένων, η οποία άλλωστε δεν διαφέρει και από αυτή των υπολοίπων τύπων ομολόγων.
Η έρευνα δεν αποτελεί «Καταγγελία», αλλά καταγραφή των γεγονότων. Τα υπόλοιπα (ευθύνες, λογοδοσία, κυρώσεις κ.λ.π) είναι δουλειά άλλων.
Πώς εκδίδονται τα δομημένα ομόλογα;
– Η έκδοση των εν λόγω ομολόγων γίνεται, όπως σε όλες τις κατηγορίες ομολόγων, με τη μεσολάβηση ενός αναδόχου, ο οποίος διαμορφώνει τους όρους τους. Η υπηρεσία της αναδοχής των εκδιδόμενων τίτλων παρέχεται από τράπεζες και χρηματιστηριακές εταιρείες, υψηλής πιστοληπτικής ικανότητας και κατάλληλης εμπειρίας στη σχετική αγορά, οι οποίες, φυσικά, έχουν λάβει σχετική άδεια από τις αρμόδιες αρχές.
Ειδικά σε ό, τι αφορά την έκδοση ομολόγων του Δημοσίου στη χώρα μας, η υπηρεσία αναδοχής παρέχεται από 22 χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, εγχώριες και αλλοδαπές, που καλούνται «Βασικοί διαπραγματευτές». (Βλ. Χρ. Γκόρτσος 2007).
Η έκδοση ενός ομολογιακού δανείου (ομολόγου) και η αποτίμηση της αξίας του κατά την έκδοση του υπόκειται σε μια σειρά αυστηρών κανονισμών, των οποίων η τήρηση στην Ελλάδα εποπτεύεται από την Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ).
Η πραγματική του αξία και τιμή ορίζεται από τον εκδότη και τον ανάδοχο, ο οποίος εν είδει εγγυητή για το ότι η προσδιορισθείσα αξία (τιμή) του ομολόγου είναι αληθής και πραγματική, καταβάλλει το σύνολο του ποσού της αναγραφόμενης τιμής έκδοσης επί του ομολόγου στον εκδότη.
Εκδότης και ανάδοχος ανακοινώνουν την συμφωνία τους, η οποία περιλαμβάνει:
- τους όρους έκδοσης
- την ημερομηνία έκδοσης
- την (και από τους δυο) αποδεκτή (πραγματική και συνεπώς μοναδική) τιμή έκδοσης, μαζί με την καταβολή των χρημάτων από τον ανάδοχο
Η ΤτΕ εποπτεύει την διαδικασία και την ανακοινώνει στην ΕΚΤ για τελικό έλεγχο.
Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΑΔΟΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ ΤΟΥ ΟΜΟΛΟΓΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ
Ως παράδειγμα, η έκδοση του πολύπαθου σύνθετου -δομημένου ομόλογου εκδόσεως Ελληνικής Δημοκρατίας με σειριακό αριθμό ταυτοποίησης ISIN-XS 0260349492 το οποίο αγόρασε το ΤΣΠΕΑΘ, ακολούθησε την ιδία υποχρεωτική από τον Νόμο και τους κανονισμούς διαδικασία.
Η Εμπορική τράπεζα στις 10/7/2006 κατέβαλε στον ΟΔΔΗΧ το ποσό των 130.000.000 ευρώ για την αγορά του ομολόγου και την ίδια στιγμή (στις 10/7/2006) το ΤΣΠΕΑΘ κατέβαλε 130.000.000 ευρώ στο λογαριασμό που διατηρεί στην ΤτΕ για την αγορά του ομολόγου.
Με βάση όσα (ανεύθυνα, κατευθυνόμενα και χωρίς αμφιβολία προϊόντα παραπληροφόρησης) γράφτηκαν ή ακούστηκαν την εποχή που άρχισε η εκστρατεία αποσταθεροποίησης της τότε κυβέρνησης μέσω της κατασυκοφάντησης των ομολογιακών εκδόσεων του ελληνικού δημοσίου, γεννώνται απλά, εύλογα ερωτήματα:
- Πως είναι δυνατόν να προκαλέσει κάποιος τρίτος ζημία στα ασφαλιστικά ταμεία (εταιρεία , φυσικό πρόσωπο η διαμεσολαβούσα τράπεζα) αφού το σύνολο των χρημάτων που πλήρωσε το (όποιο) Ταμείο κατέληξε στον εκδότη του ομολόγου, την ημέρα και κυριολεκτικά τη στιγμή που ο ίδιο το δημόσιο ανακοίνωσε την έκδοση του και την αξία (τιμή) του;
- Πως είναι δυνατόν όποια χρήματα φέρεται ότι κινήθηκαν (σε φυσικά πρόσωπα και εταιρείες) να προέρχονται από μια συναλλαγή που πραγματοποιήθηκε ανάμεσα σε δυο φορείς (του δημοσίου στην συγκεκριμένη περίπτωση μεταξύ ΟΔΔΗΧ και ΤΣΠΕΑΘ) στην τιμή που ο πρώτος καθόρισε και το αντίτιμο της καθ` ολοκληρίαν εισέπραξε;
Το ίδιο ακριβώς, φυσικά, ισχύει για όλες της εκδόσεις συνθέτων (δομημένων) ομολόγων εκδόσεως ελληνικού δημοσίου ή Τραπεζών στις οποίες επένδυσαν και ασφαλιστικοί φορείς κατά την ημερομηνία της έκδοσης τους.
Ας σημειωθεί ότι όλα ανεξαιρέτως τα σύνθετα ομόλογα στα οποία επένδυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία, αγοράσθηκαν από ΟΛΑ τα Ταμεία στο 100%, που άλλωστε είναι και η αξία τους.
(Εδώ ο πίνακας με τις τιμές ΟΛΩΝ των δομημένων ομολόγων που πουλήθηκαν στα ασφαλιστικά ταμεία -pdf)
Δεν χρειάζεται να είσαι λ.χ η κ Παναρίτη για να καταλαβαίνεις ότι όταν δανείσεις σε κάποιον 100 ευρώ για ένα διάστημα ας πούμε 20 ετών, δεν είναι δυνατόν να σου επιστρέψει 82!
Αναμνηστικη φωτογραφια της εξεταστικης. Η πρώτη αριστερα και η τελευταία δεξια κυρίες “οικονομολογοί”.
Και όμως, έτσι «απεφάνθη» η κολοβή, έπειτα από την αποχώρηση της ΝΔ, «Εξεταστική Πρωτόπαπα» της Βουλής (επί αλήστου μνήμης ΓΑΠ και ενώ είχαμε μπει με το κεφάλι στο μνημόνιο και αναζητούνταν επειγόντως «σκάνδαλα» μήπως και στραφεί αλλού η κοινή γνώμη) και μάλιστα με την υπογραφή της κομματικά πολυταξιδεμένης συμβούλου του φυλακισμένου δικτάτορα του Περού και αποπειραθείσας να μπει «στη ζούλα» ως εκπρόσωπός μας στο ΔΝΤ, διακεκριμένης οικονομολόγου και οικονομικής συμβούλου του απίθανου κυρίου Βαρουφάκη!
1.Σύμφωνα με το πόρισμα της εξεταστικής, το (δημόσιο) ΤΣΠΕΑΘ έπρεπε να πληρώσει στον (επίσης δημόσιο) ΟΔΔΗΧ 107.000.000 ευρώ (82% της αξίας του εκδοθέντος στα 130.000.000 ευρώ ομολόγου) για να το αγοράσει.
Και στη λήξη του, ο ΟΔΔΗΧ να πληρώσει στο ΤΣΠΕΑΘ 130.000.000 ευρώ (100% της αξίας του).
Αφού προηγουμένως θα πλήρωνε και 20 χρόνια τόκους επί αυτού του ποσού…
ΜΕ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ, Ο ΟΔΔΗΧ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΝ «ΤΟΚΟΓΛΥΦΟ» ΣΤΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΤΑΜΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΤΟΥ!
Ούτε ο Καραγκιόζης δεν θα έκανε τέτοιους λογαριασμούς.
Φυσικά, η «Εξεταστική Πρωτόπαπα» δεν τόλμησε να φέρει στην Ολομέλεια της Βουλής τέτοιο εξάμβλωμα.
Το έστειλε, όμως, στην Δικαιοσύνη αλλά και σε ξένες Οικονομικές Υπηρεσίες (!) και ίσως κάποιοι, που δεν γνωρίζουν οικονομικά, αλλά είδαν τη σφραγίδα της «Εξεταστικής» να το πήραν (και το πήραν) στα σοβαρά.
Η εξωφρενική, λοιπόν, αυτή άποψη, την οποία η «Εξεταστική Πρωτόπαπα» δεν τόλμησε να στείλει στην Ολομέλεια και συνεπώς δεν έχει καμιά αξία, αφού δεν έγινε δεκτή από το αρμόδιο όργανο, υιοθετήθηκε και περιελήφθη ακόμη και σε κατηγορητήρια, ,
– κατά έναν περίεργο τρόπο και μάλλον οφειλεται σε παραπληροφόρηση και επιτηδευμένη εξαπάτηση των δικαστικών αρχών –
τα οποία– πάλι κατά τον ίδιο παράδοξο τρόπο-
θεώρησαν ότι η μια πλευρά ο εκδότης, (ήτοι το ελληνικό δημόσιο) ορθώς έπραξε και εισέπραξε από τους επενδυτές το σύνολο των χρημάτων, ενώ εκείνοι (τα ασφαλιστικά ταμεία και οι διοικήσεις τους, ήτοι η άλλη πλευρά του δημοσίου) διέπραξαν απάτη και απιστία.
Πώς, όμως, μπορεί να υπάρξει αδίκημα όταν δεν έλειψε από την συναλλαγή ΟΔΔΗΧ- Ταμείων ούτε ένα ευρώ;
Επειδή το επιχείρημα ότι τα σύνθετα (δομημένα) ομόλογα άξιζαν λιγότερο από το 100% κατά την έκδοση τους προσκρούει και στους αριθμούς και κατά συνέπεια στην κοινή λογική, οι εμπνευστές -κατασκευαστές της «υπόθεσης» επινόησαν το εφεύρημα του συνυπολογισμού των ανταλλαγών επιτοκίων (swap) ως μέρος της αποτίμησης των ομολόγων.
Έτσι, μεταξύ των άλλων ασυναρτησιών που κατέγραψε ως “πόρισμα” η εξεταστική επιτροπή, πόρισμα το οποίο ουδέποτε εισήχθη στην Ολομέλεια της Βουλής για να ψηφιστεί, λάμπει και η ακόλουθη μεγαλοπρεπής αρλούμπα:
“ΥΠΕΡΤΙΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΑΞΙΑ
…Τα δομημένα αυτά προϊόντα αποτελούν «πακέτο» ενός δομημένου ομολόγου και μίας σύμβασης ανταλλαγής επιτοκίων (swap)
20. Η Ονομαστική αξία κάθε ενός από αυτά, αφορούσε αθροιστικά τόσο το ομόλογο, Όσο και την συνοδεύουσα αυτό σύμβαση ανταλλαγής επιτοκίων swap- Ο αποχωρισμός του ομολόγου από τη σύμβαση ανταλλαγής επιτοκίων που έλαβε χώρα προκειμένου τελικά να καταλήξουν στα Ασφαλιστικά Ταμεία μόνο τα ομόλογα χωρίς την σύμβαση ανταλλαγής επιτοκίων, επηρεάζει την τιμολόγησή τους καθιστώντας την εκ των πραγμάτων μικρότερη της ονομαστικής τους αξίας ” –σελ. 71, πόρισμα εξεταστικής.
Δηλαδή το ύψος του ποσού που χρωστάς σε ένα δάνειο (αξία/ τιμή), εν προκειμένω η αξία/ τιμή έκδοσης του ομολόγου, μεταβάλλεται αν ανταλλάξεις το επιτόκιο του π. χ. από σταθερό σε κυμαινόμενο!!!
Σε αυτή ακριβώς την φράση κρύβεται όλη η πολιτική (ποινική ?) άπατη που διέπραξαν τουλάχιστον όσα από τα μελή της εξεταστικής με τις οικονομικές τους γνώσεις παρέσυραν(?) και τα υπόλοιπα.
Πτυχιούχοι οικονομολόγοι ήταν δυο στην εξεταστική: η κ Έλενα Παναρίτη (και εδω?) και η κ Βέρα Νικολαΐδου από το ΚΚΕ.
(με ελαφρυντικό για την κ Νικολαΐδου ότι σπούδασε τα οικονομικά επί επταετίας στην Βουδαπέστη, ως υπότροφος του κόμματος της ;.Δυσκολο.Επισης και δυσκολο να βρεθει μια 18χρονη απο συνοικια του Πειραια φοιτητρια σε χωρα του ανατολικου μπλοκ εκεινη την εποχη !). Απο τα μυστηρια της “χουντας” ;; ισως.
Σε απλά ελληνικά, κάποιος μέσω ομολόγου δανείστηκε 130 ευρώ για 20 χρόνια με επιτόκιο Χ (ΟΔΔΗΧ) και πούλησε το ομόλογο του για 130 ευρώ σε έναν άλλον (Ταμείο).
- Πρέπει ο δανειζόμενος κάθε χρόνο να πληρώνει στον δανειστή το επιτόκιο Χ που συμφωνήσαν.
- Ο δανειζόμενος (ΟΔΔΗΧ) δεν έχει πλέον το ομόλογο στην κατοχή του αφού το πούλησε και πήρε τα λεφτά.
- Ο δανειζόμενος (ΟΔΔΗΧ) συμφωνεί με μια τράπεζα (Εμπορική Τράπεζα) επί του νοητού κεφαλαίου των 130 ευρώ να τις δίνει για 20 χρονιά το ποσό που αντιπροσωπεύει το Χ επιτόκιο και η τράπεζα να του δίνει ένα άλλο Ψ επιτόκιο (libor). Αυτό είναι η συμφωνία ανταλλαγής- swap
- Αυτό που λέει το πόρισμα της εξεταστικής είναι ότι η συμφωνία ανταλλαγής συνοδεύει το ομόλογο και έπρεπε να μεταβιβαστεί στο ταμείο.
ΤΟΤΕ ΟΜΩΣ ΠΑΥΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟ ΟΜΟΛΟΓΟ! – αφης στιγμής ο κάτοχος του ομολόγου αλλάξει το επιτόκιο του με ένα άλλο, σταματάει να υφίσταται η έννοια του ομολόγου.
Το ομόλογο αποτελείται από το εγγυημένο κεφάλαιο και τους τόκους που καθορίζει ο εκδότης (ΟΔΔΗΧ).
Όχι από το κεφάλαιο και το επιτόκιο διατραπεζικής του Λονδίνου (libor) που διατείνεται το “πόρισμα” της εξεταστικής.
Και όμως, με αυτό το σκόπιμα «κακόβουλο» παράλογο και ανόητο συμπέρασμα της εξεταστικής, (δεν τόλμησαν να το φέρουν για συζήτηση στην ολομέλεια της βουλής) “στήθηκαν” κατηγορητήρια πολιτικά και ποινικά.
Το ομόλογο του ΤΣΠΕΑΘ κατά την έκδοση του και πέρασε απο την Η.Δ.Α.Τ.(Ηλεκτρονική Διαπραγματευση Άυλων Τίτλων) της Τράπεζας Ελλάδος και πήρε τιμή 100% (130.000.000) και ενημερώθηκε η τράπεζα της Ελλάδος από την ανάδοχο Εμπορική Τράπεζα ότι η μέση προβλεπόμενη απόδοση του ομολόγου στην εικασαετία της διαρκείας του είναι 5,91114386%.
(σημ. συντ.: Αλωστε χωρίς αυτήν την εκτίμηση, δεν θα συνέφερε τον ΟΔΔΗΧ να ανταλλάξει επιτόκια, επειδή το επιτόκιο του ομόλογου ήταν 6% για τα πρώτα 5 χρόνια).
(ΕΔΩ η αποτίμηση και στοιχεία απόδοση επιτοκίου σύμφωνα με την ΗΔΑΤ -pdf)
(ΕΔΩ η παρουσίαση του ομολόγου -pdf)
Έπρεπε όμως με την κατασκευή «ενόχων», πάση θυσία να δικαιολογηθεί η υπογραφή του μνημονίου στον λαό.
Συνεχίζοντας, για τις ανταλλαγές (swap) ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και στις ανάδοχες τράπεζες των εκδόσεων των δομημένων ομολόγων, είναι απαραίτητη η διευκρίνιση ότι σε όλα τα ομόλογα που έχει εκδώσει ο ΟΔΔΗΧ (κλασικά και δομημένα) έχει υπάρξει συμφωνία swap.
Οι συμβάσεις ανταλλαγής, είτε σε νόμισμα είτε σε επιτόκια, έχουν ως σημείο αναφοράς ένα προκαθορισμένο νοητό κεφάλαιο.
Εν προκειμένω, ως νοητό κεφάλαιο θεωρήθηκε η ονομαστική αξία των συνθέτων ομολόγων, με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα και τους κανονισμούς του Ευρωσυστήματος, στους οποίους υπόκεινται και ο ΟΔΔΗΧ και η Τράπεζα της Ελλάδος.
Τα μελλοντικά αποτελέσματα της σύμβασης ανταλλαγής (swap) μπορεί να εκτιμηθούν διαφορετικά από την κάθε συμβαλλόμενη πλευρά.
Είναι αυτονόητο ότι το κάθε συμβαλλόμενο μέρος, εν προκειμένω ο ΟΔΔΗΧ και η Εμπορική πιστεύει ότι θα κερδίσει το στοίχημα και θα καταβάλει λιγότερα ο ένας στον άλλον σύμφωνα με τις μελλοντικές θεωρητικές του προβλέψεις, διαφορετικά δεν θα είχαν κίνητρο για τη σύναψη συμφωνίας ανταλλαγής (swap) μεταξύ τους.
Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, η πρόβλεψη της κάθε πλευράς εγγράφεται ως πάγιο περιουσιακό στοιχείο στα βιβλία της και ετησίως αποτιμάται για το αν παρήγαγε εν τέλει κέρδη ή ζημίες, μόνο για το συγκεκριμένο οικονομικό έτος.
Προσοχή: Η πλευρά που δεν βγήκε κερδισμένη με βάση την ELS 95 (ευρωπαϊκό λογιστικό πρότυπο) περνά την ζημία στα βιβλία της, στα πάγια, ως φθορά).
Αρκεί να θυμηθούμε την ΕΛΣΤΑΤ και τις καταγγελίες που εκκρεμούν στη Δικαιοσύνη.
Για το τεράστιο αυτό πολιτικό ζήτημα που συνδέεται άμεσα με την «υπόθεση δομημένα ομόλογα», θα μιλήσουμε στην συνέχεια του αφιερώματος.
Ο κ. Ζορμπάς, βασικός παράγων του “σκανδαλου” των δομημένων ομολόγων, σε αναμνηστική φωτογραφία στην KraussMaffei
Επιβάλλεται, όμως, να σταθούμε σε ένα πολύ σημαντικό ζήτημα:
Ποια είναι και ποια θα ήταν η απόδοση των δομημένων ομολόγων σε εκείνα τα ταμεία που τα κράτησαν, όπως και σε εκείνα που τα πούλησαν.
Επίσης να σημειωθεί ότι το σύνολο του ποσού που επένδυσαν τα ασφαλιστικά ταμεία σε σύνθετα (δομημένα) ομόλογα ήταν 1,8 δις.
Όλα τα δομημένα είναι κερδοφόρα, σε αντίθεση με τα «κλασικά», τα οποία εξανεμίσθηκαν με το PSI.
Όσον αφορά το ΤΣΠΕΑΘ η διοίκηση του κατά πλειοψηφία αποφάσισε κάτω από πίεση (όπως διατείνεται) και πούλησε το ομόλογο στις 24 Μαΐου του 2007 στην τιμή των 133.100.000 ευρώ, αποκομίζοντας 3.100.000 ευρώ κέρδος. Βέβαια αν είχε την υπομονή να περιμένει ακόμη μερικές ημέρες έως στις 10/07/07, θα εισέπραττε από τόκους 7.800.000 ευρώ.
Εν τέλει, τα χρήματα που εισπράχθηκαν από την πώληση, τοποθετήθηκαν από την νέα διοίκηση σε κλασικά ομόλογα και όπως ήταν αναμενόμενο εξανεμίστηκαν.
Το τι χάθηκε για τα ταμεία, φαίνεται καθαρά από το δομημένο ομόλογο ύψους 130.000.000 ευρώ 20ετους διάρκειας ISIN -XS 0286484646 που αγόρασε το ασφαλιστικό ταμείο ΤΕΑΥΦΕ στις 12/02/07 και έχει αποφέρει στο ταμείο περισσότερο από 70.000.000 ευρώ κέρδη εως τώρα και δεν κουρεύτηκε.
(ΕΔΩ η απάντηση του ΤΕΑΥΦΕ σε ότι αφορά τα κέρδη του από το ομολόγου-pdf)
Το ίδιο ισχύει και για όλα τα δομημένα.
*Σε αυτόν τον πίνακα το υπ. αριθμον XS0286916027 είναι το ομόλογο των 280 εκ € που επέστρεψαν τα 4 ασφαλιστικά ταμεία.
Για το καθαρά πολιτικό μέρος, όμως, τους λόγους το κόστος και την οργάνωση της σκευωρίας των “Συνθέτων” (δομημένων) ομολόγων, θα μιλήσουμε στη συνέχεια μετά τις εκλογές.
Υ.Γ.: Το φίδι γεννά τα αυγά του, όπου του επιτρέψουμε εμείς.
